سینمای نوروزی امسال پر رونق بود. در سالی که بوی جنگ می دهد، مسعود ده نمکی باتدارک ویژه آمده بود تا با” اخراجی ها” مردم را به یاد جبهه و جنگ بیندازد. اما تئاتر سوت و کور و خاموش. حرف های در گوشی حکایت از اماده سازی تتاتر برای اجراهای مذهبی دارد. د ر چنین اوضاعی پای حرف اهالی تئاتر نشسته ایم وپرسیده ایم:“نظرتان در مورد تعطیلات طولانی تئاتر در ایام نوروزی چیست؟ شما پیشنهادی دارید؟”
اهالی نمایش در باره تعطیل تئاتر حرف زده اند
چرا جشنواره نوروزی تئاتر نداریم…
دکترقطب الدین صادقی (نویسنده و کارگردان):
افسوس… افسوس…
درهمه جای دنیا وقتی جشنی درپیش رو باشد همه مردم با پایکوبی و شادی به استقبال آن می روند، اهالی تئاتر هم که ارتباط مستقیمی با مردم کشورهای خوددارند با توجه به نوع جشن و اهمیت آن نمایشها و برنامه های خاصی را آماده می کنند که به مخاطبان ارائه کنند. اما نمی دانم درایران ایام نوروزباستانی ارزش ومنزلتی ندارد ویااینکه اهالی تئاتر هیچ برنامه ای را نمی توانند تولید کنند تادیگران لذت ببرند. به هرحال فکرمی کنم این نوع سیاست گذاری که به نظرم به دلیل عدم درک درست مسوولین ازاین ایام وتعاریف نادرست آنها نسبت به سالشماری تئاتر است بزرگترین خیانتها به بدنه تئاتر است. عجیب تر اینکه اهالی تئاتر هم که درطول سال همیشه پرچم اعتراضشان نسبت به مسائل افراشته است نسبت به این ماجرا بی تفاوتند وانگار برای آنها هم فرقی ندارد که دراین روزها می شود حداکثر نمایشها با تماشاگر معمول را به سالنها کشاند وخیلی از آنهایی که درطول سال فرصت اجرای تئاترخودراندارند به تمرین وتولید ونهایتا اجرا برسند. واقعا عجیب است… افسوس… افسوس.
بهزادفراهانی (نویسنده، بازیگر و کارگردان):
آقایان می دانند چه می کنند
خب این چیزی که می گویید اصلا مساله غریبی نیست. آقایان می دانند که چه می کنند و بدبختانه این دوستان هنرمندمان هستند که متوجه نیستند چه بلایی بر سرشان می آید. تئاتر شهر یک مملک یک ماه به خاطر جشن عمومی که سابقه دیرینه ای هم دارد تعطیل است!!؟ خب این یک گروتسک است. تنها چیزی که درمورداین جریان می توانم بگویم این است که فکرمی کنم اهالی انجمن های هنری تئاتر یعنی انجمنهای کارگردانان، بازیگران، نویسندگان، طراحان صحنه دورهم گردبیایند و با طرح سوال نسبت به این قضیه، ایجاد ترفندهای آسیب شناسی متفاوت از آقایان سیاست گذار وصدالبته به دورازاتمسفرمدیریت کنونی به بحث وجدل بنشینند ونتیجه آن را مکتوب کرده، یک نسخه را درخدمت افکارعمومی قرارداده و نسخه دوم را برای تصمیمات نهایی به کسانی که باید سپرد. البته فکرنمی کنم این جریان با این مسائل حل شود ونمی شود، اما به عنوان پیشنهاد مطرح شد.
سهراب سلیمی (بازیگر، نویسنده وکارگردان):
سرو سامان دادن تقویم
فکرمی کنم این قضیه لطمه جبران ناپذیری به ساختار تئاترنمی زند بلکه لازم است که اهالی محترم تئاتر مدتی رابرای تجدید قوا ویک دست کردن اطلاعات وتفکرات به تعطیلات بروند. باید قبول کرد که با توجه به سیاستها عده ای شناخته شده هستند که هرساله ازآنها درمحیط تئاترشهر نمایشهایی به صحنه می رود ودوباره چندروزوماه بعد همان افرادرا می بینیدکه درقالب یک نمایش دیگر کاری رابرای صحنه آماده کرده اند. خب این اصلا خوب نیست بلکه به مانند یک سم وحتی بدتر ازقضیه تعطیلات نوروزی است که چهره های جدیدی را چند سالی است که کم ویا اصلا نداریم. خب افرادی که براساس شرایط این طورکارمی کنند باید درطول سال استراحت لازم رابرای تولیدات بهتر داشته باشند تا کیفیت آثاراجرایی بالاتررود. همینطوری و با همین منوال که وضعیت اجراها رامی بینید. اما به واقع باید فکری برای سروسامان دادن تقویم سالیانه تئاترکرد.
حمید سمندریان (کارگردان):
چی درست است که این یکی
اجازه بدهید من از شما بپرسم:کدام یک از سیاستهای تئاتر وسینمای درایران درست است که این قضیه باید آسیب شناسی شود؟کدام یک از خواسته های اهل تئاتر درسالهای اخیربرآورده شده است که این مساله حل شود ؟آیا تیلیغات تئاتردرطول سال به قدری هست که مردم فیلمهای تلویزیونی خودرا رها کنند و به تئاتربیایند؟آیا بلیط تئاتر به قدری است که یک فرد با همسرودو فرزندش به تئاتر بیاید؟آیا هنرمندان ما به قدری تامین می شوند که ازتعطیلات مسافرتی خود برای یک عده انگشت شمار برنامه اجرا کنند؟آیا سالنهای تئاترما آمادگی این رادارد که بدون بازسازی به سراغ استقبال از تماشاگران محترم برود؟آیا مدیریت تئاتر ایران درست است؟آیا کسانی که درراس مدیریت وتصمیم گیریها هستند صلاحیت این کاررادارند؟آیا اصلا خود شما درنوروزتئاتربرصحنه می برید؟
ایرج راد (بازیگر):
چرا همه تئاتر ها تعطیل است؟
وقتی مسئولان ومتولیان با تئاتربه عنوان یک ضرورت برخورنمی کنند برنامه ها به نتیجه نمی رسد. بسیاری از بخش های غیرضروری هرساله به شدت مورد مطالعه قرارگرفته وبه اجرا می رسد. مشکلات برای همه آشکاراست واکثر اهالی تئاتر وحتی سیاست گذران به آنها اشراف دارند اما هیچ وقت نخواسته اند که حتی اشاره ای به انها شود. چرا؟به دلیل اینکه تئاترهیچ گاه برای کسی دراینجا جدی نبوده است. حتی برای آن هنرمند عزیز. همیشه مسئله واقعی درنطفه خفه می شود و یک سرپوش هم روی آنها قرار می گیرد. مساله ای راهم که مورد بررسی شماست چیزی است که مدتها فکرمرا به خود مشغول کرده است. پیشنهاد من این است که ابتدا به ساکن شما به عنوان نماینده افکارعمومی همچنان به این بحث بپردازید تابا یکدستی یکدیگر بتوانیم حداقل بیان مساله کنیم. گرچه پرداخت نمی شود اما خب من وشما تلاشمان را می کنیم. چیزی که هست این است که ازدیدگاه من ایام تئاتری ها به بطالت گذشته می شود واگر اجرایی هم نمی توان گذاشت می شود به تقویت نقاط مختلفی که ضعف داریم بپردازیم. مثلادرفروردین 86 برای اولین بار برنامه ای ویژه برای بازسازی تئاترشهرگذاشته اند که بسیار عالی است. اما چرا باید سالنهای دیگر تئاتر درتهران تعطیل باشد؟؟؟
هادی مرزبان (نویسنده وکارگردان):
جشنواره نوروزی
البته تعطیلی تئاتر یک کشوردرهرصورتی برای جامعه آن ضرر دارد. نمی خواهم به زوایای مختلف آن بپردازم اما راه حل وپیشنهاد من به عنوان عضوی ازجامعه می تواند این باشد که برای این روزهای سال که اتفاقا روزهای باستانی وقابل توجهی برای همه مردم ایران است، مردمی که درطول سال با جشنواره های بی ارزش بسیاری روبرو هستند ترتیب ایجاد یک جشنواره ارزشمند نوروزی داده شود. به این ترتیب همه هنرمندان می توانند تمرکز خودرابه حرفه خودداشته باشند وهم اینکه با تلاش زیاد مخاطبان آن رابه سالنها آورد. حداقل مزیت این مساله این است که مردم از فضای تئاتر دور نمی شوند وحتی می شود با حمایتهای ِویژه دولتی شرایطی رافراهم کرد که مردم به صورت رایگان به دیدن نمایشهای مورد علاقه خود بیایند. چیزی که دراکثرنقاط دنیا درچنین ایامی مراسم مشابه این به شکلهای گوناگون اجرا می شود. ویا اینکه اصلا می شود تاریخ برگزاری جشنواره ای مثل نمایشهای آئینی سنتی را به این روزها آورد تا جشن ایرانیان افزون براین باشد.