لورا بلای
ممکن است آرگو، تریلر گروگانگیری ساخته بن افلک جایزه اسکار بهترین فیلم را گرفته باشد، اما تصویری که فیلم نشان میدهد با مشاهدات توریستهای ماجراجوی آمریکایی از مهماننوازی گرم ایرانیان متفاوت است.
ریک استیوز، خدای کتابهای راهنمای سفر، پس از سفر خود در سال 2008 به من گفت: “چیزهای زیادی در دولت ایران تحت ریاست جمهوری محمود احمدینژاد وجود دارد که به شکل توجیهپذیری به نظر آمریکاییها وحشتناک است.”
اما این نویسنده همچنین به من گفت: “تا به حال هیچوقت پیشفرضهایم آنقدر به هم نریخته بود” و این کشور خاورمیانهای را “شگفتانگیزترین و فوقالعادهترین” سرزمینی خواند که تا به حال دیده.
دانیل نال و اودری اسکات که در سال 2011 به ایران سفر کردند نیز تجربه مشابهی دارند.
آنها در وبلاگ خود مینویسند: “مردم ایران اغلب از اینکه ما آمریکایی هستیم و توانستهایم برای کشورشان ویزا بگیریم شوکه میشدند. وقتی میفهمیدند، دیگر در استقبال از ما سنگ تمام میگذاشتند، مخصوصا وقتی راهنمای ما سر و کلهاش پیدا نبود.”
خود من وقتی به همراه هفت آمریکایی دیگر با یک تور کانادایی در سال 2008 به ایران سفر کردم با ما مثل یک هنرپیشه هالیوودی رفتار شد. دخترهای مدرسه در باغ شیراز و آرامگاه سعدی از من امضاء میخواستند و به خانه یک مغازهدار اصفهانی که ماهواره غیر قانونی خانهاش CNN و آخرین سریالهای آمریکایی را پخش میکرد دعوت شدم.
در یک مقاله در واشنگتن پست آمده که اکثریت مسافران خارجی که به ایران می روند (حدود 3 میلیون نفر در سال 2011) به خاطر زیارت مکانهای مذهبی شیعیان به این کشور سفر میکنند.
او در ادامه مینویسد: “به خاطر محدودیتهای بسیار، از جمله حجاب اجباری و ممنوعیت الکل، ایران انتخاب قطعی برای بسیاری از غربیها نیست.” حدود 1000 تا 1500 نفر از گردشگرانی که به ایران می روند آمریکایی هستند. “نکات جذاب این کشور در مکانهای باستانی (از جمله تخت جمشید که حدود 2500 سال قدمت دارد)، مهماننوازی و برای برخی، کیفیات ممنوعهاش نهفته است.”
مقاله ای در نشریه آتلانتیک در سال 2012 میگوید: “پیشفرض بیشتر آمریکاییها از ایران محدود به تصویر احمدینژاد است که سخنرانیهای ضدآمریکایی میکند و مردم هم مرگ بر آمریکا میگویند. اما نظرسنجی در سال 2009 نشان داد که 51 درصد ایرانیها نظر مثبتی نسبت به آمریکا دارند و نشان میدهد که در ایران آمریکایی ها را بیشتر از هر جای دیگر خاورمیانه دوست دارند. علاقه به آمریکا حتی در ترکیه و هند که از متحدان نزدیک این کشور هستند نیز به اندازه ایران نیست.”
کن تیلور، سفیر پیشین کانادا در ایران که شخصیتش در فیلم ظاهر شده میگوید، من سه سال در ایران بودم و هیچوقت احساس خطر نکردم. او مهماننوازی ایرانیان را “گرم و واقعی” خواند.
وی افزود: “نکته جالب این است که فیلنامه نویس هالیوودی آرگو هیچ تصوری نداشته که درباره چه چیزی حرف میزند.”
منبع: یو اس ای تودی - 25 فوریه