می خواهند سکوت را به دانشگاه تحمیل کنند

نویسنده

‏ عماد حسین نیا

اشکان نامداری، دبیر انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی شاهرود یکی از هزاران دانشجویی است که از مهرورزی ‏دولت بی نصیب نمانده است. او که اخیرا ممنوع التحصیل [و البته ممنوع الورود به دانشگاه] شده، با این وجود ‏معتقد است: “اعمال فشار بر دانشگاه هیچگاه موفق نخواهد بود چون تاریخ به ما یادآور می شود که تیغ برهنه ‏استبداد هرگز نتوانسته بر جان آزادی خواهی بنشیند”. با نامداری گفتگویی کرده ایم که در پی می آید. ‏

‎ ‎علت احضار شما به کمیته انضباطی چه بود؟‏‎ ‎

بطور کلی آنچه باعث احضار من و تعداد دیگری از فعالین انجمن اسلامی به کمیته انضباطی شد، اعتراضات ‏گسترده ای بود که نسبت به محدود کردن فضای سیاسی و فرهنگی دانشگاه انجام شد. انحلال انجمن اسلامی و ‏تعلل در برگزاری انتخابات شورای صنفی توسط دانشگاه و در ادامه احضار دانشجویان به کمیته انضباطی در ‏تابستان از جمله مواردی بود که باعث شکل گیری چندین تجمع در این مدت شد و البته نتیجه بیان چنین انتقاداتی ‏در مورد نحوه مدیریت دانشگاه و متعاقبا محدودیت ها و نا بسامانی های ناشی از آن در فضای سیاسی و فرهنگی ‏دانشگاه، احضار های پیاپی دانشجویان به کمیته بود. ‏

‎ ‎با چه اتهامی مواجه شدید؟‎ ‎

برگزاری تجمع غیر قانونی، تشویش اذهان عمومی و همچنین ارتباط با گروههای غیر قانونی. البته هیچ اشاره ای ‏به موارد این اتهامات نکردند؛ هنگامی هم که نسبت به عدم تفهیم اتهام خود اعتراض کردم، هیچ جوابی ندادند و ‏گفتند اگر اعتراض دارید توی فرم کمیته بنویسید که من هم نوشتم ولی هیچ تاثیری نداشت! در واقع در جلسه ‏مقدماتی کمیته تنها بصورت کلی گفتند این ها اتهام شماست.‏

‎ ‎آیا مدارکی دال بر اتهامات شما وجود داشت؟‏‎ ‎

خیر؛ در حالیکه بر اساس قانون، باید جلسه تفهیم برگزار می شد که چنین کاری صورت نگرفت. در جلسه کمیته ‏انضباطی نیز مواردی را بصورت مشخص و با اتکا به مدرک و دلیل ارائه نکردند.‏

‎ ‎پس چطور برای شما حکم صادر کردند؟‏‎ ‎

متاسفانه در جلسه کمیته انضباطی اجازه دفاع پیدا نکردم و اساسا فرصت صحبت به من داده نشد؛ تنها سوال می ‏کردند:این موارد را قبول دارید یا نه؟ هنگامی که اتهامات را رد می کردم و خواستار ارائه مستنداتی شدم تا بر ‏اساس آن پاسخ دهم، حاضر به ارائه مدرک نشدند. در واقع جلسه دفاعیه نبود، بلکه بیشتر به بازجویی شبیه بود. ‏حالا اینکه بر چه مبنایی اتهامات من بر آقایان معلوم شد و حکم محرومیت از تحصیل صادر کردند را باید از ‏خودشان پرسید.‏

‏ ‏‎ ‎در خبر ها بود که از ورود شما به دانشگاه هم جلو گیری شده است. آیا حکم ممانعت از تحصیل شامل ‏ورود و خروج هم می شود؟‏‎ ‎

روز 21 بهمن حراست دانشگاه از ورود من به دانشگاه ممانعت کرد. اعضاء حراست گفتند ترم جدید شروع شده ‏است و شما نمی توانید وارد دانشگاه شوید. عجیب نیست! برای من حکم یک ترم محرومیت از تحصیل صادر شده ‏ولی در آیین نامه و شیوه نامه انضباطی، بندی به عنوان ممنوع الورودی دانشجو به دانشگاه وجودندارد؛ بنابراین ‏این حرف که چون از تحصیل محروم شدید، نمی توانید وارد دانشگاه شوید، قانونی نیست. ریاست دانشگاه باید ‏پاسخ دهد که بنا بر چه انگیزه و توجیهی دانشجو را به خانه ی خودش راه نمی دهند. ‏

‎ ‎آیا برای سایر دانشجویان دانشگاه شاهرود نیز محدودیت های تحصیلی به وجود آمده است؟‏‎ ‎‎ ‎

بله در سال تحصیلی اخیر بیشترین برخوردهای انضباطی را در دانشگاه شاهد بوده ایم بطوری که به ضرس ‏قاطع می توان گفت شدت و وسعت این محرومیت ها در طول تاریخ تاسیس دانشگاه شاهرود بی سابقه است. پنج ‏نفر از اعضای مرکزی انجمن و تعدادی از اعضای عمومی آن یا به کمیته احضار شدند و یا حکم انضباطی ‏برایشان صادر شده است و تاکنون سه نفر حکم قطعی یک یا دو ترم محرومیت از تحصیل دریافت کرده و بصورت ‏غیر قانونی ممنوع الورود شده اند. در این مدت بیشترین فشار به انحای مختلف بر فعالین دانشجویی وارد شده که ‏کمیته های انضباطی بخشی از آن است ‏

‎ ‎فضای دانشگاه شاهرود علیرغم اقدامات محدود کننده چطور است؟‎ ‎

دانشجویان علی رغم همه ی این مشکلات بخوبی در برابر آن مقاومت کرده و با برگزاری تجمعات پر شمار و ‏گسترده در دانشگاه بر مطالبات صنفی و سیاسی خود تاکید می کنند. قدر مسلم آنست که مطالبه خواسته های ‏دانشجویان بصورت فراگیر و با جدیت از سوی آنها پی گیری می شود و دانشجویان این دانشگاه اجازه نخواهند ‏داد که نظم پادگانی بر آن مستولی شود چرا که امروز بدیهی ترین حقوق دانشگاهیان مورد تعرض اقتدارگرایان ‏قرار گرفته و صرف نظر کردن از این حقوق به منزله تخریب و تهی شدن هویت و مفهوم دانشگاه از ارزش های ‏حاکم بر آن است.‏

‏ ‏‎ ‎به نظر شما چه اهدافی در این برخوردها وجود دارد؟‎ ‎

امروزه دانشگاه به مبدا و ملجا حرکت های آزادی خواهی و اصلاح طلبانه تبدیل شده است و فضای درون ‏دانشگاهها بازتاب تمایلات و خواسته های همه ی آحاد جامعه است؛ به همین علت، جریان اقتدارگرا از ابراز و ‏گسترش آن در جامعه نگران است و سعی می کند که با برخوردهای وسیع، فضای سنگین سکوت را به دانشگاه ‏تحمیل کند. آنچه در دانشگاه اتفاق می افتد تنها مطالباتی از صنف دانشجو نیست و فعالین دانشجویی با اولویت ‏قرار دادن حفظ حقوق شهروندی و آزادی های عمومی و فردی در اجتماع، به دفاع از آن پرداخته اند و کاملا ‏طبیعی است جریانی که با این معیار ها سازگار نیست بخواهد به مقابله و ستیز برخیزد اما تاریخ فعالیت دانشجویی ‏نشان داده که تیغ برهنه استبداد هرگز نتوانسته بر جان آزادی خواهی بنشیند. ‏