حضور محمود احمدی‌نژاد ـ برای ششمین بار در طول دوره ریاست‌جمهوری‌اش ـ در مجمع عمومی سازمان‌ملل، بار دیگر همچون سال‌های قبل خبرساز شده است. این حضور در نیویورک نیز با حاشیه همراه بوده است.برخی منابع گفته‌اند بسیاری از هتل‌های شهر نیویورک از پذیرش احمدی‌نژاد و هیات همراه وی خودداری کردند؛اتفاقی که در دفعات پیش نیز تکرار شد. دولت آمریکا از صدور ویزا برای چهل تن از همراهان احمدی‌نژاد خودداری کرد؛مانند دفعات قبل و این بار هم مقامات جمهوری‌اسلامی اعلام کردند بیشتر این افراد نمایندگان مجلس و خبرنگاران بوده‌اند. در چنین شرایطی احمدی‌نژاد اکنون در یکی از هتل‌های درجه دوم نیویورک سکنی گزیده؛آن هم در حالی که یهودیان آمریکا تالار هتل محل اقامت او را در اختیار خود گرفته‌اند تا هیات جمهوری اسلامی امکان برگزاری مراسم نداشته باشد.
از سوی دیگر کمپین بین‌المللی حقوق‌بشر برای ایران جزوه‌ای با نام «چگونه با احمدی‌نژاد مصاحبه کنیم» منتشر کرده است. در این جزوه به موارد نقض حقوق‌بشر در ایران و همچنین نمونه‌هایی از اعتراضات منتقدان اشاره شده است. این جزوه برای آن طراحی شده که روزنامه‌نگاران آمریکایی، از طرح سئوالات کلی در مصاحبه با احمدی‌نژاد خودداری کنند و در مقابل سخنان و پاسخ‌های او، نمونه‌هایی از نقض حقوق‌بشر در ایران را در اختیار داشته باشند.با این حال وی در چند روز گذشته، همچون سال‌های قبل به انجام مصاحبه‌های گوناگون پرداخته و در آن‌ها از وجود عالی‌ترین نوع دموکراسی و آزادی در ایران سخن رانده است. سخنانی مشابه سخنان وی در سال گذشته.
وی در روزهای آینده به سخنرانی در مجمع عمومی سازمان‌ملل نیز خواهد پرداخت؛ سخنانی که از هم‌اکنون بسیاری از کارشناسان سیاسی، درباره محتوای آن توافق دارند: او باز از “مدیریت جهان” سخن خواهد گفت.
نیویورک، شهریور 84: آپارتاید هسته‌ای و استارت تحریم‌ها
احمدی‌نژاد برای نخستین بار در شهریور 84، و چند ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری در خرداد 84 ـ که نتایج آن مورد اعتراض مهدی کروبی و اکبر هاشمی‌رفسنجانی قرار گرفته بود ـ وارد نیویورک شد. حضوری که برای نخستین بار دنیا را با رییس جمهور جدید ایران آشنا می‌کرد. رییس جمهور سابق، با سخنرانی درباره “ایده گفت‌وگوی تمدن‌ها”، دنیا را به تحسین واداشته بود، اما با آنکه از حمایت میلیونی مردم برخوردار بود، از سوی “مقامات بالاتر” اجازه حضور در عکس دسته جمعی با حضور مسوولان کشورهای مختلف دنیا را نیافت.
احمدی‌نژآد در حالی وارد نیویورک شد که مذاکرات ایران ـ آژانس هسته ای در مراحل حساس خود بود. با روی کار آمدن احمدی‌نژاد و جانشینی علی لاریجانی ـ رقیب اصول‌گرای احمدی‌نژاد در انتخابات ـ در سمت دبیر شورای عالی امنیت ملی به جای حسن روحانی و تغییر تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، ایران سیاست‌های جدید خود را در قالب “نگاه به شرق”، “حضور طرف‌های بیشتر در مذاکرات هسته‌ای” و “نفی مذاکره هسته‌ای با آمریکا” تعریف کرد.
در این فضا، احمدی‌نژاد در سخنان خود بر لزوم اصلاح ساختار سازمان ملل و فواید آن تاکید کرد، رویکردهای جدید هسته ای ایران را اعلام نمود و از مخالفت با آنچه آن را “آپارتاید هسته ای” مینامید، سخن گفت.وی همچنین برای نخستین بار از “طرح هسته ای برای ایجاد کنسرسیومی از شرکت های دولتی و خصوصی برای غنی سازی” سخن گفت و اظهار داشت ایران قصد استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را دارد.
وی پس از انتقاداتی که درباره محتوای سخنان‌اش به وی شد، چنین اظهارنظر کرد: “ما رفتیم سازمان ملل. خب مواضع ملت ایران را گفتیم. تازه بخشی از حرف‌های دل ملت ایران را ما زدیم. بخشی از حرف‌های دل ملت‌های آزاد را زدیم. آمدیم، خب ما دشمنان را می‌شناسیم. شروع کردند فریاد زدن که بله فلانی تند صحبت کرده، حالا ما پدر ایران را در آژانس در می آوریم. جمع شدند و دست به دست هم دادند و نشستند و مشورت کردند و به خیال خودشان یک قطعنامه‌ای صادر کردند، قطعنامه‌ای صددرصد ظالمانه… اخیرا بعضی‌ها تریبون گرفته‌اند که بله، فلانی در سازمان ملل تند حرف زد. کدام تند؟این‌ها تند بود؟ ما خیلی خودداری کردیم. واقعا ملت ایران در سازمان ملل نجابت به خرج داد والا ما فهرست بلندی از ادعاهای مستند علیه قدرت‌های سلطه گر داریم.”
موضع احمدی‌نژاد موجب آن شد تا فیلیپ دوست بلازی، وزیر امور خارجه وقت فرانسه از پیشنهاد جمهوری اسلامی ابراز ناخرسندی کند و بگوید: “آنچه که امروز من شنیدم مرا وادار به گفتن این سخن می‌کند که ارجاع پرونده هسته‌ای ایران از آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل متحد همچنان در دستور کار قرار دارد.”
نیویورک، شهریور 85: اسراییل، فلسطین و دیگر هیچ
احمدی‌نژاد در سال 85، مجددا برای حضور در مجمع عمومی سازمان‌ملل و سخنرانی، وارد نیویورک شد. حضور دوم وی در سازمان‌ملل همراه بود با آغاز فشارها و زمزمه‌های ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت. در حالی که اجماع جهانی علیه ایران شکی می‌گرفت، برخی امیدوار بودند که سخنان احمدی‌نژاد در سازمان ملل، گره از کار فروبسته پرونده هسته‌ای بگشاید. از سوی دیگر بحث جنگ 33 روزه میان اسراییل و حزب‌الله لبنان نیز از مسایل داغ روز بود.
اما احمدی‌نژاد برای سال دوم از اصلاح ساختار سازمان ملل، البته این بار شورای امنیت سخن گفت. وی همچنین به طرح چند سئوال درباره هولوکاست مبادرت کرد و با این بخش از سخنانش جنجال آفرید.
احمدی نژاد در این خصوص گفت: “ریشه مسائل فلسطین به جنگ جهانی دوم بر می‌گردد. به بهانه حمایت از بخشی از بازماندگان جنگ، سرزمین فلسطین را با جنگ و تجاوز و آواره کردن میلیون‌ها نفر از ساکنان بومی اشغال کردند.”
او در ادامه پرسید: “آیا هیچ منطق و قانون و استدلال حقوقی وجود دارد که چنین رویدادی را تایید کند؟ آیا هیچ‌یک از اعضای سازمان ملل متحد می‌پذیرند چنین فاجعه‌ای در کشور آنان اتفاق بیفتد؟ آن قدر بهانه تاسیس رژیم اشغال‌گر قدس سست است که مدعیان اجازه نمی‌دهند کسی درباره آن سخن بگوید، چون با آشکارشدن حقیقت موضوع فلسفه وجودی این رژیم از بین می‌رود، چنان‌که از بین رفته است.”
وی مروری کوتاه بر اهم مسایل جهان آن روز هم کرد و گسترش بی وقفه سلاح‌های اتمی، میکروبی و شیمیایی، اشغال کشورها و توسعه درگیری‌ها و رعایت‌نکردن حقوق اعضای سازمان‌های بین‌المللی را به سران کشورها یادآور شد.
در حاشیه این اجلاس، خبری نیز از ملاقات احمدی‌نژاد با جرج بوش منتشر شد که توسط مقامات دو کشور تکذیب شد.
نیویورک، مهر 86: درخواست پرستیدن خداوند و در انتظار فرج
سال 86، شاید پرحاشیه‌ترین سال حضور احمدی‌نژاد در نیویورک بود. این جنجال‌ها نه تنها به خاطر سخنان وی، که برنامه‌های وی در نیویورک بود. در حالی که سال پیش از آن، دانشگاه کلمبیا سخنرانی احمدی‌نژاد در این دانشگاه را لغو کرده بود، وی این بار فرصت حضور و سخنرانی در این دانشگاه را یافت. همچنان که درخواست حضور در محل انفجار برج‌های دوقلو را نیز ارائه داد.
در حالی که موج اعمال تحریم‌ها از سوی کشورهای مختلف آغاز شده بود و پرونده هسته‌ای در شورای امنیت، مراحل بحرانی خود را سپری می‌کرد، وی در سخنرانی خود در مجمع عمومی بار دیگر از ناکارآمدی شورای امنیت سخن گفت. با چالش های مهم و متعدد بشریت امروز آغاز کرد و آخر سر به برنامه هسته ای ایران پرداخت و این موضوع را امری تمام شده و عادی در آژانس دانست.
احمدی نژاد گرچه در تشریح چالش های پیش روی بشریت به نکات متعددی اشاره کرد اما قصد داشت تا آنجا پیش رود که به ناتوانی سازو کارهای بین المللی برای رفع چالش های پیش گفته و برپایی صلح و امنیت پایدار برسد تا بار دیگر همانند دو سال گذشته از لزوم تغییر در ساختار شورای امنیت و اصلاح سازمان ملل بگوید. او در بخش عمده ای از سخنرانی اش به این بحث پرداخت. در نهایت هم دوران تاریکی ها را رو به پایان دانسته و نوید آزادی سرزمین های اشغالی را داد.
احمدی نژاد در سخنرانی اش بیش از هر چیز به بی عدالتی ها پرداخت و از ناکارآمدی های ساز و کارهای بین المللی شکایت کرد. این در حالی بود که روزهای پر التهاب هسته ای ایران سپری و شورای امنیت روز به روز به صدور قطع نامه سوم علیه ایران نزدیک تر می شد.
محمود احمدی نژاد در این سفر در نظر داشت از محل حملات یازدهم سپتامبر دیدن کند و این خود به موضوعی رسانه ای به نیویورک بدل شد. اعتراض ها در مقابل این درخواست در درون جامعه امریکا بلند شد. اوباما و هیلاری کلینتون که در آن زمان از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 بودن به مخالفت با این درخواست برخاستند. دولت بوش تصمیم گیری در این باره را در محدوده اختیارات مقام های شهر نیویورک دانست اما اعلام کرد “از این خواسته کاملا متعجب شده است”. سرانجام این درخواست رد شد.
سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا نیز بسیار خبرساز بود؛ او در پاسخ به دعوت رسمی این دانشگاه به آنجا رفت اما با واکنش و اعتراض رسانه ها و محافل سیاسی امریکا مواجه شد. سخنرانی تند رییس دانشگاه کلمبیا و سپس سخنان احمدی‌نژاد، واکنش‌های بسیاری را موجب شد.
یکی از نمایندگان جمهوری‌خواه کنگره اعلام کرد از اینکه احمدی نژاد اجازه یافته در دانشگاه کلمبیا سخنرانی کند به قدری ناخرسند است که می‌خواهد بودجه فدرال این دانشگاه را قطع کند. جرج بوش، رییس جمهور وقت آمریکا، گفت که امیدوار است احمدی‌نژاد حقایق را بگوید و “نوت گینگریچ” رئیس سابق کنگره آمریکا نیز با انتقاد از عملکرد دانشگاه کلمبیا در دعوت از احمدی‌نژاد، اقدام این دانشگاه را اشتباهی مهلک برشمرد. “جان بولتون” سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل نیز پس از سخنرانی احمدی‌نژاد گفت: “احمدی‌نژاد دقیقا هر آنچه را که از این حضور می‌خواست به دست آورد که آن همان داشتن مشروعیت سخنرانی در یکی از معتبرترین دانشگاه‌های آمریکا و به دست آوردن پوشش مطبوعاتی گسترده بود.”
گرچه سخنان احمدی‌نژاد و رفتارهای وی در دانشگاه کلمبیا با انتقادهای فراوانی در داخل مواجه شد، اما رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با احمدی‌نژاد که پس از این سفر صورت گرفت، این سفر، را سفری “خوب، پربرکت و مایه سرافرازی ملت ایران” دانست و گفت: “سخنرانی شما در دانشگاه کلمبیا و مسئله‌ای که در این دانشگاه پیش آمد و همچنین سخنرانی شما در مجمع عمومی سازمان ملل در مجموع مایه سرافرازی ملت ایران شد. [درباره سخنرانی در دانشگاه کلمبیا نیز] محتوای این سخنان و برخورد و منشی که شما در مواجهه با مسائل مختلف داشتید، خوب بود.”
خود وی هم این سخنرانی و دیگر سخنرانی‌ها و دیدارهایش در این سفر را “موفقیتی بزرگ” برای ایران خواند و در اطلاعیه ای رسمی از مردم ایران خواست تا “به جای مراسم استقبال از بازگشت وی با حضور در مساجد، حسینه‌ها و شرکت در نمازهای جمعه و جماعات به شکرانه این موفقیت بزرگ سجده شکر به درگاه ایزدمنان بسائیم”
نیویورک، شهریور 87: درس معارف‌اسلامی در سازمان ملل
سال 87 چهارمین سالی بود که محمود احمدی نژاد به امریکا سفر می کرد تا در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کند و در حاشیه این حضور، مانند سال های قبل دیدارها و گفت و گوهایی داشته باشد. در روزهای اول مهر ماه آن سال تیم دولت و رئیس جمهور راهی نیویورک شدند. در این سال تحولات داخلی ایران همچنان حول محور برنامه هسته ای ایران می چرخید و در صحنه بین المللی آثار و تبعات جنگ در گرجستان بر مناسبات درون منطقه ای و جهانی کشورها سایه انداخته بود. بحث تشدید تحریم‌ها علیه ایران همچنان در شورای امنیت مطرح بود.
احمدی‌نژاد اما در سخنان خود، با تشریح برخی معارف دینی، بار دیگر به انتقاد از شورای امنیت پرداخت، از لزوم توجه به مردم فلسطین سخن گفت و به انتقاد از حضور نیروهای بین‌المللی در عراق و افعانستان پرداخت.
وی با اعلام اینکه “امپراتوری آمریکا به پایان راه خود رسیده است”، گفت: “امروز رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی در سراشیبی قطعی سقوط قرار دارد و راهی برای نجات او در منجلاب ساختگی خود و حامیانش وجود ندارد.”
نیویورک، مهر 88: انتخابات، و وعده سقوط لیبرالیسم
سال 88 احمدی نژاد در حالی برای پنجمین بار روانه نیویورک شد که تنها چند ماه پیش از آن، در انتخاباتی مناقشه برانگیز به عنوان رییس جمهور انتخاب شده بود. بسیاری از مردم به نتیجه انتخابات معترض بودند و موسوی و کروبی نیز رهبری مخالفان را به عهده داشتند. تصاویر و فیلم‌هایی که از معترضان در سطح جهان منتشر شده بود، جوی بی سابقه علیه وی به وجود آورده بود. در این میان، ایرانیان مقیم آمریکا نیز تجمعات گسترده و پرتعدادی را در اعتراض به حضور احمدی نژاد در نیویورک ترتیب دادند.
در هنگام سخنرانی احمدی‌نژاد بسیاری از سران کشورها، سالن جلسه را ترک کردند و حتی اشیایی نیز به سمت وی پرتاب شد.
با این حال وی در سخنان خود بار دیگر موضوع فلسطین، عراق و افغانستان را مورد توجه قرار داد، از لیبرالیسم به عنوان عامل اصلی فقر در جهان نام برد و شورای امنیت را تحت سلطه چند کشور خاص دانست. وی همچنین با اشاره به انتخاب اوباما به عنوان رییس جمهور آمریکا اعلام کرد: “مردم امریکا در انتظار تغییرات گسترده، عمیق و واقعی هستند.”
وی با بیان اینکه پیامبران الهی و صالحان آمده‌اند تا حقیقت انسانی و مسئولیت‌های فردی و اجتماعی انسان را در برابرش قرار دهند، گفت: “پاکی، ایمان زلال به خدای یکتا و به حساب و کتاب آخرت و به اجرای عدالت در دوجهان، جستجوی سعادت حقیقی در سعادت دیگران و رفاه و امنیت در رفاه و امنیت دیگران، احترام به نوع انسان و تلاش برای توسعه محبت و مهر به جای کینه‌ورزی و خودخواهی و ترویج خدمت به دیگران به جای تسلط بر آنان در رأس تعلیمات انبیاء الهی از آدم تا نوح و از نوح تا ابراهیم و موسی و عیسی و رسول خاتم حضرت محمد(ص) بوده است.”
وی در سخنان خود با اشاره به برگزاری ریاست‌جمهوری، با بیان اینکه “ملت ایران با پشت سرگذاشتن انتخاباتی بسیار با شکوه و کاملاً آزاد فصل نوینی را برای شکوفایی ملی و تعاملات گسترده‌تر جهانی رقم زده‌اند”، خاطرنشان کرد: “ملت ایران با رأی قاطع خود، بار سنگین مسئولیت را بر دوش اینجانب نهاده‌اند و من اعلام می‌کنم که ملت بزرگ و تمدن‌ساز و نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از مردمی‌ترین حکومت‌های مترقی جهان آماده‌اند تا با استفاده از همه ظرفیت‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی خود و برپایه راه‌حل‌های انسانی در یک برنامه عادلانه و احترام‌آمیز جمعی، برای رفع نگرانی‌ها و چالش‌های جامعه بشری مشارکت فعال و تاثیرگذار داشته باشد.”
سخنان احمدی نژاد در حال بیان شد که پرونده هسته ای ایران در وضعیت بحرانی قرار داشت و از سوی دیگر بازداشت سه توریست امریکایی در مرزهای ایران و عراق، توجه جهانی را به خود جلب کرده بود.
نیویورک: مهر 89
دعا برای ظهور امام زمان، سخن گفتن از لزوم عدالت برای دنیا، تشریح معارف دینی، لزوم بازگشت به فطرت الهی انسان، انتقاد از وضعیت عراق و افغانستان و محکوم کردن حمله آمریکا به این دو کشور، انتقاد از جامعه جهانی برای بی توجهی به فلسطین، بی فرجام بودن سیاست های لیبرالی در اقتصاد دنیا، لزوم اصلاح شورای امنیت و سازمان ملل و…
آیا محورهای دیگری برای سخنرانی احمدی‌نژاد مدنظر دارید؟
