تازه های اهل فرهنگ…
محمدهاشم اکبریانی : دریافت مجوز برای “هذیان”
تازه‌ترین مجموعه‌داستان محمدهاشم اکبریانی با نام “هذیان” مجوز انتشار گرفت. داستان‌های مجموعه‌ی “هذیان” فضایی کاملاً ذهنی و غیررئال دارند. به گفته‌ی اکبریانی عنوان هذیان نه نام یکی از داستان‌ها، که برآیند حس همه‌ی داستان‌ها باهم است.
این نویسنده درباره‌ی تازه‌ترین مجموعه‌داستانش می‌گوید: موضوعات مطرح شده در این داستان‌ها بیشتر رابطه‌ی انسان در حالت پریشانی است و می‌توان گفت داستان‌ها، پریشان‌گویی هستند. این داستان‌ها مثل فضای کلی دیگر آثار من، زمان و جغرافیای مشخصی ندارند در عین حال که بعضی نشانه‌ها و تصاویر در آن‌ها وجود دارد که مشخص می‌کنند داستان‌ها مال زمان حال هستند یا زمان دیگری.
محمدهاشم اکبریانی داستان‌های این مجموعه را به طور پراکنده طی سه سال (۸۵ تا ۸۸) نوشته و “هذیان” به‌زودی وارد مرحله‌ی آماده‌سازی چاپ می‌شود.
ابراهیم حاتمی کیا: توقیف فیلم “گزارش یک جشن”
ابراهیم حاتمی کیا کارگردانٰ، در گفت و گویی با نشریه توقیف شده “شهروند امروز” با ابراز انتقاد شدید از دستگاههای ممیزی در توقیف فیلم جدیدش “گزارش یک جشن”، گفته است: “ یه وقتی با خواهش و همدردی می گفتن کوتاه بیا و کوتاه کن، ولی الان باهات دست میدن، بغلت می کنن و تو گوش ات هم نجوا می کنن که خیالت از این فیلم راحت، برو سراغ کار بعدی، ولی از در که میزنی بیرون، دیگه اعتباری توی کار نیست. بعضی وقتا دلم براشون می سوزه. مگه این میز تاریخ اعتبارش چند وقته. یه روز برای اکران “به رنگ ارغوان” تو شیپورشون دم میدن که ما اومدیم موانع رو برداریم، ولی هنوز پژواک صداشون نخوابیده، بعدی رو معلق کردن. من ایمان دارم این فیلم یه روزی اکران می شه. یه روزی از شبکه های تلویزیون همین مملکت پخش خواهد شد. فقط نمی فهمم این تیزی شمشیر که همیشه رو گردنمونه، چه لذتی برای این آقایون داره. “
حاتمی کیا که در سال‌های اخیر با مشکل دریافت پروانه نمایش برای آثارش مواجه شده و تازه‌ترین ساخته او “گزارش یک جشن” نیز در شش ماه اخیر درگیر این معضل بوده است. همزمان با تولید خبرهای مختلفی در مورد “گزارش یک جشن” شنیده می‌شد؛ اینکه داستان در یک موسسه همسریابی می‌گذرد و بازیگرانی همانند رضا کیانیان، رویا تیموریان و مریلا زارعی در آن بازی می‌کنند.
آنقدر توجه‌ها به موضوع اولیه منتشر شده از فیلم معطوف بود که کمتر کسی فکر می‌کرد داستان دیگری در پس آن باشد؛ هرچند در خبرهای درگوشی عنوان می‌شد این موسسه فقط بهانه‌ای است برای بیان حرف اصلی فیلمساز.
حاتمی‌کیا بیش از یک ساعت در “گزارش یک جشن” داستان‌سرایی می‌کند تا کار را به تظاهرات خیابانی شخصیت‌های داستان خود برساند که به بهانه مراسم ازدواج در خیابان راه می‌روند.
نماهای فیلمبرداری شده با موبایل، شکل متفاوت فیلمبرداری این بخش و سخنان شخصیت‌های داستان در بخش پایانی رنگ ماجرا را عوض کرد و چنین شد که فیلم راه یافته به بخش مسابقه بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر برخلاف حضورهای قبلی آثار حاتمی‌کیا در جشنواره چندان با استقبال داوران روبرو نشد.
کش‌مکش در مورد این فیلم بعد از اعلام آرای داوران جشنواره فجر آغاز شد و با ارائه درخواست صدور مجوز نمایش فیلم و رخ ندادن این اتفاق ابعاد دیگری به خود گرفت.
احمد شاملو: انتشار کتابی از آثار منتشرنشده
کتابی از آثار منتشرنشده‌ی احمد شاملو با نام “خانه‌ی من در انتهای جهان است” منتشر شد.
در معرفی این کتاب عنوان شده است: “کتاب پیش رو بیوگرافی کوتاهی است از آغاز کار احمد شاملو و تعدادی از آثار منتشرنشده‌اش تا اواخر دهه‌ی 60”.
کتاب “خانه‌ی من در انتهای جهان است” منتشرنشده‌هایی از احمد شاملو به بهانه‌ی یازدهمین سال خاموشی این شاعر، به کوشش سیاوش شاملو، با گردآوری، تصحیح و ویرایش بهروز صاحب‌اختیاری است.
بر اساس مقدمه‌ی کتاب، این اثر دربرگیرنده‌ی یادداشت‌هایی از احمد شاملوی جوان است؛ از 16 تا 19سالگی که در سال‌های 1320 تا 1323 تألیف شده‌اند. در این اثر، علاوه بر مقاله‌ها، برخی از سروده‌های چاپ‌نشده‌ی این شاعر به همراه یک داستان چاپ‌نشده‌ی او نیز ارائه شده است.
کتاب “خانه‌ی من در انتهای جهان است” در 111 صفحه همراه با تعدادی عکس، با شمارگان 1100 نسخه و قیمت 5000 تومان از سوی نشر مینا منتشر شده است.
احمد شاملو متولد 21 آذرماه سال 1304 در تهران بود که دوم مردادماه سال 1379 در فردیس کرج از دنیا رفت.
محمدرضا شفیعی کدکنی: 72سالگی شاعر
محمدرضا شفیعی کدکنی 18 شهریورماه سال 1318 در کدکن ـ از روستاهای تربت حیدریه ـ متولد شده و در حوزه‌ی شعر، تحقیق و نقد ادبی، سبکشناسی شعر فارسی و عرفان ایرانی، آثار بسیاری منتشر کرده است.
از جمله آثار این شاعر و استاد زبان و ادبیات فارسی به “قلندریه در تاریخ”، “موسیقی شعر”، “این کیمیای هستی”، “ادوار شعر فارسی”، “شعر معاصر عرب”، “شاعر آینه‌ها” (بررسی سبک هندی و شعر بیدل)، «تازیانه‌های سلوک» (نقد و تحلیل چند قصیده از سنایی)، “نوشته بر دریا” از میراث عرفانی ابوالحسن خرقانی، “چشیدن طعم وقت” از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر و تصحیح “اسرارنامه”، “مصیبت‌نامه”، “منطق‌الطیر” و “مختارنامه”ی عطار نیشابوری می‌توان اشاره کرد.
همچنین مجموعه‌های شعر “زمزمه‌ها”، “شب‌خوانی”، “از زبان برگ”، “در کوچه‌باغ‌های نشابور”، “مثل درخت در شب باران”، “از بودن و سرودن”، “بوی جوی مولیان”، “مرثیه‌های سرو کاشمر”، “خطی ز دلتنگی”، “غزل برای گل آفتابگردان”، “ستاره‌ی دنباله‌دار” و “در ستایش کبوترها” از دیگر آثار این شاعرند.
قرار است از آثار شفیعی کدکنی، چاپ تازه‌ی “چشیدن طعم وقت” از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر از سوی نشر سخن عرضه شود.
در کتاب “سفرنامه‌ی باران” (نقد و تحلیل و گزیده‌ی اشعار دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی (م. سرشک)) به‌کوشش حبیب‌الله عباسی همچنین عنوان شده که عبدالحسین زرین‌کوب زمانی پس از انتشار و مطالعه‌ی دو مجموعه از آثار شفیعی کدکنی در یادداشتی خطاب به این شاعر معاصر می‌نویسد: شعر، شعر جوهردار، شعر بی‌نقاب، همین است. از تعادلی که در اجزا و مجموع یک‌یک شعرها به چشم می‌خورد، لذت بردم. خرسندم که شعر واقعی ما در صاف‌ترین و درخشان‌ترین اشکال خویش شکفت و این آرزوی دیرینم برآورده شد. شعر شما زبان واقعی عصری است که همه کس آن‌را، تمام آن‌را فهم نکرده است.
مرتضی احمدی: گلایه شدید از ممیزان وزارت ارشاد
مرتضی احمدی که چندی پیش کتابی را تحت عنوان “پیش‌پرده و تاریخچه‌ی آن” برای انتشار به نشر ققنوس سپرده‌است، بار دیگر از سوء‌برخوردهایی که مسوولان وزارت ارشاد نسبت به او و آثارش داشته‌اند، گله کرد:” مدیران وزارت ارشاد از هر فرصتی استفاده می‌کنند و شعارهای فرهنگی قشنگی را سر می‌دهند که حمایت از هنرهای سنتی و آیینی هم یکی دیگر از ادعاهای فرهنگی ارشاد است که در عمل آنگونه که انتظار می‌رود وجود نداشته و ندارد. “
احمدی که معتقد است؛ عالی‌ترین جایگاه فرهنگی کشور، یعنی وزارت ارشاد توسط مدیریتی سلیقه‌ای اداره می‌شود، افزود: 14 سال است که دیگر به محوطه‌ی وزارت ارشاد پا نگذاشته‌ام زیرا آنقدر ازسوی مسوولان این وزارتخانه که اتفاقا وزارت‌خانه‌ی مربوطه‌ی ماست، برخوردهای بدی دیده‌ام که آرزو می‌کنم تا پایان عمر، گذرم به ارشاد نیفتاد.
وی با اشاره به توقف تعدادی از آثارش در وزارت ارشاد، اظهار داشت: من که قاچاق یا دزدی نکرده‌ام! انتشار کتاب‌هایم هم با مجوز وزارت ارشاد صورت گرفته اما نمی‌دانم چطور ممکن است یک کتاب بعداز بارها اخذ مجوز و انتشار، در چاپ دهم؛ یکباره غیرقابل چاپ معرفی می‌شود. کتاب “کهنه‌های همیشه نو”ی من به چنین سرنوشتی دچار شده. “فرهنگ لغات” هم به سرنوشت مشابه‌ای دچار شده و در چاپ پنجم متوقف مانده است.
وی درمورد آثار صوتی خود نیز توضیح داد: بعداز آن‌همه دوندگی، تنها به 11 قطعه از میان 70 قطعه رضایت دادند، که البته تنها اجازه دادند یک ضرب، آوازخوانی مرا همراهی کند. الباقی کارها هم که تماما غیرقابل انتشار شناخته شده‌اند.
محمود معتقدی: انتقاد از دخالت ارشاد در امور شعرا
به گفته محمود معتقدی، یکی از راه‌هایی که دولت می‌تواند به جریان شعر در کشور کمک کند، این است که دست از برپایی جشنواره‌های دولتی برداشته و امکانات را در اختیار بخش خصوصی بگذارد تا خودشان جایزه‌های ادبی را برپا کنند.
محمود معتقدی از پیشکسوتان نقد ادبی و فعال حوزه شعر در ایران در گفت و گویی با اشاره به این مساله که اگر بخواهیم دورنمایی از شعر امروز تصویر کنیم، لازم است به 3 دهه اخیر نقبی بزنیم و شعر از دهه 60 تا 80 را مورد بررسی قرار دهیم افزود: شعر در این سه دهه ضمن اینکه دنبال هم بوده و عکس‌العملی از دوره قبل در دوره جدید دیده می‌شود، ولی هر کدام از این دوره‌ها شاخصه‌های خود را دارد.
وی با تاکید بر اینکه هر دهه برآمد فضای قبل از خودش هم هست، توضیح داد: امروز با اینکه مشکلاتی چون اقتصاد نشر، سیاست‌های وزارت ارشاد، بحران مخاطب و تندروی‌های حوزه زبان در برخی شاعران هست، ولی شعر سیر حرکتی و پویایی خودش را دارد: “وقتی فضای سانسور، مشکلات پخش کتاب و تاثیر فضای مجازی را در نظر می‌گیریم، طبیعی است که بخشی از اقبال عمومی به شعر مکتوب کم شده باشد. البته درباره فضای مجازی باید گفت که این اتفاق بزرگ دهه 80 است و وبلاگ‌ها و سایت‌ها به نوعی شعر امروز را در خود پناه داده‌اند که این مساله تاثیرات مثبت و منفی خود را دارد.”
این نویسنده افزود: باید در سیاست‌های فرهنگی به همگانی شدن صداهای شعری کمک شود؛ نه اینکه شعر رسمی و دولتی جای صداهای دیگر را بگیرد. اگر نشاط ادبی می‌خواهیم، باید امکانات عمومی را بیشتر در اختیار فرهنگ قرار دهیم، فرهنگسراها پویاتر و جریان نشر شعر بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
