پیر روسلن
در رابطه با برنامه هسته ای ایران باید اذعان داشت که زمان زیادی باقی نمانده است. عدم تعلیق فعالیت های غنی سازی از سوی ایران به این کشور اجازه داده تا در ماه های اخیر به برنامه هسته ای خود سرعت بخشد. فاصله ما برای روبرو شدن با یک جمهوری اسلامی مجهز به سلاح هسته ای بسیار کوتاه شده: شاید تا یک سال یا دو سال آینده شاهد ظهور چنین قدرتی در منطقه باشیم.
به منظور جلوگیری از وقوع یک “گزینه فاجعه بار” که می تواند به بمب ایرانی یا وقوع جنگ علیه ایران منتهی شود، هر یک هفته مهم است و حساب می شود.
از دسامبر 2006، به دنبال تصمیم های اتخاذ شده در شورای امنیت سازمان ملل، تحریم هایی پیشرونده و هدفمند اعمال شده است. اکنون ایران منزوی شده و مشکلات اقتصادی آن روز به روز افزایش می یابد. باید امیدوار بود که این تحریم ها بتوانند کسانی را که در حکومت آیت الله ها از موضع قاطعی نسبت به غربی ها برخوردارند و باعث ایجاد مناقشه بر سر پرونده هسته ای می شوند به عقب نشینی وادارند.
برای انجام این کار باید فشار را حفظ نمود، ولی تصویب یک تحریم جدید در سازمان ملل آنچنان تضمین شده نیست. مشکل از اینجا ناشی می شود که آژانس اتمی فرصت جدیدی را به ایران داده تا طی آن توضیحات بیشتری را در رابطه با فعالیت های هسته ای اش ارائه دهد.
آقای البرادعی، رییس آژانس اتمی که نگران تکرار سرنوشت عراق در ایران است، به گونه ای عمل کرده که بازرسانش بتوانند در در محل بازرسی بمانند. او یک فرصت چند ماهه را به مقامات تهران داده است و در این زمان، به اتفاق آراء رسیدن در شورای امنیت برای تصویب یک قطعنامه جدید بسیار مشکل به نظر می رسد.
اکنون فرانسه به منظور حفظ فشار بر ایران قصد دارد تحریم هایی را خارج از چارچوب سازمان ملل به تصویب برساند. چنین تدابیری می تواند اقدامات یک جانبه ایالات متحده در این زمینه را تکمیل کرده و به علاوه، بیشترین فشار را بر ایران وارد نماید، زیرا بدین ترتیب، اقتصاد ایران از دسترسی به سیتسم مالی و بانکی بین المللی محروم خواهد شد. به همین دلیل، پاریس از شرکت های فرانسوی خواسته است تا سرمایه گذاری های خود را در ایران متوقف کنند.
قاطعیت و سخت گیری فرانسه همچنین در زبان مورد استفاده دولتمردان نیز دیده می شود. برنارد کوشنر در استفاده از واژه ها تردیدی به دل راه نمی دهد و در صورت عدم تعلیق برنامه هسته ای از سوی ایران، از “آماده شدن برای بدترین حالت” یعنی “برای جنگ” سخن می گوید.
هدف آنها این نیست که برای مقابله و رویارویی گام بردارند. در نظر آنها، این تنها راهی است که می توانند به واسطه آن افکار عمومی را از وخامت وضعیت فعلی آگاه کنند.
در زمانی که اروپایی ها برای تصویب تحریم های جدید مرددند، بی تأثیر نیست اگر یادآوری کنیم که این تحریم ها تنها وسیله ای هستند که می توانند تلاش های دیپلماتیک را افزایش دهند و ایران را به تغییر رفتار مجبور سازند.
و اما در رابطه با فرضیه ایراد شده توسط آقای کوشنر باید بگوییم که ما قصد فریب دادن نداریم. نباید سخنان او را نادیده گرفت، زیرا چنین فرضیه هایی وجود دارند. فروپاشی عراق می تواند ایالات متحده را به حمله علیه ایران مجاب نماید، زیرا این تنها راهی است که این کشور می تواند ثابت کند به توان استراتژیکی اش لطمه ای وارد نشده است.
پس به جای تکذیب واقعیت، بهتر است که خود را برای وقوع این احتمال آماده کنیم تا در نهایت بتوانیم به بهترین نحو از آن بپرهیزیم.
منبع: فیگارو، 28 سپتامبر
مترجم: علی جواهری