بن شرینر
تلاش آمریکا برای به زانو درآوردن ایران، شدیدتر شده است. در مقابل این مردم عادی ایران هستند که روزبروز فقیرتر می شوند.
طبق آخرین گزارش واشنگتن پست در مورد دور اخیر تحریم ها که هفته گذشته به امضای اوباما رسید، سیاست های جدید برای حمله سیستماتیک به ستون های اصلی مالی ایران است و منجر به فروپاشی اقتصادی می شود.
در این مقاله آمده است: “قوانین جدید تحریم علیه شرکت های بین المللی که با ایران روابط تجاری دارند بخش صنایع را هدف قرار داده است و تلاش می کند ایران را از دستیابی به آلومینیوم، فولاد و زغال سنگ و مواد دیگری که درساختمان سازی و صنایع اتومبیل سازی بکار می رود، بازدارد”.
در واقع همانطور که نیویورک تایمز در ماه ژوئن گزارش داده بود، تحریم نفتی ایران یکی از جسورانه ترین تصمیماتی است که آمریکا بعد از تحریم صادرات نفت ژاپن در سال 1940 گرفته است.
مسلما در مورد ژاپن، تحریم نفتی منجر به حمله ژاپن به پرل هاربور و پیش زمینه ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم شد.
اغلب بحث می شود که تحریم ها کامل نیست و راه حل جایگزین جنگ است.
برژینسکی در واشنگتن پست نوشته است: “میان بر زدن بی پروا به جنگ پاسخ منطقی به بحران های بزرگ نیست.” وی در عوض وی گوید که “راه محتاطانه و منطقی برای آمریکا ادامه تحریم صلح آمیز علیه ایران است.”
اما این مبحث این واقعیت را می پوشاند که تحریم ها یک جور جنگ است. هرچه باشد، ما از مسدود کردن اقتصاد یک کشور چه چیزی بدست می آوریم؟ در هر صورت اقتصاد آمریکا برای این ساخته شده است که ما بتوانیم مطمئن باشیم که بمب های آمریکایی هم وجود دارند.
تحریم ها نه تنها یک نوع جنگ بلکه پیش زمینه یک تنش نیز هست. زیاد نیاز به شواهد و مدارک نیست برای اینکه دریابیم که تحریم های امروز استراتژی فردا را می سازد.
دومین دروغی که اغلب گفته می شود این است که تحریم ها “هدفمند” هستند. در مورد ایران، تحریم ها تا قبل از به تصویب رسیدن دور جدیدشان به همین شکل دنبال می شد.
در نامه ماه ژوئیه انجمن هموفیلی ایران به سازمان بهداشت جهانی آمده که تحریم ها بطور جدی جان ده ها هزار نفر از بیماران هموفیلی، بخصوص کودکان، را به خطر انداخته است.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل در ماه اوت نوشت: “تحریم ها بر روی مردم عادی تاثیر گذاشته است و این شامل تورم فزاینده، بالارفتن قیمت مایحتاج عمومی و انرژی، بالارفتن نرخ بیکاری و کمبود دارو می شود.”
در گزارش نیویورک تایمز در اوایل ماه نوامبر آمده است که ایرانیان مبتلا به سرطان، هموفیلی، تالاسمی، بیماری های کلیوی با کمبود داروهایشان مواجه هستند.
در گزارش اخیر گاردین آمده که جان میلیون ها نفر به دلیل تحریم دارو و تجهیزات بیمارستانی به خطر افتاده است.اما این گزارش ها به واشنگتن که گوشش را بسته است، نمی رسد. هرچه باشد مردم عادی ایران برای آمریکا اهداف مشروع بشمار می روند.
مارک کیرک، سناتور آمریکایی که از تحریم های اخیر آمریکا حمایت می کند یک بار گفته بود: “اشکالی ندارد اگر غذا را از دهان ایرانیان بی گناه بیرون بکشیم.”
کیرک همه تلاشش را می کند تا راه مادلین آلبرایت را برود که دربرنامه شصت دقیقه گفته بود که میلیون ها کودک عراقی که به دلیل تحریم ها از گرسنگی کشته شده بودند، حقشان بوده است. وی گفته بود: “من فکر می کنم این یک انتخاب دشوار است اما ارزشش را دارد.”
این مثال ها نمونه افکار نخبگان آمریکایی است که شاهدی است بر آنچه نوآم چامسکی آنها را “ اصول مافیایی” سیاست خارجی آمریکا می نامد.
وی می گوید: “پدرخوانده “سرپیچی موافق” را تحمل نمی کند. این کار بسیار خطرناک است. به همین دلیل دیگران باید بدانند که سرپیچی ممکن نیست.”
جمهوری اسلامی قطعا با “اصول مافیا” آشنا است. گناه اصلی ایران این است که شاه را که عروسک خیمه شب بازی مورد علاقه آمریکا بود، سرنگون کرد.
قدرت ایران در خاورمیانه همچنان رو به افزایش است و خشم پدرخوانده هم به همان نسبت بیشتر می شود. هیچ راهی مطمئن تر از تحریم اقتصادی برای پدرخوانده وجود ندارد که گریبان مردم عادی ایران را می گیرد.
این تنبیهی است برای جنایت ایران که همان خودکفایی ملی است. من بعنوان یک آمریکایی دوست دارم بگویم که آزادی به رایگان بدست نمی آید؛ بخصوص برای غیر آمریکایی ها.
گلوبال ریسرچ، 8 ژانویه