پانزدهم مهرماه حسن روحانی، در گفتگو با تلویزیون سی ان ان امریکا و در پاسخ به سوالی درباره بازداشت روزنامه نگاران در ایران گفت: “فکر نمی کنم فردی به خاطر روزنامه نگاری، یا به خاطر فعالیت رسانه ای دستگیر شده باشد. یک فرد می تواند یک خبرنگار و یک گزارشگر باشد و جرم مرتکب شود.” این سخن که حتی اعتراض بخشی از هواداران روحانی را برانگیخته بود، از سوی راستگرایان جمهوری اسلامی اما مورد استقبال قرار گرفت.
روزنامه کیهان، در نوشته ای با عنوان “خشم منافقین از نزدیکی ادبیات رئیس جمهور به رهبری” آورده بود: “شماری از عناصر آشوب‌طلب و فتنه‌گر فراری که در پوشش کار مطبوعاتی اقدام به اجرای پروژه‌های ضد امنیتی سرویس‌های جاسوسی بیگانه می‌کردند، در نامه مشترکی به روحانی به خاطر بیان این مطلب در مصاحبه با فرید زکریا که «هیچ کس به خاطر روزنامه‌نگاری در ایران بازداشت نیست» حمله کرده‌اند. رئیس جمهور به درستی تأکید کرده که جرایم افراد بازداشت شده غیر مطبوعاتی و عموماً امنیتی است.”
همچنین سایت راستگرای مهرورزی، در گزارشی با عنوان “حمله ضد انقلاب به روحانی” نوشت: “جریان اپوزیسیون پس از انتخاب دکتر حسن روحانی به عنوان ریاست جمهوری، این انتخاب را مظهر مخالفت مردم با نظام اسلامی عنوان کرده و در صدد سوءاستفاده از این جریان، برآمده بودند. اما اینگونه مواضع دکتر روحانی که در چارچوب سیاست های اصولی نظام می باشد، اینگونه این جریان را ناامید ساخته که اقدام به فحاشی و هتاکی به منتخب ملت انقلابی ایران، می نمایند.”
سایت مشرق نیز مواضع روحانی درباره روزنامه نگاران زندانی را “اصولی” دانسته: “مواضع اصولی دکتر روحانی در این سفر باعث شد تا رسانه های اپوزیسیون در خارج کشور و همچنین برخی رسانه‌های وابسته به جریان فتنه و اصلاحات در داخل با اتهامات واهی به دکتر روحانی حمله ور شده و وی را با القابی چون دروغگو معرفی نمایند.”
پیش از این هم آیت الله محمد یزدی، رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در دیدار با نماینده روحانی گفته بود: “تاکنون اظهارات رئیس جمهوری، اظهارات مناسب و همراه با رهبری بوده و صحبت‌هایی که با رهبری زاویه داشته باشد از ایشان شنیده نشده است.” او در عین حال تاکید کرده: “مقام معظم رهبری در دیدار با اعضای هیات دولت مطالب مهمی را تذکر دادند و در اجلاسیه اخیر خبرگان رهبری به رئیس جمهور تاکید شده که باید به تذکرات مقام معظم رهبری توجه شود و کارهای اجرایی و عملیاتی صورت گیرد، این طور نباشد که این مباحث تشریفاتی تلقی شود. رهبری وقتی در جلسه رسمی مطالبی را بیان کردند باید آثارش را مشاهده کرد.”
نگرانی هواداران آیت الله خامنه ای از میزان “زاویه” مسئولان با وی نکته جدیدی نیست. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۲ و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، علی اکبر ولایتی طی سخنانی گفته بود: “باید کسانی که با مقام معظم رهبری زاویه ندارند جمع شوند تا آنها که با ایشان زاویه دارند امور کشور را در دست نگیرند.” او درباره اینکه “آیا هاشمی تکیه‌گاه و ساکت فتنه بوده” است یا نه نیز تاکید کرده بود: “ایشان آن موضعی که باید می‌گرفت را نگرفت و حضرت آقا را همراهی نکرد.”
در همان روزها الیاس نادران، از نمایندگان راستگرای مجلس طی سخنانی تاکید کرد: “ما معتقدیم نوع نگاه به ولایت فقیه در سه دوره گذشته غلط بوده است و هر کدام از سه رئیس جمهوری که سر کار آمدند، به نوعی با رهبری زاویه داشتند یا به دلیل فهم غلط دچار زاویه شدند. دولت کارگزاران در مسائل فرهنگی و مدل توسعه اقتصادی سرمایه داری و ضد عدالت اجتماعی متضاد با نظر ولی فقیه عمل کرد و خود هاشمی هم خودش را در عرض رهبری می دید. خاتمی و جریان اصلاحات که ادامه دولت هاشمی بودند، نگاهشان به ولایت فقیه حداقلی و از سر ناچاری به دلیل قانون اساسی بود، علاوه بر اینکه در سیاستهای فرهنگی و خارجی به مر نظرات رهبری عمل نکردند. احمدی نژاد هم که ادعای عجیب پدر و پسری کرد الان مثل یک پسر لجباز نسبت به پدرش عمل می کند.”
در تیرماه گذشته نیز قربانعلی درّی نجف‌آبادی، وزیر سابق اطلاعات در مصاحبه با روزنامه جوان، وابسته به سپاه پاسداران درباره انتخابات خبرگان گفته بود: “به نظر می‌رسد بعضی از جناح‌های سیاسی با اهداف خاصی، تبلیغات زودهنگام خود را شروع کرده‌اند، اما بعید می‌دانم اینها چه در امر انتخابات موفق شوند و چه در اهداف بعدی بتوانند کاری از پیش ببرند. به طور مشخص معتقدم کسانی که با رهبری زاویه دارند، به مجلس خبرگان راه نخواهند یافت.”
با وجود اینهمه نگرانی از داشتن زاویه با آیت الله خامنه ای، باز هم ظاهرا همه موقعیت مسئولان نظام در برابر نظام زاویه دار بوده است! حتی به نظر می رسد که حسن روحانی هم کم “زاویه” ندارد. چند ماه پیش، که او مقداری زاویه گرفته بود، هشدارهای صریحی هم دریافت کرد. از جمله، در آن زمان حسن روحانی طی سخنانی گفته بود درباره مذاکرات هسته ای، خوش بینی یا بدبینی بی معنی است،باید واقع بین بود. این سخنان در تقابل آشکار با سخنان خامنه ای بود که اعلام کرد به این مذاکرات بد بین است.
در آن زمان، آیت الله عباس کعبی ،عضو مجلس خبرگان رهبری هشدار داده بود: “رهبری در خصوص مذاکرات می‌گویند ما به این مذاکرات خوش بین نیستیم، اما برخی‌ها می‌گویند ما نسبت به آن خوش بینیم یا عنوان اینکه هنر ارزشی و غیر ارزشی نداریم یا اینکه عده‌ای بگویند علوم انسانی خط قرمز ندارد در حالی که مقام معظم رهبری معتقدند که علوم انسانی باید اسلامی شوند و یا اینکه رهبری به اقتصاد درون زا اعتقاد دارند، اما عده‌ای مسائل اقتصادی را به خارج گره می‌زنند، این موارد نمونه‌ای است از گفتمان سازی در برابر گفتمان رهبری که رئیس جمهور حقوقدان باید بداند این گفتمان سازی جرم حقوقی است.”
او افزوده بود: “جایگاه حقوقی ولی فقیه را باید بشناسیم که در قانون آمده سران قوا زیر نظر رهبری هستند و در واقع ولایت فقیه مدیریت عالی نظام اسلامی را بر عهده دارد و سران قوا باید از دستورات ایشان اطاعت کنند در غیر این صورت تخلف حقوقی و شرعی مرتکب شدند.”
به نظر می رسد روحانی در عرصه سیاست داخلی، در حال نزدیک تر شدن به جریان راستگرای حکومت است. وضعیت وزارت کشور و نامشخص بودن معاونت سیاسی این وزارت خانه و همچنین عدم تحرک دولت در زمینه احزاب از جمله مواردی است که حتی نارضایتی هواداران روحانی را به دنبال داشته است. عقب نشینی در وزارت علوم و خصوصا بورسیه های غیرقانونی یکی دیگر از این موارد است. وزارت ارشاد نیز با تدوین لایحه “سازمان نظام رسانه‌ای جمهوری اسلامی” نارضایتی اکثریت روزنامه نگاران مستقل را برانگیخته است. گفته می شود عقب نشینی های مکرر دولت در مسائل داخلی به منظور جلب حمایت “نظام” در مذاکرات خارجی است. هرچند که برخی دیگر معتقدند اساسا دولت حسن روحانی به اولویت مسائل داخلی و خصوصا وضعیت حقوق شهروندان باور چندانی ندارد.
