“قاضی در حکم صادره نوشته بود که حکم را با استناد بر دو دلیل صادر کرده اول اینکه بهائی هستند و دوم اینکه «خانجانی» هستند. یعنی عضو خاندان خانجانی بودن جرم مضاعفی است”.
این بخشی از سخنان کمال خانجانی در مصاحبه با “روز” است که ۵ عضو خانواده اش با محکومیت های سنگین در زندان های اوین، رجایی شهر و سمنان به سر می برند. او از وضعیت بد جسمانی اعضای زندانی خانواده اش می گوید و محرومیت های مضاعفی که به دلیل عدم برخورداری از حقوق قانونی یک زندانی با آن مواجه هستند.
جمال الدین خانجانی، نوید خانجانی، فواد خانجانی، لوا خانجانی و بهفر خانجانی، ۵ عضو خانواده خانجانی و شهروندان بهایی هستند که در زندان به سر می برند.
جمال الدین خانجانی، یکی از ۷ عضو گروه یاران (شورای ۷ نفره بهائی در ایران) است که از ۲۵ اردیبهشت ۸۷ در زندان به سر می برد و به ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم شده است. کمال خانجانی، برادر او در مصاحبه با “روز” می گوید: نزدیک ۶ سال است که برادرم بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می برد. حتی وقتی همسرش بیمار شد و پزشکان گفتند که زمان زیادی در قید حیات نخواهد بود هر چه خانواده پی گیری و به مراجع مختلف مراجعه کردند با مرخصی اش موافقت نشد. همسر برادرم فوت کرد و باز هم از مراجع مختلف پی گیری کردیم که لااقل برای تشییع جنازه و خاکسپاری همسرش به او مرخصی بدهند اما باز هم مرخصی ندادند.
اومی گوید که هیچ دلیل و توضیحی برای عدم موافقت با مرخصی برادرش ارائه نمی شود و مسئولان اصولا انگارخود را نیازمند توضیح هم نمی بینند.
جمال الدین خانجانی ۷۷ سال سن دارد و قبل از انقلاب ۵۷ صاحب کارخانه آجرسازی بود که بعد از انقلاب مصادره شد. برادرش می گوید: من و برادرم به صورت شراکتی کارخانه تولید آجر داشتیم. انقلاب که شد کارخانه ما را مصادره و تمام کارمندان و کارگران بهائی کارخانه را اخراج کردند. یک مقداری زمین پدری به ما ارث رسید بود که برادرم شروع کرد به آبادی این زمین ها و کار روی آنها اما بخشی از این زمین ها را هم گرفتند و الان هم روی بخش دیگر زمین ها دست گذاشته اند که بگیرند و همه اینها در حالی است که برادرم نزدیک ۶ سال است بدون مرخصی در زندان رجایی شهر به سر می برد. حتی با توجه به سن بالا و وضعیت جسمانی که داشت درخواست مرخصی استعلاجی هم به جایی نرسید.
او سپس به نوه های جمال الدین خانجانی اشاره می کند: فواد و لوا خانجانی؛ خواهر و برادری که از بازداشت شدگان حوادث پس از عاشورای ۸۸ هستند و یکی در اوین و دیگری در رجایی شهر زندانی اند. کمال خانجانی می گوید: دی ماه ۸۸ لوا و فواد را به اتفاق عده ای دیگر گرفتند. بقیه را آزاد کردند ولی به لوا ۲ سال حبس تعزیری و به فواد ۴ سال حبس تعزیری دادند. حالا لوا در بند زنان زندان اوین زندانی است و تاکنون یکبار به مرخصی آمده ولی فواد در زندان رجایی شهر زندانی و از مرخصی محروم است.
از آقای خانجانی سئوال می کنم اتهام و مبنای صدور حکم زندان برای لوا و فواد خانجانی چه بوده؟ می گوید: قاضی در حکم نوشته بود که اول به دلیل بهایی بودن و دوم به دلیل داشتن فامیلی خانجانی حکم را صادر کرده. یعنی مبنای مجرمیت لوا و فواد در واقع گذشته از بهائی بودن، داشتن نسبت فامیلی با جمال الدین خانجانی یعنی برادر من است.
به گفته او “علاالدین خانجانی، فرزند جمال الدین خانجانی و پدر لوا و فواد خانجانی و همچنین بابک مبشر، همسر لوا خانجانی هم پیش از و پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت و با قرار وثیقه آزاد شده اند”.
فواد خانجانی دانشجوی محروم از تحصیل است و در زندان رجایی شهر همراه با پدربزرگ خود، محکومیت اش را سپری می کند.
بهفر خانجانی، دیگر عضو خانواده خانجانی، بیش از ۴ سال است در زندان سمنان به سر می برد. او پسر برادر جمال الدین و کمال خانجانی است. آقای خانجانی درباره وضعیت او می گوید: بهفر وضعیت جسمانی مناسبی ندارد و در زندان دچار بیماری پوستی شده به طوریکه پوست او چرک می کند و روی مفاصل و قلب او نیز این مساله تاثیر گذاشته. پزشکان گفته اند باید چند ماهی تحت نظرو درمان مداوم باشد اما متاسفانه زندان چنین اجازه ای نمی دهد. در زندان که امکان درمان نیست و تاکنون مرخصی هم که آمده یکی دو هفته ای و اینقدر کوتاه بوده که امکان درمان موثر وجود نداشته و با بازگشت به زندان مشکل بدتر شده است.
بهفر خانجانی به اتهام “عضویت در گروه غیرقانونی بهائیت مانند جلسات دعا و ضیافت نوزده روزه” به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شده بود اما اخیرا یک سال دیگر برای او حکم محکومیت صادر شده. کمال خانجانی می گوید: در حالیکه بهفر در زندان است اتهام تبلیغ علیه نظام زدند و یکسال دیگر بر محکومیت اش اضافه کردند. او به لحاظ جسمانی وضعیت نگران کننده ای دارد اما با این حال درمان را نیز از او دریغ می کنند.
نوید خانجانی، فرزند خواهر جمال الدین و کمال خانجانی است که به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شده و اکنون به اتفاق جمال الدین و فواد خانجانی در زندان رجایی شهر به سر می برد. او فعال حقوق بشر، از اعضای کمیته گزارشگران حقوق بشر و همچنین موسس جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی است که اسفند ۸۸ بازداشت و سپس با قرار وثیقه آزاد شده بود. نوید خانجانی از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شد و دوم شهریور ۹۱ به همراه گروهی از امدادگران و فعالان دانشجویی و مدنی در کمپ داوطلبان مردمی برای کمک به زلزله زدگان آذربایجان بازداشت شد. اتهامات او “نشر اکاذیب، تشویش اذهان و تبلیغ علیه نظام به واسطه‌ی انتشار اخبار و گزارش‌ها و انجام مصاحبه با تلویزیون و رادیوهای بیگانه، عضویت در شورای مرکزی کمیته گزارشگران حقوق بشر و همچنین تشکیل گروه محرومین از تحصیل” است.
کمال خانجانی درباره وضعیت نوید خانجانی می گوید: حکم نوید، حکمی بسیار سنگین و غیر قابل تصور است. قبل از صدور حکم، موقع دستگیری، آنقدر و در سلول انفرادی او را اذیت کرده بودند که مشکل تنفسی شدید پیدا کرده بود. وقتی با وثیقه آزاد شد مشخص شد بینی اش را شکسته اند، ناراحتی شدید کمر دارد که دکترها گفته اند دیسک کمر است و ناراحتی قلبی هم دارد به طوریکه ضربان قلبش خیلی نامرتب است و نوسان بالا و پایین زیادی دارد که خطرناک است. ما نگران وضعیت او هستیم.متاسفانه او نیز از مرخصی محروم است و تاکنون برای درمان نیز به او مرخصی نداده اند. نیاز به جراحی هم داشت که از زندان بردند بیمارستان و بعد دوباره به زندان بازگرداندند.
از کمال خانجانی سئوال می کنم که حساسیت ها نسبت به خانواده شما و به ویژه برادر به علت چیست؟ می گوید: متاسفانه حساسیت خاصی نسبت به برادرم دارند که آن هم بر میگردد به جایگاه و وزنی که او در جامعه بهائی و حتی در جامعه غیر بهائی و بین مسلمانان و سایر شهروندان ایرانی دارد. او که یکی از ۷ رهبر جامعه بهائی در ایران است،خیلی تحت فشار بود که علیه جامعه بهائی مصاحبه تلویزیونی بکند اما در جواب همه فشارها گفته بود که حاضر است اعدام شود اما تن به چنین کاری نمی دهد. از همان ابتدای انقلاب خیلی اذیت اش کردند. مصادره کارخانه و بعد مصادره زمین و به انواع مختلف اذیت کردند او هیچ خیانتی به کشور نکرده و هیچ کار غیرقانونی هم انجام نداده. آدم سرشناس و خیری است که از جایگاه و وزن او در جامعه هراس دارند. خود او را زندانی کردند، اعضای دیگر خانواده را به تناوب بازداشت و با وثیقه آزاد کردند یا محکومیت های زندان دادند. اما فقط زندان نیست. مغازه عینک سازی فریبرز خانجانی،پسر خواهر دیگر ما در سمنان را پلمپ کردند و بعد گفتند که گران فروشی کرده اید در حالیکه واقعیت نداشته. یک ماه پیش هم تمام ماشین آلات شرکت او را مصادره کردند.
او می افزاید: ما واقعا امیدواریم دولت یک مقداری انصاف داشته باشد و براساس غرض ورزی و تعصبات کور رفتار نکنند. خانواده خانجانی و سایر بهائیان هیچ خیانتی به کشور نکرده و جز برای آبادی کشورشان، تلاشی نکرده اند ما امیدواریم مسئولان به واقعیات فکر کنند و روزی برسد که در جامعه ایرانی همه بتوانند یکپارچه به آبادانی ایران بپردازند.
