با گذشت نزدیک به دو هفته از سخنان محمدرضا رحیمی پیرامون نقش یهودیان در گسترش مواد مخدر٬ محمود احمدینژاد در یک سخنرانی٬ منکر وجود ادیان مسیحیت و یهودیت شد و گفت که تنها یک دین به نام اسلام در جهان وجود دارد.
وی در اجلاس بینالمللی زنان و بیداری اسلامی گفت که “اسلام یک دین جهانی است و خداوند یک دین بیشتر نفرستاده است. خداوند دینی به نام مسیحیت و یهودیت نفرستاده است. حضرت ابراهیم (ع) منادی اسلام بود، حضرت موسی و حضرت عیسی نیز منادی دین اسلام بودند”.
احمدی نژاد در سخنان خود تاکید کرده است که “پیامبر عزیز ما متعلق به تمام جهان است که پیامبر خاتم است. ایشان پیامبر مردم آمریکا، اروپا و آسیا نیز است. پیامبر بوداییها نیز هست و آمده است تا همه را نجات دهد”.
محمود احمدینژاد در سخنان خود٬ با حمله به اسراییل٬ ضمن خواست تلویحی نابودی اسراییل٬ گفته است که “نوک تیز انقلابها و قیامها باید علیه رژیم صهیونیستی باشد چرا که پایگاه استکبار است و تا زمانی که نظام سلطه و رژیم صهیونیستی باشد ملتها روی خوش نخواهند دید و آنها باید از بین بروند”.
سخنان احمدینژاد در حالی بیان شده است که نزدیک به دو هفتهی پیش٬ محمدرضا رحیمی٬ معاون اول وی ریشه گسترش تولید و مصرف مواد مخدر در جهان را در “کتاب تلمود یهودیان” دانسته بود که در آن “آموزش داده میشود که چگونه خون مردم را بمکند و چگونه غیر یهود را نابود کنند”. وی همچنین این کتاب را “برای تربیت یک مشت صهیونیست” دانسته بود که قصد “ویران کردن کل جهان” را دارند.
کتاب تلمود، از کتابهای مذهبی اصلی یهودیان، خلاصهای از شریعت شفاهی یهودیان است که قوانین، اخلاقیات، فلسفه و آداب یهودیت را در برمیگیرد.
سخنان رحیمی٬ همچون مافوق وی٬ با واکنشهای جهانی - همچون اعتراض دبیرکل سازمان ملل - روبهرو شده بود.
محمود احمدینژاد پیش از این خواستار نابودی اسراییل شده و همچنین کشتار یهودیان در زمان جنگ جهانی دوم - که به هولوکاست معروف است - را منکر شده بود. وی بارها از هولوکاست به عنوان “افسانه” و “دروغ” یاد کرده ؛ ادعایی که با واکنش مقامهای سیاسی بسیاری از کشورها مواجه شده است.
پس از اعتراض کشورهای مختلف به سخنان احمدینژاد٬ دولت وی در تابستان ۸۵ همایشی با عنوان “همایش بینالمللی بررسی هولوکاست: چشم انداز جهانی” برگزار کرد.
علاوه بر واکنشهای جهانی٬ آن زمان موریس معتمد - نمایندهی یهودیان در مجلس - از برگزاری آن همایش ابراز ناخرسندی کرده و آن را وسیلهای برای تبلیغ منفی از ایران در جهان خوانده بود. وی همچنین برگزاری چنین همایشهایی را توهینی به یهودیان دانسته بود که احتمال ایجاد موج دیگری از مهاجرت یهودیان از ایران را ایجاد میکند.
هارون یشایایی٬ رئیس انجمن کلیمیان ایران٬ نیز در نامهای خطاب به احمدینژاد٬ از نفی نسل کشی یهودیان انتقاد کرده بود.
گفته میشود که محمدعلی رامین٬ مشاور احمدینژاد٬ مبدع و نظریهپرداز طرح انکار هولوکاست بوده و پیشنهاد طرح این مساله را به وی داده است.
رامین در گفتوگویی با روزنامه توقیف شده اعتمادملی٬ گفته بود که طرح بحث هولوکاست در بحبوحه درگیریها بر سر پرونده هستهای ایران٬ برای آن بود که “یک بحث چالشی با غرب را مطرح کنیم و برای اولین بار بود که ما وارد سیاستی فعال شویم و این ما بودیم که برای اروپاییها طرح موضوع هولوکاست کردیم”.
وی در آن مصاحبه ضمن تهدید یهودیان و اسراییل به نابودی٬ گفته بود: “فرضیه این است که مسلمانان یکروز قیام کنند و با مسیحیان و به کمک افکار عمومی جهانی که شاهد جنایتصهیونیستها بودهاند قوم یهود را ریشه کن کنند. این برای قوم یهود یک بحران است که از آن گریزی هم نیست و تا زمانیکه اسرائیل هست، تهدیدی عینی برای قوم یهود هست”.
موضعگیریهای احمدینژاد و برخی اطرافیان وی علیه اسراییل و یهودیان٬ در حالی طیّ سالهای گذشته صورت گرفته است که پیش از این اسفندیار رحیممشایی - یکی از افراد نزدیک به احمدینژاد - در سخنانی از دوستی “دو ملت ایران و اسراییل” حکایت کرده بود. این اظهارات رحیممشایی با واکنش تند بسیاری از اصولگرایان نیز مواجه شد.
با آنکه به نظر میرسید که سخنان مشایی٬ برخلاف نظرات محمود احمدینژاد باشد٬ اما رییس دولت نهم از معاون خود حمایت کرد. تنش بر سر سخنان مشایی٬ سرانجام با اظهارنظر رهبر جمهوریاسلامی خاتمه یافته بود.
این در حالی است که برخی از مخالفان سیاسی محمود احمدینژاد٬ چندین بار گفتند که وی یک یهودی آنوسی است. یهودی آنوسی به فردی یهودی گفته میشود که مجبور است دین خود را پنهان کند.
آنها معتقد بودند که احمدینژاد نام فامیلی اصلی خود را - سبورجیان - عوض کرده است. نام خانوادگیای که بیشتر مختص خانوادههای پیرو دین یهود در ایران است. این مطلب ابتدا توسط مهدی خزعلی - فرزند آیتالله خزعلی - مطرح شد.
همان زمان روزنامه ی انگلیسی دیلی تلگراف نیز با اشاره به این موضوع٬ با چاپ تصویر توضیحات شناسنامه وی٬ نوشته بود که سبورجیان - به معنای بافنده سبور - از مشاغل و نامهای یهودیان ساکن ایران است و در زمان شناسنامه دار کردن ایرانیان نگاشته شده است.