محمود احمدینژاد این روزهای آخر آن قدر فرصت دارد که شخصا به موضوع تغییر مدیرعامل باشگاه پرسپولیس بپردازد؛ هرچند ستاره بختش حسابی افول کرده و حتی یار سابقش، سردار محمد رویانیان در برابر این تصمیم میایستد و برنده بازی قدرت میشود. رییس دولتهای نهم و دهم که با حذف کاندیدای مورد علاقهاش در رقابت انتخابات ریاستجمهوری به بازی گرفته نشد، اینجا هم بازی را باخت؛ حالا رویانیان در مقام مدیر عاملی ابقا شده و علی دایی و علی پروین هم در مقام مخالفت “رییسجمهور منتخب” را به رخش میکشند.
رقابت دو رییس
وقتی تیم ملی فوتبال ایران در کره جنوبی پیروز شد و ایران به جام جهانی راه پیدا کرد، شهروندان ایرانی برای بار دوم در طی یک هفته به خیابانها ریختند و شادی کردند. هرچند این موفقیت در دولت احمدینژاد حاصل شده است اما در جشن پیروزی کسی از رییس دولت ممنون نبود و پای سیاست هم اگر به میان آمد، به واسطه نام بردن از روحانی، موسوی و کروبی بود.
اعضای تیم ملی را در بازگشت به ایران به دیدار هر دو رییسجمهور بردند، اول رییسجمهور فعلی و بعد رییسجمهور منتخب برای دوره آینده. اولی صحبت مبسوطی کرد و سعی کرد تسلطش را به جزییات فوتبالی به رخ بکشد، اطرافیانش هم میگویند فوتبالیست قدری بوده و در دوران دانشگاه هم پا به توپ. دومی اما با اینکه هنوز بر مصدر قرار نگرفته، فرصت نکرده بود بازی را ببیند و کوتاهتر و کلیتر با اعضای تیم ملی سخن گفت. اما پرونده رقابت فوتبالی دو رییسجمهور همینجا بسته نشد. چرا که احمدینژاد عزم برکناری یار سابقش محمد رویانیان را کرد. رویانیان از معدود مقامات نیروی انتظامی بود که در سال ۸۴ و پس از آن به اردوگاه قالیباف نپیوست و از ابتدا چنین به نظر میرسید که قصد حضور در عرصه سیاست را ندارد. اما خیلی زود با حلقه حامیان دولت برخورد و در مقام رییس ستاد تبصره ۱۳ آن قدر در دفاع از احمدینژاد و دولتش مایه گذاشت که ریاست باشگاه پرسپولیس را هدیه گرفت. سردار که آن روزها تماشای فوتبال از تلویزیون را به عنوان کارنامه فوتبالیش عنوان میکرد با حمایت تمام قد دولت وارد عرصه فوتبال شد. چند سال پیش از او، حبیب کاشانی، عضو شورای شهر به واسطه خدماتش به احمدینژاد در دوران شهرداری هم همین پست را جایزه گرفته بود و حسن بیادی دیگر عضو شورا، عضو هیات مدیره شده بود. اما هیچ کدام مثل رویانیان این موقعیت را غنیمت ندانستند تا در مقام ریاست یکی از پرطرفدارترین باشگاههای آسیا برای خود محبوبیت و وجههای غیرقابل پیشبینی کسب کنند؛ آن قدر که رییسدولت و وزیر ورزش هم برای شکستن این “شاخ” وارد عمل شوند.
سردار چرا آمد، چرا رفتنی شد
سال فوتبالی گذشته برای سردار که دیگر یونیفورم نظامی به تن نمیکند یک شکست تمام عیار بود. او با استفاده از تمام رانتهای اقتصادی پشت پرده میلیاردها تومان به باشگاه تزریق کرد اما کارش به آنجا رسید که تماشاگران تیم رقیب در استادیومها فریاد میزدند: “پرسپولیس قهرمان، تو لیگ برتر بمان.”
در پایان چنین فصل کابوسواری که ادامه فصل بدتر پیش از آن هم بود، تنها دو دلیل میتوانست رویانیان را در این سمت ابقا کند؛ حمایت بیچون و چرای دولت و یا موفقیت اقتصادی رویانیان و تلاش او برای پیریزی پایههای درآمدزایی برای باشگاه پرسپولیس.
رویانیان حتی روی غرورش پا گذاشت و علی دایی قهر کرده را به تیم برگرداند تا همه چیز رنگ بهبود و امیدواری بگیرد. یکشنبه دوم تیر ماه بود که در اوج سرخوشی رویانیان وقتی که داشت پز هواپیمای پرسپولیس و کانال ماهوارهای تیم را میداد، خبرنگار خبرآنلاین به یادش آورد که مدت ماموریتش از سوی نیروهای مسلح دو ماه است تمدید نشده؛ رویانیان پاسخ داد: “ ابتدا باید از مسئولان محترم ستاد کل تشکر کنم که گذاشتند من در این مدت در کنار پرسپولیس باشم. دو ماه قبل اگر از این تیم می رفتم زمان بدی بود چون تیم درگیر بازی ها بود، شرایط هم مناسب نبود اما ما توانستیم تیم را بخوبی ببندیم. الان هفته هاست که تیم تمریناتش را مربی بزرگی مثل علی دایی آغاز کرده و شرایط مناسبی دارد. الان هم البته امیدوارم در کنار تیم باشم تا بتوانیم برنامه های مان را پیش ببریم اما اگر تصمیم به رفتن من باشد، آن را با تمام وجود می پذیرم و اگر بخواهند هم مثل همیشه با تمام وجود به کارم ادامه می دهم.”
فردای همان روز دو عضو جدید هیات مدیره باشگاه انتخاب شدند تا قطعه دیگری از تغییرات مدیریتی باشگاه تکمیل شود. مخصوصا آنکه سردار به همراه علی دایی در روسیه حضور داشت و تحرکات عجیبی در هیات مدیره پیگیری میشد. تا بالاخره فداحسین مالکی، رییس هیات مدیره باشگاه تائید کرد مدیر سرخپوشان در همان سفر خارجی از کار برکنار خواهد شد تا رسانهها این برکناری را با برکناری منوچهر متکی، وزیر امور خارجه پیشین دولت مقایسه کنند.
جالب اینکه گفته میشد جانشین رویانیان، جعفر کامبوزیا یک مدیر اصلاحطلب است و در دولت آینده کارایی بیشتری خواهد داشت.
اما چرا رویانیان محبوب، این چنین پیش پای کابینه جدید قربانی میشد؟ شایعات میگوید که پای بابک زنجانی در میان است. همان میلیاردر معروفی که در فیلم برادر لاریجانی و مرتضوی به آن اشاره میشود و پس از آن افشا شد که چه نقش موثری در دور زدن تحریمها دارد.
این میلیاردر جوان مالک باشگاه راهآهن است و پس از آنکه سرمربی تیم خود، علی دایی را در اختیار باشگاه پرسپولیس قرار داد به سرمایهگذاری در این باشگاه علاقهمند شد؛هواپیمای اختصاصی و خطوط هواپیمایی پرسپولیس و شبکه تلویزیونی پرسپولیس، شمهای از ثمرات ورود زنجانی بود. اگرچه دولت در دو سال گذشته، از بینیازی رویانیان نسبت به بودجه دولتی رضایت کامل داشت اما گویا به میدان آوردن بابک زنجانی، خط قرمزی بود که رویانیان از آن عبور کرد.
دایی و اشاره به دولت جدید
وقتی احتمال برکناری رویانیان به واقعیت نزدیک شد، علی دایی که پیش از حضور در باشگاه، بارها و بارها به رویانیان تاخته و حتی گفته بود از “یک من ریش سردار” نمیترسد و او را احمدینژاد به فوتبال آورده و با رفتن احمدینژاد هم خواهد رفت، این بار تمام قد به دفاع از رییسش پرداخت.
دایی گفت: “چرا این یک ماه که دولت در حال انتقال به دولت جدید است دست نگه نمیدارند تا تکلیف همه چیز مشخص و دولت جدید تصمیم بگیرد؟ اصلاً من از شما میپرسم در این یک ماه فرد جدید میخواهد چه تصمیمی یا کاری انجام دهد؟ پس اجازه دهید دولت جدید و منتخب مردم تصمیم بگیرد.”
اشاره به رییسجمهور منتخب در کنار دفاع سرمربی محبوب بازی را به نفع سردار تغییر داد. برخی طرفداران هم در شعارهایشان از حسن روحانی برای ابقای رویانیان کمک خواستند. علی دایی تا تهدید به استعفا هم پیش رفت و حتی علی پروین که گفته میشد اصلا رابطه خوبی با رویانیان ندارد به میدان آمد و گفت: “آقای عباسی و آقای سجادی شما باید زودتر از رویانیان بروید. رویانیان باید بماند و با حمایت پیشکسوتان و هواداران کارش را بکند. شما در این دقایق آخر مسئولیتتان حق ندارید برای پرسپولیس تعیین تکلیف کنید پس همه چیز را به منتخب مردم و دولت آینده بسپارید.”
باخت محمود
ظرف چند روز کل داستان عوض شد. رئیس هیات مدیره باشگاه پرسپولیس حالا مدعی است: “به وزیر ورزش و جوانان گفتم اگر رویانیان به عنوان مدیرعامل به کارش ادامه ندهد من هم در پرسپولیس نمیمانم.”
رویانیان که افشا کرده بود “ مسئله ماموریت من نیست. الان مشکل خود من هستم برای این دوستان و آقایان ! واقعا این سمت ها ومسئولیت ها هیچ ارزشی ندارد اگر برای اخلاق و انسانیت و اهداف عالیه نباشد. اینکه مردم مرا می شناسند برای فوتبال نیست. من از پرسپولیس یک ریال هم حقوق نگرفتم. آقایان نباید افراد را بکوبند. این کار درست نیست. من قلبم برای پرسپولیس می تپد” و با اشاره غیرمستقیم به رییس دولت گفته بود: “۳ ماه است که یک مقام عالیرتبه به بعضی ها قول پست دادند، قول سرپرستی پرسپولیس قولی است که یکی از مقامات علی کشور به یکی از آقایان داده و این حرف هایی که می شنویم از همان قول ها ناشی می شود. بابا مگر این پست ها چقدر ارزش دارد؟با دو زار منصوب شدیم، با ۲ زار هم رفتنی می شویم! دولت مان با یک امضاء می آید و می رود. پست ها دوزاری است. من قبول کردم بروم” حالا یک سردار فاتح است.
علی پروین هم که دیده مخالفت با رویانیان برایش صرف ندارد، مثل علی دایی ۱۸۰ درجه چرخیده و جزییات نامه به احمدینژاد و دیدار با او را فاش کرده است. این اسطوره باشگاه پرسپولیس میگوید: “نامه رسمی و طرح دادم به احمدینژاد… ما زیر این نامه را امضا کردیم که بگوییم آقای احمدینژاد شما که آمدی و گفتی تیم را به بخش خصوصی بدهیم، حالا هم مجلس تصویب کرده و از نظر قانونی هم منعی وجود ندارد. پس بیا این را بده به پیشکسوتان که این اتفاق به نام خودت ثبت شود.”
و همین طور عنوان میکند که “ نشستیم رخ به رخ با احمدینژاد یکی دو ساعت صحبت کردیم. تمام اسمهایی که زیر آن نامه میبینی، حال تک تکشان را پرسید. پرسید این چه کار میکند، آن یکی چه کار میکند. من میگفتم شما کار داری من بروم، اما میگفت اتفاقا دوست دارم حالشان را بپرسم… گفتم یک بازیکن تو یک تیم مطرح هست که قراردادش حدود دو میلیارد است. ۷ تا گل هم بیشتر نزده. احمدینژاد گفت از چند بازی؟ گفتم از ۳۰ تا بازی. گفت ۳۰ تا بازی ۷ تا گل زده ؟ گفتم بله. احمدینژاد گفت این پولها را از کجا میآورند؟ گفتتم من نمیدانم. تیم را نمیدهند به پیشکسوتان همین اتفاقات میافتد. امسال باید سه میلیارد به آن بازیکن بدهیم. این فوتبال تهش چه میشود؟”
حالا مثلث رویانیان و دایی و پروین برای بقا با هم به یک اتحاد تاکتیکی دست زدهاند اما تهاجم احمدینژاد به قصد کسب محبوبیت و به شیوه همیشگی انقلابیاش در این میدان از او یک بازنده تمام عیار ساخته است. فوتبالیها زمانی به تاسی از تیتر معروف یک روزنامهنگار صاحب سبک ورزشی به پروین میگفتند دههات گذشته مربی، حالا گویا دهه احمدینژاد هم گذشته که حتی مدیری که خودش به میدان آورده را نمیتواند از میدان به در کند.