فرانسیسکو مورود ایسکار
به منظور فراموش کردن حب و کینه و از یاد بردن جنگ و جدل هایی که میان همنوعان برقرار است، می توان افق دید را به دوردست ها هدایت کرد و دورنماهای دیگر، حقایق دیگر و ایده های غنی را نظاره گر شد.
این روزها یک زن ایرانی، برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۳ در اسپانیا حضور دارد. او در سال ۱۹۶۹ در سن ۲۲ سالگی اولین زن قاضی در ایران بود. زمانی که انقلاب آیت الله ها به پیروزی رسید، به او گفتند که می تواند در همین رشته نه به عنوان قاضی، بلکه به عنوان منشی دادگاه به فعالیت خود ادامه دهد. او سپس تصمیم گرفت به حرفه وکالت بپردازد و از حقوق نه تنها زنان، بلکه کسانی که زندانی تعصب و قربانی تحجرند دفاع کند. زمانی که جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، کانون مدافعان حقوق بشر را در ایران تأسیس نمود. ولی درست روز سالگرد شصتمین سال اعلامیه جهانی حقوق بشر و قبل از آخرین انتخابات تقلبکارانه جمهوری اسلامی، ده ها نیروی امنیتی به محل کانون رفتند، وسایل موجود در آن را ضبط و درب آن را پلمب کردند.
ولی آنها موفق نشدند این زن دلیر را که از تهدید واهمه ای ندارد وادار به سکوت کنند و این درحالی است که همسر و خواهرش در ایران دستگیر و بازداشت شدند. شیرین عبادی از زمان انتخابات اخیر به ایران بازنگشته و عملاً می توان گفت که در فرودگاه ها زندگی می کند. او به هرجا که به وجودش نیاز باشد سفر می کند و فریاد مسالمت آمیز خود را علیه کسانی که آزادی شهروندان ایرانی را نقض کرده اند برمی آورد؛ بازداشت ها، تعقیب های قضایی و اعدام ها را محکوم می کند، به ویژه اعدام هایی که چند روز قبل به اجرا درآمد، زیرا تنها جرم اعدام شوندگان این بود که خواستار آزادی و دفاع از حقوق بشر بودند.
او به قوانین ناعادلانه ای اشاره می کند که امروز برای مردم ایران، سنگسار، قطع عضو وحتی اعدام نوجوانان را به ارمغان می آورد. در قرن بیست و یکم شاهدیم که در چند کشور، ازجمله ایران، دولتمردان زندگی رقت باری را برای مردم خود رقم زده اند و در این رابطه، زنان شرایط به مراتب سخت تری دارند. وکلا باید در برابر قضات زانو بزنند، زیرا قضات می توانند به راحتی مجوز وکالت آنان را باطل کنند.
زمانی که به او یادآور می شویم این دکترین اسلام است، فریاد برمی آورد که این طور نیست. به آیت الله ها یاد داده شده که دین اسلام کاملاً با حقوق بشر سازگار است و دین هیچ گاه نمی تواند سرآغاز بهانه ای برای نقض این حقوق باشد.
او معتقد است که دموکراسی به ایران بازخواهد گشت، زیرا مقوله دموکراسی در بطن جامعه ریشه دوانده، ولی این بازگشت نیازمند کمک و یاری است. نه او می تواند سکوت اختیار کند، نه ما می توانیم ساکت بنشینیم و به او کمک نکنیم. بی شک تنها هم و غم دولت های غربی نیز نباید پرونده هسته ای باشد.
باید کاری کنیم که نقض حقوق بشر در ایران که با فریادهای رسای شیرین عبادی عجین شده برای همیشه از این کشور رخت بربندد.
منبع: اروپا پرس، ۵ فوریه
