سینما/ نگاهی دیگر – یوسف محمدی: “فقدان” جدیدترین ساخته مسابیدو است، فیلم‌نامه آن هم کاری است مشترک از بئاتریس بلغاری و میترا دیوشلی، هنرمند ایرانی ساکن فرانسه. فیلم در ایتالیا تولید شده و اکران اول آن در فستیوال امسال فیلم ونیز است. فیلم بیان مضمون “فقدان” در چهار روایت ارائه شده توسط شش شخصیت زن فیلم است.
داستان نخست
هرکدام از این زن‌ها، با شخصیت اولیه و طبیعت خاموش خود وارد روایت فیلم می‌شود. در فیلم، هیچ هنرپیشه دیگری ورای این هنرپیشه‌ها حضور ندارد، هیچ کسی همراه تنهایی این زن‌ها نمی‌شود.
آنها باید با تنهایی و رهاشدگی، سر کنند. آنها درگیر نیاز خود به عشق هستند، این نیاز تبدیل به شورش می‌شود و شورش در شکلی خشن خودش را نشان می‌دهد. درنهایت آنها از دل این شورش، مجدد متولد می‌شوند، طبیعیت زیبا و بدیعِ مادرخواندگی را در این تولد جدید، پیدا کرده‌اند.
داستان دوم
بعد از تولد مجدد، داستان دوم بیان می‌شود. راوی داستان دوم، زیو است، او در سفری واقعی اما رویاگونه است. نور در صحنه بر او می‌تابد و تلاش‌هایش برای ورود به جزیره‌ای غیرمسکونی را نشان می‌دهد، در زمانی در دوردست، او شاهد یک ناپدیدی مشهور بصری خواهد شد.
داستان سوم
فضا از واقعیت امروز ما دور شده است. روایت در سرزمینی ماه‌گرفته دنبال می‌شود، در قلمرویی که در عصر آخرالزمان است و گیاه‌های غول‌پیکر و قلمروهای درگیر هرج‌ومرج، در کنار همدیگر در آن موجود هستند. دو زن بایستی با حس سنگین ولی الزام‌آور جدایی از محیط آشنایی خود و سکنی گزیدن در این بُعد ناشناخته، خو کنند. آنها امیدوار هستند و به نسلی جدید می‌اندیشنند.
داستان چهارم
داستان آخر، داستان سارا است. او سفری درونی را طی می‌کند. در طول جلسات روان‌درمانی او سعی می‌کند تا تکه‌های درهم ریخته زندگی‌اش را مجدد به همدیگر متصل کنند و حس تهی بودن زندگی خودش را پر کند.
تجربه ویدئو آرت
کارگردان در “فقدان” سعی کرده است تا ویدئو آرت را در قالب یک پروژه سینمایی به زبان امروزی ما عرضه کند. به این شکل، تکه‌هایی درهم ریخته از داستانی نامعلوم را در سه قسمت نشان تماشاگر خود می‌دهد و درنهایت در قسمت چهارم، تکه‌ها را بهم متصل می‌کند و نشان می‌دهد در حقیقت روایت اثر چه بوده است.
اثر در تمام مدت، تلاش می‌کند تا خودش را کامل کند و به قول کارگردان، تماشاگر را تمام مدت درگیر این سوال نگه می‌دارد: چگونه می‌توان یک بیان صرفاً بصری سینمایی داشت، متمرکز بر قدرت متقاعد ساختن بر اینکه تصویری اینجا عرضه شده است که اغلب دستِ کم انگاشته شده است و از این تصویر می‌توان برای بیان دنیای امروز استفاده کرد.
ماسبیدو
ماسبیدو نام هنری مشترک نیکولو ماسازا (متولد ۱۹۷۳ در شهر میلان در ایتالیا) و ایکوپو بدوگنی (متولد ۱۹۷۰ در سارزانا در ایتالیا) است. هر دو در میلان زندگی و کار می‌کنند. کارهایشان را با این نام هنری عرضه می‌کنند و متمرکز بر تولیدات هنر تجربی در قالب‌های ویدئویی و سینمایی هستند.
میترا دیوشلی
میترا دیوشالی متولد تهران است. تئوری و تکنیک‌های سینمایی در کالج گولداسمیت در دانشگاه لندن خوانده است و کارگردانی سینما و فیلم را در مرکز سینماتوگرافی اسریمِنال شهر رم. او کارش را با کارگردانی شروع کرد و بعد سراغ هنر بصری رفت. یک مستند با نام “نقاشی‌های غریب مذهبیِ ایرانیان”، جزو اولین کارهایش بود.
او امروز هم بازیگر است، هم می‌نویسد، هم کارگردانی می‌کند. بیشتر هم متمرکز آثار تئاتری است. برای روزنامه‌های مطرح ایتالیایی هم کاریکاتورهای طنز می‌کشد. تصویرگری کتاب هم در سوابق کاری‌اش هست. در کشورهای مختلف هم نمایشگاه‌هایی از آثارش برگزار کرده است.
