آن پنکث
حمایت علنی ایران از حماس در کنار اتهامات آمریکا و اسرائیل مبنی بر واگذاری تسلیحات تهران به حماس می تواند نظر افکار عمومی اسرائیل را به نفع حملات نظامی بر ضد ایران جلب کند، کشوری که برنامۀ هسته ای آن تهدیدی ”بالفعل” برای کشور یهود بشمار می رود.
حمله به غزه یادآور این نکته است که پشت درگیری های خاورمیانه بزرگترین چالش بین المللی وجود دارد که باراک اوباما در سال 2009 با آن روبروست: یعنی مهار اهداف هسته ای ایران که اگر متوقف نشود، می تواند ظرف چند ماه توازن استراتژیک جهان را تغییر دهد.
با فرا رسیدن انتخابات اسرائیل و امتناع مدعیان نخست وزیری این کشور از حذف گزینۀ نظامی برای جلوگیری از دستیابی ایران به بمب اتم، نظر جامعۀ بین الملل بزودی به سرپیچی ایران از سازمان ملل برای ادامۀ غنی سازی اورانیوم معطوف خواهد شد.
سؤال اینجاست که چقدر طول خواهد کشید تا ایران ذخائر اورانیوم با غنای پایین را برای ساخت یک سلاح اتمی تولید کند؟ اگر ایران تصمیم داشته باشد مسیر نظامی را ادامه دهد - که البته این کار با موضع گیری این کشور مبنی بر صلح آمیز بودن برنامۀ هسته ای اش مغایرت دارد - یا ناگزیر خواهد بود تأسیسات مخفیانه بسازد (که بازرسان آژانس اتمی دسترسی به آن نداشته باشند) و یا بازرسان آژانس را اخراج کند، که تاکنون تمایلی به انجام این کار نداشته است.
تحلیلگران مستقل انگلیس و آمریکا معتقدند که ایران ظرف چند ماه اورانیوم مورد نیاز برای غنی سازی در سطح سوخت یک بمب اتم را ذخیره خواهد کرد. اما مارک فیتزپاتریک عضو مؤسسه بین المللی مطالعات استراتژیک می گوید، “داشتن توانایی غنی سازی اورانیوم مثل ساخت سلاح نیست.“
بر اساس ارزیابی مؤسسه بین المللی علوم و امنیت، ایران 425 کیلوگرم اورانیوم با غنای پایین تولید کرده است که این میزان برای تولید 20 تا 25 کیلوگرم سوخت یک بمب اتم کفایت می کند. ایران با ادامۀ افزایش هزاران سانتریفیوژ به نیروگاه غنی سازی نطنز قادر است “ظرف چند ماه” 700 تا 800 کیلوگرم اورانیوم غنای پایین را که برای ساخت یک بمب اتم مورد نیاز است، تولید کند.
پل اینگرام تحلیلگر مستقل انگلیسی و عضو شورای اطلاعات - امنیت انگلیس و آمریکا می گوید، زمانی که ایران به این مرحله برسد، هنوز چندین ماه طول خواهد کشید تا بتواند سوخت مورد نیاز یک سلاح اتمی را تولید کند. اینگرام می گوید، حتی اگر ایرانیان به مرحلۀ تسلیحاتی شدن برسند، “ضمانتی وجود ندارد که موشک های آنها قابلیت پرتاب داشته باشند. تصور نمی کنم سال 2009 سال ساخت (سلاح اتمی) یا دگرگونی باشد.“
اما ممکن است اسرائیل احساس کند که منافع استراتژیک این کشور با دستیابی ایران به قابلیت “تسلیحاتی” به خطر افتاده است، که این امر می تواند برای اوباما آغاز یک بحران باشد. بنجامین نتانیاهو ماه گذشته خاطر نشان کرد، اوباما به او گفته است که دستیابی ایران به سلاح های اتمی “غیرقابل قبول” است.
اما به نظر می رسد آمریکا نیز دربارۀ ایران هسته ای تأمل کرده است. روزنامۀ اسرائیلی هاآرتز ماه گذشته چنین نوشت، اوباما به اسرائیل پیشنهاد خواهد داد که تحت حمایت “چتر اتمی” و با تهدید واکنش ویرانگر آمریکا با تهدید حملۀ اتمی ایران مقابله خواهد کرد – سیاستی که ظاهرا ً بر این فرض گذاشته شده است که ایران به بمب اتم دست خواهد یافت.
منبع: ایندیپندنت، 3 ژانویه