تیماتی ویلیامز
وکیل ایرانی که وکالت دو کوهنورد آمریکایی را که دو سال است که در این کشور زندانی شده اند بر عهده دارد، از این دو نفر به عنوان گروگان هایی که ایران با آنها “بازی” می کند یاد کرد.
مسعود شفیعی گفت هنوز نتوانسته است با دو نفر کوهنورد - جوشوا فتال 29 ساله و شین باور 28 ساله - که از سال 2009 وکالت آنها را بر عهده دارد ملاقات کند.
آقای باور و فتال در ژوئیه 2009 در مرز ایران، درحالیکه همراه با نامزد آقای باور، سارا شورد، 32 ساله، در کوهستان های منطقه کردستان عراق راهپیمایی می کردند، توسط نیروهای ایرانی دستگیر شدند. هر سه نفر به جاسوسی و عبور غیر مجاز از مرز متهم شدند؛ خانم شورد در ماه سپتامبر 2010 به قید وثیقه آزاد شد و گفته است که برای محاکمه به ایران باز نخواهد گشت.
هنوز معلوم نیست پرونده این دو مرد در چه مکانی در روند قضایی ایران قرار دارد. عباس جعفری دولت آبادی، دادستان تهران این هفته اعلام کرد که حکمی برای این دو نفر بین 22 ژوئن و 22 ژوئیه صادر خواهد شد. ولی تاریخ های مشابهی برای دادگاه قبلا هم اعلام شده بود ولی بدون هیچ اقدامی گذشته بود.
آقای شفیعی در پاسخ به ایمیل روز پنج شنبه گفت اتهام جاسوسی برای این افراد بی اساس است.
او گفت: “هیچ دلیلی برای ماندن موکل من در زندان وجود ندارد. هیچ مدرکی دال بر جاسوسی علیه آنها وجود ندارد. این پرونده سیاسی شده است و متاسفانه موکلین من انگار گروگان گرفته شده اند و به وسیله ای برای بازی توسط دولت تبدیل شده است. از دید سیاسی موکلین من حتی یک روز هم نباید در زندان می ماندند، زیرا این کار وجهه جمهوری اسلامی را هم از بین می برد.”
آقای شفیعی گفت آقای فتال و آقای باور در حال حاضر حتی بیشتر از دوره محکومیت قانونی برای ورود غیرقانونی به کشور درزندان نگاه داشته شده اند. بسیاری از متهمین در این وضعیت صرفا جریمه می شوند و آزاد می شوند.
آقای شفیعی گفت: “حتی اگر موکلین من به جنایت هم متهم شده بودند باید به قید وثیقه آزاد می شدند چون قوانین ایران اجازه نمی دهد هیچ کس را بیشتر از مدت محکومیت جرمی که به اتهام آن بازداشت شده اند در زندان نگاه دارند.”
ایران و آمریکا روابط دیپلماتیک ندارند. نمایندگان هیئت ایرانی در سازمان ملل و دفتر دفاع از منافع ایران در واشنگتن به تماس های گرفته شده برای اظهار نظر دراین زمینه جواب ندادند.
روز پنج شنبه اعلام شد وزارت خارجه آمریکا از طریق سفارت سوئیس که حافظ منافع آمریکا در ایران است سعی کرده است خواستار آزادی این دو نفر شود.
یک مقام وزارت خارجه که خواست ناشناس بماند گفت: “این موضوع با معیار های دیپلماتیک، بیش از اندازه طولانی شده است.”
این مقام گفت وزارت خارجه آقای فتال و باور را گروگان محسوب نمی کند و “خیلی محتاط بوده است” که جنبه سیاسی به این موضوع ندهد.
این مقام گفت علیرغم کوشش های سوئیس، آنها فقط یک بار موفق به دیدار زندانیان شده اند که آخرین مرتبه آن 26 اکتبر 2010 بوده است. خانواده های این زندانیان می گویند بسیار نگران وضعیت آنها و نحوه رفتار با آنها هستند.
خانم شرود گفت آنها در سلول 2 متر در 3 متر در زندان اوین در تهران نگاهداری می شوند و به آنها روزانه 40 دقیقه هوا خوری داده می شود تا ورزش کنند و در خروج از سلول ماموران به آنها چشم بند می زنند.
او گفت این دو زندانی در عرض 23 ماه که در زندان بوده اند تنها سه بار تماس تلفنی داشته اند که هریک فقط چند دقیقه طول کشیده است. یکی از این تماس ها در ماه گذشته انجام شده است.
در این تماس آقای باور گفته است او و آقای فتال مدت 17 روز در اعتصاب غذا به سر برده اند تا به عدم دریافت نامه از دوستان و خانواده خود اعتراض کنند.
مادر او گفته است که او نگران وضعیت پسر خود است. آقای شفیعی گفت پیشنهاد ایران در چند ماه گذشته مبنی بر اینکه کوهنوردان ممکن است در یک تبادل اسرا آزاد شوند، خود نشان دهنده آن است که این موضوع بیشتر جنبه سیاسی دارد تا حقوقی.
او گفت: “درخواست تبادل زندانیان نشان می دهد که آنها جنبه گروگان دارند و این ضد نظر مردم ایران است که مخالف گروگانگیری هستند.”
خانم شورد گفت وقتی احمدی نژاد رئیس جمهور ایران برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک آمده بود با وی ملاقات کرده و گفته بود که وی می داند که آن دو مرد جاسوس نیستند.
او گفته بود: “من می دانم شما بچه های خوبی هستید.”
منبع: نیویورک تایمز - 18 ژوئن
