از یکدیگر پیاپی سوال می کنیم در کدام نقطه از زمان ایستادهایم. حاصل جمع پاسخ ها امید بخش است و “تغییر” را نوید میدهد. هر یک از زاویهای به ماجرا مینگریم و هر یک داوری خاص خود را داریم و به یکدیگر میگوییم:
· وقتی است برای حکومت تا موقعیت متزلزل شده خود را درست ارزیابی کند.
· وقتی است برای مراجع شیعه تا خطرات سکوت و تسلیم در برابر آنچه روی داده را بشناسند و دور باطل را جایی بشکنند.
· وقتی است برای رهبر تا منافع ادامه خط مشی کنونی را در یک کفه ترازو و زیان های آن را در کفه دیگر بگذارد و تغییر مشی بدهد.
· وقتی است برای خبرگان رهبری تا شرح وظایف خود را در قانون اساسی به دقت و با حوصله بازخوانی کنند.
· وقتی است برای محمود احمدینژاد تا نگران دوره دوم ریاست جمهوری خویش بشود و هرگاه از قدرت روانی لازم برای انصراف برخوردار نیست، احمدی نژاد دیگری بشود و در برابر وزن سیاسی مردم سر تعظیم فرود بیاورد.
· وقتی است برای تمام اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام تا دلایل وجودی خود را بازخوانی و بازیابی کنند و به ما بگویند در شرایط کنونی «مصلحت نظام» متمایل به کدام تحول در سیاست های داخلی و خارجی است؟
· وقتی است برای سپاه پاسداران تا «امنیت داخلی» را بر پایه اختیارات مندرج در اصل یکصد و پنجاهم قانون اساسی، هماهنگ با خواستههای اعلام شده مردمی تعریف کند که از فساد ونگرانی و بیکاری و حضور پلیس در تمام زوایای زندگی و در مجموع غیر پاسخگو بودن دولت ها جان به سر شده اند.
· وقتی است برای بسیج تا از خشم و نفرت مردم احساس نگرانی کند.
· وقتی است برای قوه قضاییه تا درجات فساد را که به آن مبتلا شده محک بزند و به جای “فساد زدایی” از خود با صدور آیین نامه به جان استقلال کانون وکلای دادگستری نیافتد.
· وقتی است برای همه ایرانیان، داخل و خارج از کشور تا به زیانهای قهر و تخطئه یکدیگر که همدلی و اتحاد را به تأخیر انداخت بیندیشد.
· وقتی است برای همه ما تا در خود بازنگری کنیم.
· وقتی است برای گریستن.
· وقتی است برای شادمانی.
· وقتی است برای افشاگری به جای انتقامجویی و خشونت ورزی.
· وقتی است برای پاره کردن ریسمان رابطه با عوامل فساد سیاسی و اقتصادی.
· وقتی است برای حمایت از تمام زندانیان سیاسی.
· وقتی است برای ترک شجاعانه مسند و مقام حکومتی.
· وقتی است برای شناسایی کسانی که لقمههای حرام بر سفره دارند.
در مجموع وقتی است برای رسیدن به این یقین و باور که در فرض بقاء جمهوری اسلامی، از تاریخ 22 خرداد 1388 “جمهوری اسلامی” دیگری متولد شده است. آیا گشاده رو و گشاده دست میشود در برابر مردم؟ یا بیش از پیش خود بزرگ بین و متکبر و ناشکیبا و حشونت ورز؟