بیش از ۱۶ زن بهائی در زندان های مشهد، سمنان و تهران زندانی هستند؛ زندانیانی که دیگر اعضای خانواده شان هم همزمان در زندان به سر می برند. خانواده های آنها در مصاحبه با “روز” می گویند که آنها تنها به دلیل اعتقاد به آئین بهائیت متهم به تبلیغ علیه نظام یا اقدام علیه امنیت ملی شده اند.
نورا نبیل زاده، سیما اشراقی، حوریه محسنی، نگین احمدیان، رزیتا واثقی، سونیا احمدی و انیسا دهقانی، در زندان وکیل آباد مشهد زندانی هستند. آنها به گفته خانواده هایشان در اتاقی جدا از سایر زنان زندانی در وکیل آباد مشهد نگهداری می شوند و اجازه ارتباط و تماس با سایرین را ندارند.
ماندانا نبیل زاده، مادر نورا نبیل زاده در مصاحبه با روز می گوید که “همه این بچه ها به خاطر بهائی بودن بازداشت شده اند اما برای هر کدام یک بهانه ای جور می کنند”.
او توضیح می دهد: نورا در مهد کودک با بچه ها سرود و موسیقی کار می کرد. دوم تیرماه ۸۹ به آنجا ریختند و او را گرفتند.بعد اتهام تبلیغ بهائیت و عضویت در تشکیلات بهائی زدند و سه ماه بعد با وثیقه آزادش کردند اما در دادگاه ۵ سال حکم دادند که الان یک سال و نیم از اجرای آن گذشته. تاکنون هم یکبار مرخصی آمده اما امسال برای عید گفته اند به کسی مرخصی نمی دهند.
نورا اما تنها عضو زندانی خانواده نبیل زاده نیست. داور نبیل زاده، پدر و جلایر وحدت، دایی او هم در زندان به سر می برند. ماندانا نبیل زاده می گوید: برادرم را ۷ بهمن ۸۷ بازداشت کردند. او استاد موسیقی است و موسیقی تدریس میکند. به او اتهام زدند که برای هنرجویان اش، تبلیغ بهائیت می کند. با وثیقه که آزاد شد در دادگاه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و شرکت در تشکیلات بهائی و تبلیغ به نفع بهائیت به او ۵ سال حبس دادند که اکنون یک سال و چند ماه از این حکم باقی مانده. یعنی سه سال و نیم است که بدون مرخصی در زندان به سر می برد.
خانم نبیل زاده سپس با اشاره به حکم ۵ سال حبس داور نبیل زاده، همسرش، می گوید: همسر من تا قبل از تعطیلی هیات خادمین و یاران ایران، عضو هیات خادمین مشهد بود و با چند نفر دیگر کارهای جامعه ما را سامان می دادند. او دهه ۶۰ هم یک سال ونیم زندانی بود. به همسرم اتهام اقدام علیه امنیت ملی و شرکت در تشکیلات و تبلیغ به نفع بهائیت و.. زدند و از ۲۲ تیر ۸۹ در زندان است.فقط دو سال پیش زمانی که مادرش فوت کرد به او مرخصی دادند و بعد دیگر مرخصی ندادند.
پدر خانم نبیل زاده هم از اعدام شدگان دهه ۶۰ است : پدر من را دهه ۶۰ اعدام کردند. آن موقع شرایط با الان متفاوت بود. پدر من ارتشی بود و به دلیل بهائی بودن اخراج شده بود اما بعد به او اتهامات عجیب و غریبی زدند مثلا شرکت در کودتای نوژه اما نتوانستند اثبات کنند. پدر من اصلا در این مسیرها و خط ها نبود و از ارتش اخراج شده بود.به او اتهام شرکت در تشکیلات و محفل زدند و چون به نظرشان می آمد عضو موثری است و حرف اش روی افراد تاثیر دارد.نمی توانستند اینجور افراد را تحمل کنند و اعدام شان کردند. مادرم هم همان زمان همین حکم را گرفت ولی بعد حکم اش شکست و ۱۵ سال حبس دادند و بعد از سه سال آزاد شد.
سئوال می کنم: یک عضو خانواده شما اعدام شده و در حال حاضر سه عضو خانواده تان زندانی هستند. علت این برخوردها چیست؟ خانم نبیل زاده می گوید: مساله اعتقادی است.با اعتقاد ما مشکل دارند. فعلا شرایط در ایران اینطور است و تا تغییر عمده ای به وجود نیاید همین است. ما با انتخابات اخیر امیدوار بودیم که کمی شرایط بهتر شود اما تغییری صورت نگرفت و هنوز خیلی ها درگیر هستند و با همین عنوان افراد را بازداشت می کنند. جریان آقای رضوانی را حتما شنیده اید که او را در بندرعباس ترور کردند یا قضیه خانواده آقای مودی را. این جریانات همچنان ادامه دارد.
او می افزاید: ما هم چون می زانیم مساله، مساله اعتقادی است سعی می کنیم از خداوند کمک بطلبیم و مشکلاتمان را به نوعی حل کنیم. سعی کرده ایم به نحوی طبیعی زندگی کنیم، البته خیلی سخت است اما در حد مقدور سعی کرده ایم زندگی کنیم.
نباید با دیگران ارتباط داشته باشیم
سیما اشراقی، دیگر شهروند بهائی زندانی در زندان مشهد است که به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده. سینا اقدس زاده، فرزند سیما اشراقی در مصاحبه با “روز” می گوید که مادرش تاکنون امکان استفاده از مرخصی را نیافته است.
او توضیح می دهد: ۷ بهمن ۸۷ مادرم را در منزل مان بازداشت کردند. در محلی که ما زندگی می کنیم ونسبت به بقیه جاهای مشهد کمی دورافتاده بود، بود مادرم کلاس های تقویت دروس و زبان می گذاشت اما گفتند شما تبلیغ بهائیت می کنید. آمدند او را بردند. ۱۰۶ روز اطلاعات بود و بعد با قید وثیقه آزاد شد.بعد از یکسال، دادگاه ۵ سال حکم داد و او را برای اجرای حکم بردند. الان یک سال و ۴ ماه از محکومیت مادرم مانده و در این مدت با مرخصی او موافقت نکرده اند.
او می افزاید: به مادرم اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام زدند، در حالی که مادرم فعالیت خاصی نداشت. با ما مساله عقیدتی دارند و مادرم را به خاطر عقیده اش زندانی کرده اند. مادرم هم این اتهامات راقبول ندارد. نه او، نه هیچ یک از هم عقیده های ما قبول ندارند، چون اعتقاد دارند که هیچ کاری علیه امنیت ملی یا تبلیغی علیه نظام انجام نداده اند اما متاسفانه هیچ کاری نمی توان کرد.
سینا اقدس زاده که خود نیز با قرار وثیقه آزاد است درباره پرونده خود میگوید: من هم الان منتظر دادگاه هستم. ۲۱ تیر ۹۱ صبح در خانه و عازم سفر تفریحی هم بودیم که آمدند و بازداشت کردند. یکسری سئوال و جواب هایی کردند، می گفتند شما نباید با دیگران خیلی ارتباط داشته باشید و درباره عقیده تان صحبت کنید و اتهام تبلیغ علیه نظام زدند. ۴۷ روز اطلاعات بودم و با وثیقه آزاد شده ام. در حال حاضر هم منتظر صدور حکم ام هستم.
فرزند سیما اشراقی معتقد است که برخورد با او و مادرش به خاطر اعتقاد آنها به دیانت بهائی است: من امیدوارم کم کم کشور ما به جایی برسد که مردم به خاطر عقیده شان زندان نیفتند و به جایی برسیم که با صلح و دوستی وفارغ از تفاوت های عقیدتی و… درکنار هم در صلح و دوستی زندگی کنیم. مادرم همیشه می گوید اگر ۵ سال زندان من باعث شود کمی به سمت صلح برویم ارزش اش را دارد.
در زندان هم جدا از دیگران
حوریه محسنی و نگین احمدیان دیگر زندانیان بهائی زندان مشهد هستند. آنها هم به تبلیغ علیه نظام متهم و به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده اند. نغمه محسنی، خواهر حوریه محسنی در مصاحبه با “روز” میگوید: خواهرم به اتفاق دوستانش اسفند ماه سال ۹۰ نمایشگاهی از کارهای دستی کودکان در منزل شخصی شان برگزار کرده بودند. عده ای از کودکان هم با خانواده هایشان آمده بودند. ریختند آنجا و ۸ نفر رابازداشت کردند دو هفته بعد هم حوریه را به اتفاق نگین احمدیان بازداشت کردند.
او می افزاید: به حوریه و نگین اتهام تبلیغ علیه نظام و عضویت در تشکیلات بهائی زدند. بعد از ۳۸ روز با قرار وثیقه آزادشان کردند اما دادگاه ۶ ماه زندان داد و الان هر دو در زندان در حال سپری کردن این ۶ ماه هستند. هفته ای یکبار ملاقات دارند و معمولا دو ماه یا دو ماه و نیم ملاقات حضوری دارند.
سئوال میکنم:خواهرتان چه فعالیتی داشت؟میگوید: حوریه مسئول فروش یک شرکت بود، فعالیت خاصی نداشت او و نگین احمدیان مربی اطفال بودند و در جامعه بهائی برای کودکان بهائی کلاس های تعلیم و تربیت داشتند. هدف شان از تشکیل نمایشگاه هم فروش کاردستی ها بود تا مبلغی برای بچه های مستمند جمع آوری کنند، آن نمایشگاه هم فقط مخصوص بهائی ها بود و فردی خارج از جامعه بهائی نبود که آنطور با آنها برخورد کردند. در واقع مساله شان عقیدتی است می گویند شما تبلیغ بهائیت می کنید، هدف شان آزار و اذیت بهائی ها است. حتی قاضی در آخر این حرف را می زند که به خاطر بهائی بودن است.
به گفته خانم محسنی “ آرمان مختاری که صاحبخانه همان خانه ای بود که نمایشگاه را برگزار کردند هم به ۶ ماه حبس محکوم شده و الان زندانی است”.
رزیتا واثقی، دیگر زندانی بهائی زندان مشهد ۵ سال حکم دارد. نغمه محسنی درباره وضعیت او می گوید: الان حدود ۴ سال است که حکم رزیتا سپری شده. از این ۴ سال، ۶ ماه انفرادی بوده. از نظر جسمانی هم وضعیت اوخوب نیست، عفونت لثه دارد. اول برای درمان موافقت نمی کردند اما بعد از کلی پی گیری، یک روز او را با دستبند و پابند و مامور می فرستند جایی که باید برای درمان برود. دکتر و مسئولان آن مرکز گویا به وضعیتی که رزیتا را برای درمان برده بودند اعتراض می کنند، از آنجا به بعد درمان اش را هم متوقف کردند.
خانم محسنی می افزاید: اداره اطلاعات اصلا مرخصی های رزیتا را لغو کرده و در این ۴ سال حتی یک روز هم مرخصی نیامده.
سونیا احمدی هم ۵ سال حکم دارد. او دیگر زندانی بهائی زندان مشهد است که در حال حاضر در مرخصی به سر می برد.
انیسا دهقانی اما از بهائی های اصفهان است که در مشهد زندانی است. نغمه محسنی درباره وضعیت او میگوید: انیسا از آبان ماه با حکم دادگاه انقلاب مشهد از اصفهان به مشهد آمد و ۶ ماه حکم دارد. او خرداد سال ۹۰ به مشهد سفر کرده بود و هنگامی که می خواست به اصفهان برگردد بازداشت شد.او با قرار وثیقه آزاد بود که حکم دادند و حالا در مشهد زندانی است. برادر او کیوان دهقانی هم درمشهد زندانی بود که تازه آزاد شده است.
خواهر حوریه محسنی میگوید که خانم های بهائی در زندان مشهد اصلا اجازه ارتباط گرفتن با بقیه را ندارند. در اتاقی زندانی هستند که با بقیه فاصله دارد و برای هواخوری باید تنها بروند.حق استفاده از کارگاه ها را ندارند و کاملا جدا از دیگران نگهداری می شوند.
زندانیان سمنان
شیدرخ و گلرخ فیروزیان، زندانیان بهائی زندان سمنان هستند. دو خواهری که به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده اند.
کیان ثابتی از فعالین جامعه بهائی و همسر نغمه محسنی در مصاحبه با “روز” میگوید: در زندان سمنان سه نفرزندانی هستند. اسفند ماه سال گذشته شیدرخ و گلرخ فیروزیان و اردشیر فنائیان بازداشت و فروردین ماه با وثیقه آزاد شدند. اردشیر ۸ ماه حکم گرفت و شیدرخ و گلرخ ۶ ماه. از یک ماه و نیم پیش هم در حال سپری کردن حکم خود هستند.
او اشاره میکند که پیشتر سه خانم بهائی با بچه شیرخوار در زندان سمنان بودند که آزاد شده اند.
شیدرخ و گلرخ فیروزیان دانشجویان دانشگاه آنلاین بهائی هستند و پدر آنها هم تازه از زندان آزاد شده است. کیان ثابتی میگوید: وقتی رفته بودند این خانم ها را بازداشت کنند هجوم می آورند و برخورد خیلی زشتی می کنند. پدرشان به خاطر ضرب و شتم دخترش و این برخوردهای زشت شکایت می کند و همین موجب می شود که برای او جریمه نقدی صادر کنند که چرا شکایت کردی؟ جریمه را قبول نکرد، او را بردند زندان و ۴۰ روز زندانی کردند. هفته پیش آزاد شده. او به نماینده رئیس جمهور نامه نوشته و شکایت کرده بود. می گفت ابتدا به خودشان گفتم قبول نکردند نماینده رئیس جمهور آمد سمنان رفتم به او گفتم.
آقای ثابتی می گوید که به همه زندانیان بهایی اتهام تبلیغ علیه نظام را زده اند و تبلیغ بهائیت را به نام تبلیغ علیه نظام می گیرند. یعنی می گویند تبلیغ بهائیت کرده اید و اتهام تبلیغ علیه نظام می زنند.
زندانیان تهران
مهوش شهریاری، فریبا کمال آبادی، فاران حسامی، ژینوس رحیمی، لوا خانجانی و نوشین خادم ۶ زندانی بهائی زندان اوین تهران هستند که از میان آنها تاکنون تنها لوا خانجانی یکبار به مرخصی آمده و بقیه از مرخصی محروم بوده اند.
لوا خانجانی متولد سال ۶۵ و به دو سال حبس محکوم شده است. او، نوه جمال الدین خانجانی از اعضای گروه یاران ایران و از ۷ نفر مدیران جامعه بهاییان ایران است. لوا خانجانی در عاشورای سال ۸۸ به همراه برادرش فواد خانجانی، همسرش بابک مبشر و همچنین ژینوس سبحانی در منزل مسکونی شان بازداشت شد. تمامی این افراد غیر از لوا و فواد تبرئه و فواد به ۴ سال و لوا به دو سال زندان محکوم شدند. به گفته خانواده لوا خانجانی، تنها دلیل محکومیت سنگین آنها این است که نام خانوادگی خانجانی را دارند و نوه جمال الدین خانجانی هستند. در حال حاضر 5 عضو خانواده لوا خانجانی در زندان به سر می برند.
فاران حسامی از اساتید دانشگاه آنلاین بهائی و محکوم به ۴ سال زندان است. او به همراه همسرش کامران رحیمیان و گروهی از اعضای هیات علمی دانشگاه آنلاین بهایی ها بازداشت و بعد از دو ماه با قرار وثیقه آزادشد. او و همسرش به ۴ سال زندان محکوم شدند. فاران حسامی در مرداد سال ۹۱ در حالی که هنوز حکم دادگاه تجدید نظر به او ابلاغ نشده و برای پیگیری کار همسرش به اجرای احکام دادسرای اوین رفته بود، بازداشت و برای تحمل حبس به بند زنان منتقل شد. فاران حسامی دارای فرزند ۴ ساله به نام آرتین است که اکنون نزد مادربزرگش بزرگ میشود. همچنین برادر کامران، کیوان نیز که از فرزند خود و فرزند فاران و کامران نگه داری میکرد به ۵ سال زندان محکوم شده و اکنون در زندان رجایی شهر است. همسر کیوان دو سال پیش درگذشت و اکنون مادر کیوان و کامران مجبور به نگه داری از فرزندان آنهاست. فاران و کامران هر دو تحصیلکرده کانادا هستند و در ایران به مشاوره و روانشناسی مشغول بودند. آنها متهم شدند که از طریق مشاوره قصد ترویج بهاییت را داشتند.
نوشین خادم متولد سال ۴۲ و از اعضای هیات علمی دانشگاه انلاین بهایی است. او به ۴ سال زندان محکوم شده و تا کنون به مرخصی نیامده است.
ژینوس رحیمی هم به اتهام تبلیغ بهائیت به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است.
فریبا کمال آبادی و مهوش شهریاری (ثابت) اما از اعضای شورای مرکزی بهائی در ایران (گروه یاران) هستند که هر کدام به ۲۰ سال زندان محکوم شده اند و بیش از ۶ سال است بدون مرخصی در زندان به سر می برند. مهوش شهریاری و فریبا کمال آبادی سنگین ترین حکم را در میان زندانیان سیاسی زندان اوین دارند و از قدیمی ترین زندانیان سیاسی به حساب می آیند. آنها مسن ترین زندانیان سیاسی زن هم هستند و از درد کمر و مشکلات مفاصل، دندان، لگن و پوکی استخوان رنج می برند اما تاکنون برای درمان هم امکان استفاده از مرخصی را نیافته اند.
آن سوتر، در شیراز، یکتافهندژ، دانشجوی محروم از تحصیل زندانی است.او یکشنبه همین هفته بازداشت شده و هنوز از اتهامات و وضعیت او خبری در دست نیست.
لاریجانی: زندانی بهائی وجود ندارد
این گزارش تنها به زندانیان زن بهائی اختصاص دارد اما تعداد زندانیان بهائی در زندان های ایران بیش از اینهاست. این در حالیست که روز گذشته محمدجواد لاریجانی در یک برنامه تلویزیونی گفته است که در ایران زندانی بهائی وجود ندارد.
دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه گفته است: امروز در کشور ما افراد بهائی هستند که ثروت هنگفتی دارند و مادام که به قوانین احترام گذاشتند نظام از آنها دفاع میکند. ما کسی را به خاطر بهائی بودن در زندان نداریم٬ کسی را به خاطر بهائی بودن تحت فشار نداریم٬ اما هر کسی که از قوانین تخطی کند با او برخورد می‌کنیم.
طی روزهای گذشته دو نامه در ارتباط با نقض حقوق بهائیان منتشر شده. در نامه اول بیش از ۵۰۰ شهروند بهائی خطاب به روحانیون ارشد و مراجع تقلید به برخوردهای اخیر با شهروندان بهائی اشاره و خواستار محکوم کردن این برخوردها از سوی روحانیون و مراجع شده و از آنها خواسته اند حافظ جان و مال و ناموس هموطنان غیر مسلمان شان باشند. در نامه دیگر اما تعدادی از فعالان سیاسی، مدنی، حقوق بشر و دانشجویی ازصادق لاریجانی، رئیس قوه قضائیه خواسته اند به برخوردهای اخیر با شهروندان بهائی رسیدگی کند.آنها نوشته اند: تقاضا داریم حداقل با در نظر داشتن میزان تاثیر مخرب چنین فجایعی بر روابط اجتماعی، در مقابل این رفتارهای غیر انسانی سکوت نکرده و با عاملین و آمرین آنها برخورد شایسته قانونی صورت گیرد.
نسرین ستوده، محمد ملکی، محمد نوری زاد و امین احمدیان از جمله امضا کنندگان این نامه هستند. اشاره امضاکنندگان این دو نامه به برخوردهای اخیر، به قتل عطاالله رضوانی، شهروند بهائی در بندرعباس و حمله شخصی ناشناس به خانواده قدرت الله مودی دیگر شهروندان بهایی در ایران است.
به گفته جامعه بهائی “در هشت سال گذشته، یعنی از سال ۲۰۰۵ تا کنون به جان ۵۰ بهایی سوقصد شده و ۹ نفر کشته شده‌اند بدون آن‌که هیچ محکمه قضایی تشکیل یا قاتل شناسایی شود”.
پس از انتشار این دو نامه بود که وب سایت های حکومتی از تجمع اعتراضی گروهی از “جداشدگان” و “متبریان” از آئین بهائیت در مقابل دفتر سازمان ملل در تهران خبر دادند؛ تجمعی که برگزار نشد اما برگزار کنندگان آن در بیانیه ای آئین بهائیت را “فرقه ای ضاله” خوانده و مدعی شده بودند “از ابتدای شکل‌گیری تاکنون با ریختن خون هزاران بی‌گناه ریشه دوانیده و امروز با مظلوم‌نمایی، ادعای حقوق بشر دارد”.
