اعدام ها و پیام ها

فریبا داوودی مهاجر
فریبا داوودی مهاجر

احسان فتاحیان جوان کرد صبح روز چهارشنبه 20آبان 1388 اعدام شد . خبر تلخ است و باور نکردنی . او اعدام شد در حالی که دهها کنشگر و سازمانهای حقوق بشر در ایران و جهان از صادق لاریجانی درخواست توقف حکم و رسیدگی مجدد را نمودند.

دوستی می گفت اگر جناب آیت الله دستور این رسیدگی را می داد احسان که از زندان فرار نمیکرد! شاید در رسیدگی و نظارت مجدد از سوی ایشان این جوان فرصتی برای زندگی می یافت. دوستی دیگر میگفت شاید ما مقصر هستیم. شاید ما به اندازه کافی تلاش نکردیم. به هر حال احسان اعدام شد در شرایطی که در دادگاه اولیه به 10 سال زندان وتبعید محکوم شده بود و در تجدید نظر خواهی دادستان عمومی و انقلاب شهرستان کامیاران برای او درخواست اشد مجازات اعدام نمود. جوان کرد در شعبه 4 دادگاه تجدید نظر استان به اعدام محکوم و در نهایت به چوبه دار سپرده شد .

به نظر میرسد اعدام احسان فتاحیان در شرایط کنونی که ثبات جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگر در خطر قرار گرفته است دارای پیام و پیامد هایی است. سابقه 30 سال گذشته نشان می دهد هموطنان کرد ما همواره در معرض شدید ترین برخوردها از سوی نظام جمهوری اسلامی قرار داشته اند. برخوردهایی که برای   مطالبات آنها در جهت  بهتر زیستن و محترم شمردن هویت و زبانشان  صورت گرقته است. همواره برخوردهای امنیتی و قضایی با آنها حداکثری بوده است.

هر کدام از فعالان کرد را که دستگیر میکنند فورا با اتهام جدایی طلبی حاشیه امنیتش را کاهش می دهند. به گونه ای که بسیاری از سر ترس یا مصلحت یا عقیده از این فعالان در بند دفاع نکنند. غافل از اینکه اعدام هایی از این دست تنها برای ضرب شصت نشان دادن به همان افرادی است که حاضر به دفاع از هموطنان کردمان نشده اند و شاید باز کردن راهی برای اینکه این حکم ها را به دیگر نقاط تسری دهند. در حال حاضر دهها نفر در خطه کردستان به اعدام محکوم شده اند. همه آنها جوان و در ارزوی ایرانی آزاد به جانفشانی پرداختند. این جوانان نیاز به حمایت همه جانبه دارند.

دوستانی که به لابی با حکومت معتقدند، لازم است از همین امروز برای دفاع از جان این عزیزان به پا خیزند. فعالان خارج از کشور نیز می توانند بسان گذشته با حساس سازی و نت وورک افکار عمومی جهان و رسانه ها و سازمان های حقوق بشر را برای مقابله با این اعدام ها بسیج کنند. می توان مقابل سفارت ایران در تمامی کشورهای جهان تجمع نموده و از این دفاتر خواست که صدای مردم ایران در هر کجای جهان که هستند را به گوش مسوولان ایرانی برسانند. می توان از دولت های خارجی خواست که برای آزادی این جوانان محکوم به اعدام هر چه زودتر و تا دیر نشده با دولت ایران وارد گفت وگو شوند .

مردم کردستان نیز می توانند با تجمعات ارام و مسالمت امیز و یا به بهره گیری از روش های مبارزه غیر خشونت آمیز برای آزادی عزیزانشان تلاش کنند.

مبادا که صبحی دیگر برخیزیم و تابوت عزیز دیگری را بر دوش هایمان نهند .

مبادا که صبحی دیگر برخیزیم و عزادار جوان دیگری باشیم…