کاخ سفید در تلاش برای کنترل منازعات سیاسی داخلی پیرامون مذاکرات حساس هسته‌ای با ایران، شنبه شب نامه‌ای به سناتورهای آمریکا نوشت و به آن‌ها هشدار داد، قانونی را که توانایی رئیس‌جمهور برای امضای توافق نهایی با ایران را کاهش می‌دهد، کنار بگذارند.
این نامه که توسط رئیس دفتر کاخ سفید، دنیس مک‌دانو، خطاب به باب کارکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنا نوشته شده است، بر وتوی این لایحه تاکید ورزیده و اصرار کرده که کنگره در بازنگری و اجرایی شدن نتیجه نهایی نظر خواهد داد.
وی نوشته است، این لایحه می‌تواند بر مذاکرات جاری تاثیری شدیدا منفی بگذارد و تندروهای ایران را تقویت و موجب واکنش غیرسازنده مجلس ایران شود. همچنین می‌تواند موضع آمریکا را از متحدان این کشور در مذاکرات جدا سازد و باری دیگر توانایی ما در انجام مذاکرات را به چالش بکشد.
مک‌دانو می‌افزاید: “ساده بگویم، بصورت بالقوه تضمین همکاری بین‌المللی برای تحریم‌های بیشتر را ناممکن می‌کند و رژیم تحریم‌های چندجانبه موجود را نیز به خطر می‌اندازد.”
نگارش این نامه که تنها چند روز پیش از سرآمدن مهلت دستیابی به چارچوب توافق نهایی صورت گرفته است، نشان از تنش‌های فزاینده بین کاخ سفید و کنگره آمریکا دارد.
کاخ سفید عنوان می‌کند، به منظور کاهش فعالیت‌های هسته‌ای ایران به توافق با این کشورنزدیک است، اما نمایندگان آمریکا اصرار دارند، این توافق بخش اعظمی از زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را حفظ می‌کند و آن را یک “توافق بد” می‌دانند. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، که چندی پیش بر خلاف تمایل کاخ سفید در کنگره آمریکا سخنرانی کرد، نگرانی مشابهی دارد و اعتراض خود نسبت به امضای این توافق را اعلام کرده است.
این اختلاف، پس از انتشار نامه ۴۶ سناتور جمهوریخواه به رهبران ایران به اوج خود رسید. در این نامه به رهبران این کشور هشدار داده شد که کنگره یا رئیس‌جمهور بعدی آمریکا می‌تواند به راحتی این توافق را لغو کند. نامه جمهوریخواهان به شدت مورد انتقاد کاخ سفید و نمایندگان دموکرات قرار گرفت.
کارکر تلاش دارد برای تصویب لایحه‌ای مصون علیه وتوی اوباما، حمایت دموکرات‌ها را جلب کند و این نامه را امضاء نکرده است. به نظر می‌رسد انتشار این نامه تلاش‌های کارکر را با مشکل مواجه کرده باشد و نامه مک‌دانو سعی دارد این احتمال را به کلی از بین ببرد.
مک‌دانو می‌نویسد: “درخواست دولت از کنگره ساده است: بگذارید پیش از اقدام کنگره در مورد قانون، مذاکرات را تکمیل کنیم. ما می‌فهمیم که کنگره در مورد چگونگی واکنش خود تصمیم خواهد گرفت، اما اعتقاد داریم منافع کشور در گرو تلاش‌های پیش از موعد کنگره در مورد این مذاکرات بین‌المللی حساس و پرعواقب نیست، مذاکراتی که یک هدف مشترک دارد: استفاده از دیپلماسی برای ممانعت از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای.”
در مرکز نگرانی دولت نسبت به لایحه کارکر دو مسئله مجزا قرار دارد. اولی این پیام است که رای نهایی برای «تایید» توافق، در حوزه اختیارات کنگره خواهد بود. مک‌دانو در نامه خود به یک نگرانی جمهوریخواهان اشاره کرده است: این‌که سازمان ملل در اجرای توافق نهایی نقش داشته باشد. وی اشاره می‌کند، این به خاطر آن است که سازمان ملل تنها نهاد دارای اختیار برای لغو تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران است.
مک‌دانو به کارکر اطمینان داده است که سنا در توافق نهایی ایفای نقش خواهد کرد و به آن رای می‌دهد. اما می‌گوید، این رای باید در پایان راه گرفته شود.
نگرانی دوم در این نامه این است که لایحه کارکر یکی از ابزارهای اصلی رئیس‌جمهور برای تضمین موفقیت توافق با ایران را از بین ببرد. طبق قانون موجود، تنها کنگره می‌تواند تحریم‌های مصوب علیه ایران را لغو کند. با این حال، رئیس‌جمهور می‌تواند آن‌ها را موقتا به حالت تعلیق درآورد. لایحه کارکر تلاش دارد این موضوع را تغییر دهد و این می‌تواند ابزار حیاتی برای امضای چارچوب توافق نهایی را از بین ببرد.
مک‌دانو می‌نویسد: “در توافقی که ما در حال مذاکره آن هستیم اهرم‌های زیادی حفظ می‌شود، تا در صورت نقض توافق توسط ایران، عواقب شدیدی در انتظار این کشور باشد؛ ما این امکان را خواهیم داشت که اگر ایران به تعهدات خود پایبند نبود تحریم‌ها را به سرعت سر جای خود بازگردانیم.”
منبع: هافینگتون پست - ۱۴ مارس ۲۰۱۵
