یک وبلاگ نویس زندانی در نامه ای خطاب به دادستان تهران، ادعاهای وی مبنی بر استقلال قضات را زیر سئوال برد و تصمیمات دستگاه قضایی را متاثر از دستورات سپاه دانست. وی همچنین ضمن اشاره به گرفتن تضمین از وی برای پرداخت شخصی کل مخارج بیمارستان به وضعیت اسف بار بند 350 زندان اوین اشاره کرده است.
حسین رونقی ملکی در نامه ای از بند 350 زندان اوین خطاب به عباس جعفری دولت آبادی وی را متهم به متاثر بودن از دستورات سپاه کرده و اظهارات وی در روزهای نخستین تصدی دادستانی تهران را زیر سئوال برده است. او نوشته: “آقای دادستان، یادم می‌آید شما در ابتدای تصدیتان در مصاحبه‌هایی که در روزنامه‌های حمایت و اطلاعات و مردمسالاری به چاپ رسیده بود تاکید می‌کردید که نفوذ دستگاه‌های امنیتی بر قوه قضائیه را بی‌اثر خواهید کرد.”
این وبلاگ نویس محبوس در توضیح مصادیقی که بر فرمان پذیری دادستان تهران از اطلاعات سپاه پاسداران تاکید دارد ، برای نمونه به حکم آزادی خود در تابستان 89 به قید وثیقه سیصد میلیون تومانی اشاره می کند که با “اعمال نفوذ سپاه” در دستور قاضی پرونده لغو می شود. حسین ملکی خاطرنشان می کند سپاه نه تنها با وثیقه آزادی مخالفت کرد بلکه از مرخصی استعلاجی وی نیز ممانعت به عمل آورد. وی در این ارتباط می نویسد :” شما درمورد اعزام من به مرخصی استعلاجی تصریح کردید که دادستانی با آن موافقت کرده اما سپاه تاکید کرده که حتی در صورت تعیین وثیقه یک میلیارد تومانی نیز، من نمی‌توانم به مرخصی اعزام شوم.”
رونقی سپس از جعفری دولت آبادی پرسیده: “آنجا یادتان هست گفتید وقتی سپاه مخالف است، دادستانی کاری نمی‌تواند بکند؟”
مواضع نخستین دولت آبادی
جعفری دولت آبادی 28 مرداد سال 88 درمراسم افتتاح ساختمان جدید دادگاه عمومی، صراحتا “استقلال قضات” را در توان تصمیم گیری آنان “بدون دخالت دیگران “و درچارچوب قانون دانسته و متذکر شده بودکه “مردم وقتی رفتارقاضی را می بینند آن را رفتارنظام تلقی می کنند.”
حسین ملکی رونقی در این نامه همچنین به روایت شکنجه های خود در بازداشت‌گاه سپاه و اطلاعات و زیر پا گذاشته شدن “آئین نامه سازمان زندان‌ها، قانون اساسی و قانون مجازات اسلامی” در بازداشتگاه‌های فوق اشاره می کند؛ دادستانی که در قبال شکایت های وی به رونقی می گوید :” ما دخالتی در این زمینه نداریم.”
این در شرایطی است که عباس جعفری دولت آبادی در نخستین روزهای تصدی دادستانی تهران در ارتباط با بازداشت های پس از خیزش جنبش سبز ، از پارامتر های 5 گانه برای “محاکمه عادلانه” سخن گفته و آن ها را چنین بر شمرده بود: “مهمترین آن حق دفاع و انتخاب وکیل طبق اصل 35 قانون اساسی و مواد 185 الی 187 آیین دادرسی کیفری، علنی بودن محاکمات براساس اصل 165 قانون اساسی و ماده 188 آیین دادرسی کیفری، قانونی بودن جرم ومجازات طبق اصل 36 قانون اساسی، منع اعمال فشاروشکنجه علیه متهمان طبق اصل 38 و 39 قانون اساسی و دادگستری صالح و کارآمد برای ایجاد امنیت مردم که باید طبق اصل 34 قانون اساسی، دسترسی به متهم سهل و آسان باشد”
سیزده ماه انفرادی
دادستان در حالی از “دسترسی آسان به متهم” سخن گفته بود، که حسین رونقی ، مانند بسیاری دیگر از بازداشت شدگان پس از ناآرامی های دو سال اخیر در مدت بازداشت از دسترسی به وکیل محروم بوده و از 22 آذر 88 بیش از سیزده ماه در زندان انفرادی مورد بازجویی قرار گرفته و نهایتا به به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده است. وضعیتی که بر اساس نامه این فعال دانشجویی در دوران سپری کردن حبس نیز ادامه یافته است. او در این ارتباط می نویسد: “( یادتان هست وقتی در مورد ملاقات حضوری صحبت کردم و گفتم ملاقات حضوری برای من و دوستانم بیشتر به رویا شبیه شده، شما گفتید که دوشنبه‌ای قبل، من (حسین رونقی ملکی) ملاقات حضوری داشته‌ام. یادتان هست به شما گفتم کسی که برایتان خبر می‌آورد دوستتان ندارد، چرا که من بیش از پنج ماه بود که ملاقات حضوری نداشته و تاکنون نیز نداشته‌ام.”
حسین رونقی ملکی از آذر 88 تا امروز حتی یک روز نیز به مرخصی نیامده است. دادگاه اتهامات وی را که با نام مستعار “بابک خرمدین” وبلاگ نویسی می کرد عضویت در شبکه ایران پروکسی، توهین به خامنه ای و احمدی نژاد عنوان کرد.
دادستان: به ما تضمین بده
این وبلاگ نویس در ادامه رنج نامه خود به موضع جعفری دولت آبادی در خصوص درمان خوددر بیمارستان اشاره می کند؛ آنجا که دادستان تهران از این زندانی سیاسی تعهد می گیرد هزینه‌های عمل جراحی، بیمارستان و مراقبت بعد از عمل را شخصا پرداخت کند. حسین ملکی می افزاید :“آن موقع از خودم پرسیدم که اگر زندانی بیمه زندان و سازمان زندان‌ها است چرا باید خودش پول بدهد؟ البته وقتی دیدم که بیمارستان شهید هاشمی‌نژاد که من برای عمل جراحی‌ام به آن ۱۴ میلیون تومان پرداخت کرده‌ام، طرف قرارداد با بیمه سازمان زندان‌ها است، موضوع برایم جالب‌تر هم شد. واقعا تحت فشار قرار دادن خانواده‌ها برای پرداخت پول، آن هم به بیمارستانی که طرف قرارداد سازمان زندان هاست چه معنایی دارد؟”
گفتنی است حسین رونقی ملکی که پیش از بازداشت به بیماری خاصی مبتلا نبوده، طی ماه های اخیر به نارسایی کلیوی مبتلا شده است و در وضعیت وخیمی به سر می برد.این وبلاگ نویس جوان بارها در اعتراض به فشارها و اعمال غیر قانونی دست به اعتصاب غذا زده که به گفته فعالین حقوق بشر اوضاع جسمانی وی را وخیم تر کرده است. زمستان سال گذشته وی به شدت دچار درد کلیه شد اما مسئولانبه وی اجازه درمان ندادند. در آن زمان در حالی که دادستانی پیشتر به خانواده حسین رونقی ملکی گفته بود وی در بیمارستانی خارج از زندان تحت عمل جراحی قرار گرفته است، این زندانی سیاسی در ملاقات با خانواده اش این خبر را تکذیب کرد و از تشدید درد کلیه اش خبر داد. آن ها سرانجام اجازه عمل جراحی را صادر کردند.
ماه گذشته با تشدید وخامت حال حسین ملکی، پدر وی وضعیت کلیه های وی را چنین توصیف کرد: “کلیه چپ او ۸۰ درصد و کلیه راستش ۲۰ درصد از کار افتاده است.”
معالجه با دست و پای بسته به تخت
احمد رونقی ملکی همچنین به فضای امنیتی در بیمارستان و بستن این پسرش به تخت هنگام معالجه اشاره کرده بود: “او دو بار در بیمارستان هاشمی نژاد جراحی شد که حتی به ما اجازه ملاقات ندادند، حتی به پرستارها هم اجازه نمی دادند که راحت کارشان را انجام دهند، به آنها می گفتند شما می خواهید او را فراری دهید. دست ها و پاهایش را به تخت بسته بودند و سه مامور در کنارش بودند.”
حسین رونقی ملکی در پایان نامه خود به دادستان تهران سکوت اش در ماه های اخیر را “نشانه نجابت” خود توصیف و تصریح کرده: “تلاش می‌کردم تا با پرهیز از توسل به اهرم رسانه‌ها و افکار عمومی، حقوقی که شما نیز بر حقانیت آن تاکید فرموده‌اید را تحصیل نمایم.”
او”مجموعه اظهارات” جعفری دولت آبادی را نشانه “بی نتیجه و اثر بودن” شیوه گذشته خود(سکوت) می داند و می پرسد: “آیا این‌ها مرا به تغییر روش سوق نخواهد داد؟”
هر 30 نفر یک توالت
این فعال دانشجویی در نامه خود همچنین به معضلات عدیده در بند 350 زندان اوین اشاره می کند : “وضعیت افتضاح غذای زندان” ، “وضعیت نابهنجار بهداشتی: به ازای هر ۳۰ نفر، تنها یک حمام و یک توالت سالم” ، “سرانه حیاط برای زندانیان کمتر از ۲ متر مربع برای هر نفر” و “عدم دسترسی به روزنامه”:
گفتنی است بند 350 زندان اوین در اختیار حفاظت اطلاعات سپاه قرار دارد. اخیرا جمعی از جوانان زندانی این بند با انتشار نامه ای ، مسئولین بند 350 را مسئول مرگ هدی صابر ـ فعال ملی مذهبی ـ معرفی کردند. آن ها در این نامه تاکید کرده بودند: “پیش از این نیز دیگر زندانیان بیمار زندان اوین به کرات توسط ماموران بهداری مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند که نمونه آن پیمان کریمی یکی از زندانیان بند ۳۵۰ است. دیگر زندانیانی که به بهداری مراجعه کرده اند بارها دیده اند که برخی از بیماران مورد ضرب و شتم کادرپزشکی درمانگاه قرار گرفته اند.”
