مارک هانری
دولت یهود از هر فرصتی استفاده می کند تا سرعت برنامه هسته ای ایران را کاهش دهد.
اسراییل یک جنگ پنهان را علیه تهران پیش می برد. با توجه به اینکه دولت یهود نمی تواند مستقیماً به تأسیسات اتمی ایران حمله کند، هر کاری انجام می دهد تا خللی در روند این برنامه هسته ای ایجاد نماید. آخرین رویداد از این نبرد پنهان که در آن هر حربه ای مجاز شناخته شده، هفته گذشته در آب های قبرس اتفاق افتاد: یک فرمانده تکاور نیروی دریایی اسراییل کشتی ای را شناسایی کرد که از ایران می آمد و محموله آن ده ها تن سلاح برای حزب الله لبنان بود.
با این حال، رویارویی همچنان به صورت پنهانی انجام می شود. “پرونده” ایران درحال حاضر زیر نظر میر داگان، رییس موساد، است. او درواقع شدیداً طرفدار عمل است تا تحلیل. وظیفه او این است که حداکثر اطلاعات را درخصوص محل استقرار مراکز غنی سازی اورانیوم جمع آوری کند تا بتوان در صورت نیاز عملیات هوایی دیگری را مشابه با انهدام سایت هسته ای اوسیراک در عراق به انجام رساند. میر داگان که در انتظار چراغ سبز احتمالی برای تحقق چنین سناریویی نشسته، تاکتیک “جنگ فرسایشی” را اتخاذ کرده است.
به گفته کارشناسان اطلاعاتی، در میان استراتژی های به کار گرفته شده، می توان به کنترل و نظارت بر شرکت های اروپایی اشاره کرد که در زمینه تأمین تجهیزات “دومنظوره” فعالیت می کنند؛ تجهیزات دومنظوره یعنی تجهیزاتی که هم می توانند مصارف صلح آمیز داشته باشند، هم مصارف نظامی [ماشین آلات، تجهیزات الکترونیکی، فلزات خاص]. شرکت تأمین کننده پس از جلب اطمینان مشتری، تجهیزات معیوبی را که می توانند در زنجیره تولید، خسارت به بار آورند برای او ارسال می کند؛ به عنوان مثال سانتریفوژهایی که برای غنی سازی اورانیوم مورد استفاده قرار می گیرند. عوامل اسراییلی همچنین در خرابکاری رایانه، ارسال ویروس به شبکه های کامپیوتری و پاکسازی حافظه یا وارد کردن داده های اشتباه تخصص دارند.
ماهواره و زیردریایی
شیوه ساده تر دیگر این است که در بنادر اروپایی به تجهیزاتی که به مقصد ایران می روند خسارت وارد کرد یا آنها را به کلی از بین برد. راه دیگر این است که تکاوران در رابطه با کشتی هایی که بارگیری های مشکوک داشته اند و به سمت مقصد خود در حرکت اند، وارد عمل شوند. موساد پا را از این هم فراتر گذاشته و گاهی به پاکسازی دانشمندان عالی رتبه که با پرونده هسته ای ایران در ارتباط اند اقدام می کند. در سال ۲۰۰۷ یکی از این متخصصان به نام اردشیر حسین پور، به شکلی مرموز مسموم و ترور شد.
موساد همچنین تاکتیک دیگری را برای متحدان تهران، به ویژه حزب الله و سوریه، که می توانند در صورت حمله احتمالی به ایران خطری برای اسراییل محسوب شوند، اتخاذ کرده. بدین ترتیب، سرویس های جاسوسی اسراییل به بمب گذاری اتومبیلی در دمشق در فوریه ۲۰۰۸ که به کشته شدن عماد موغنیه، یکی از رهبران شاخه نظامی حزب الله انجامید، متهم شدند. در سپتامبر ۲۰۰۷ نیروی هوایی اسراییل یک مرکز اتمی در سوریه [در نزدیکی مرز عراق] را که به صورت مخفیانه توسط کره شمالی ساخته شده بود، منهدم کرد. نیروهای مسلح اسراییل به عنوان هشدار حتی از انجام عملیات در سودان بازنماندند. در مارس ۲۰۰۹، تعداد ۱۷ کامیون که حامل سلاح های ایرانی بودند [احتمالاً به مقصد حماس]، از سوی هواپیماهای ناشناس مورد حمله قرار گرفتند.
برای کامل کردن این لیست، اسراییل چندین ماهواره جاسوسی را که به طور ثابت ایران را زیر نظر گرفته اند در مدار قرار داده. دولت یهود در مرزهای دریایی نیز چندین زیردریایی که از سوی آلمان تأمین شده مستقر کرده. به گفته کارشناسان خارجی، این زیردریایی ها که حامل موشک هایی با کلاهک هسته ای اند، می توانند به منظور انجام مأموریت های تجسسی، حتی خود را به سواحل ایران نیز برسانند.
منبع: فیگارو، ۱۲ نوامبر
