عصر جمعه، ۲۵ اردیبهشت ماه، موعد برگزاری آخرین دور مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران بود و غروب، وقتی بازی‌های همزمان تیم‌های مدعی قهرمانی به پایان رسید، طرفداران دو تیم در دو نقطه مختلف کشور جشن قهرمانی برپا کردند. اما برعکس شادی اصفهانی‌ها که تا پاسی از شب ادامه داشت، تبریزی‌های حاضر در ورزشگاه خیلی زود فهمیدند دستشان از قهرمانی کوتاه مانده و باید به نایب قهرمانی رضایت بدهند. منشا آن خبر قلابی و گوینده‌اش که برای چند دقیقه، اعضای تیم و طرفداران حاضر در ورزشگاه را گول زد تا دور افتخار بزنند و فریاد شادمانی سر بدهند، هنوز ناشناخته است. مسوولان قول پیگیری داده‌اند تا به گفته رییس سازمان لیگ فوتبال، مسببان این اتفاق “تلخ و کثیف” را شناسایی کنند. اما این وعده‌ها در فردای مسابقه نتوانسته از خشم و حیرت ایجاد شده در فضای مجازی بکاهد. آن گونه که برخی سایت‌ها گزارش داده‌اند، فضای تبریز همچنان ملتهب است و هواداران پرشمار و پرشور تراکتورسازی فعلا باور ندارند که ماجرا مطابق آن چه مسوولان محلی می‌گویند، صرفا یک اشتباه از سوی خود کادر فنی باشگاه بوده باشد.
شادمانی بر سر هیچ
وقتی سوت پایان مسابقه نفت تهران و تراکتورسازی به صدا درآمد، نتیجه بازی سه بر سه مساوی بود و با برد سپاهان در اصفهان، قهرمانی به تیم اصفهانی می‌رسید و تراکتورسازی و نفت به ترتیب دوم و سوم می‌شدند. اما میلیونها بیننده تلویزیونی شاهد خوشحالی عجیب بازیکنان تراکتورسازی و ورود تماشاچیان به زمین بازی بودند. گزارشگر تبریزی سعی داشت تا با پررنگ جلوه دادن ارزش نایب قهرمانی، این شادی‌ها را طبیعی جلوه دهد اما کمتر کسی باور می‌کرد تیمی که تا روز آخر مدعی اول کسب قهرمانی باشد، پس از ناکامی در خانه خود، این گونه شادمانی کند. تا این که خبر رسید تراکتوری‌ها گول خورده بودند و بعد تصاویر سرمربی شوکه شده تیم تبریزی مخابره شد تا معلوم شود واقعا یک جای کار ایراد داشته است.
روایت‌های اولیه می‌گفتند که بلندگوی ورزشگاه اعلام کرده بازی سپاهان و سایپا مساوی است. در نتیجه تراکتورسازی برای قهرمانی کافی بود که یک نتیجه مساوی مقابل نفت کسب کند بنابراین سعی کرده بازی را با همان نتیجه سه بر سه به پایان ببرد. این گونه هم گمانه‌زنی شد که دلیل این فریب، پرهیز از واکنش احتمالی تماشاچیان نسبت به داور بازی است که با اخراج یک بازیکن تراکتورسازی، زمینه‌ساز تغییر نتیجه سه بر یک به سه بر سه شده بود. اما ساعاتی پس از بازی مسوولان اعلام چنین خبری از بلندگوی ورزشگاه را تکذیب کردند و شاهدان عینی هم شهادت دادند چنین اتفاقی رخ نداده است. اما بلندگوی ورزشگاه کاملا هم بیکار نبود. در دقایق اولیه پس از پایان بازی درحالی که تماشاچیان به داخل زمین آمده بودند از آنها خواسته می‌شود تا سرجایشان برگردند تا مراسم بدون مشکل برگزار شود. برای نایب‌قهرمانی هم که مراسمی در کار نیست پس لااقل در آن دقایق، پنهان کردن حقیقت از تماشاچیان، در دستور کار قرار داشته است.
روایات متعددی هم وجود داشت که در دقایق پایانی بازی، آنتن‌دهی به گوشی‌های تلفن همراه در ورزشگاه و حتی ارتباط رادیویی و تلویزیونی قطع شده بود. منصور قنبرزاده، مدیرعامل نفت تهران هم چنین روایتی داشت: “اتفاق عجیبی در ورزشگاه رخ داد. ما از طریق تلویزیون از داخل رختکن بازی‌های دیگر را پیگیری می‌کردیم اما از دقیقه ۸۷ شبکه‌های تلویزیونی، رادیویی و حتی شبکه موبایل قطع شد و هیچ راه ارتباطی نداشتیم. در همان لحظات بود که اعلام کردند دیدار سپاهان و سایپا در اصفهان دو بر دو مساوی شده است! واقعا باید بررسی شود که چرا این خبر کذب به نیمکت تراکتورسازی، بازیکنان این تیم و سپس تماشاگران انتقال پیدا کرد. معلوم نیست چه کسی به نیمکت تراکتورسازی این خبر را اعلام کرده است و چرا تمام کانال‌های ارتباطی از دقیقه ۸۷ قطع شد و سه چهار دقیقه پس از تمام شدن بازی دوباره وصل شد.”
اما آن چه بر این روایت خدشه وارد می‌کند، حضور گزارشگر تلویزیون در ورزشگاه است که هم از نتیجه به دست آمده در سپاهان خبر داشت و هم بدون مشکل کار گزارش را انجام می‌داد. ضمن این که عکسی از فردی موبایل به دست در دقایق پایانی منتشر شده است.
علیرضا منصوریان، سرمربی تیم نفت هم که اگر تیمش برنده این بازی می‌شد، قهرمانی لیگ برتر به او می‌رسید، از نخستین معترضان به اتفاق رخ داده بود. روایت منصوریان از این قرار است: “متاسفانه در دقایق پایانی بازی یکی از مسئولان فوتبال استان درحالی که ارتباط ما با خارج از ورزشگاه قطع شده بود ، اعلام کرد بازی اصفهان مساوی شده و همین خبر باعث شد تراکتوری ها به لاک دفاعی بروند و بعد هم اتفاقاتی که همه مردم دیدند. من فقط می توانم بگویم این ۸ دقیقه تلخ تا همیشه در ذهن فوتبال ایران می ماند. اگر تراکتورسازی برای قهرمانی می جنگید یا آنها گل می زدند یا ما گل پیروزی را می زدیم. فقط می توانم بگویم افسوس می خورم و متاسفم.”
اشاره منصوریان به اعلام خبر از سوی یکی از مسوولان فوتبال و بعد شایعه شدن اعلام خبر از سوی ناظر بازی، مقامات فدراسیون فوتبال را به واکنش واداشت.
غلامرضا بهروان، عضو هیات رئیسه فدراسیون فوتبال و مسئول اجرایی برگزاری مسابقات لیگ برتر که در هنگام مسابقه در استادیوم یادگار تبریز حضور داشت، روایت دیگری از ماجرا ارائه می‌دهد: “داخل ورزشگاه موبایل های تبریز آنتن نمی دادند اما موبایل های ما آنتن می دادند. مشکلی نداشتیم. تازه ما اتاقی در دسترس داشتیم که بازی های لیگ را از تلویزیون می دیدیم. من خودم هم تعجب کرده بودم چون چیزی که در تلویزیون می دیدم این بود که سپاهان قهرمان شده اما چیزی که در تلویزیون می دیدیم با جشنی که مردم در ورزشگاه گرفته بودند فرق داشت. واقعا خودم هم مانده بودم که چه خبر است.” به گفته او تلویزیون قطع و وصل می‌شده اما این طور نبوده که کاملا قطع باشد. این مسوول ارشد فوتبال همچنین مدعی است که هیچ یک از مقامات فدراسیون خبری از نتیجه بازی سپاهان به تیم تراکتورسازی نداده‌اند.
مهدی تاج، رییس سازمان لیگ هم عنوان کرده که این اتفاقات “تلخ و کثیف” را محکوم می‌کند و خواهان پیگیری جدی ماجراست: “تمام زحمات یکسال همکاران من در برگزاری یک لیگ عالی با آن اتفاق تحت الشعاع قرار گرفت. واقعا این شایعه کثیف بود. ولی با قطعیت به شما می گویم هیچ یک از همکاران من در این اتفاق نقشی نداشتند.”
از طرفی وزیر ورزش و جوانان هم به ماجرا ورود کرده و نصرالله سجادی، معاون ورزش قهرمانی و رضا حسنی‌خو، مدیرکل حراست این وزارتخانه را مامور پیگیری کرده است. قول‌های مشابهی هم از سوی مسوولان محلی داده شده تا مسبب رساندن خبر غلط به نیمکت تراکتورسازی مشخص شود. در این میان نام فرزند تونی، سرمربی پرتغالی تراکتور هم به عنوان مقصر طرح شده که از سوی سرمربی عصبانی و سرخورده تبریزی‌ها تکذیب شد.
او در مصاحبه‌هایش تیم تراکتورسازی را قهرمان می‌داند و مدعی است که قهرمان را در بیرون از زمین مسابقه تعیین کرده‌اند. کانون هواداران باشگاه و سرپرست این تیم هم اتهاماتی متوجه علیرضا فغانی، داور مسابقه کرده‌اند. اما هنوز و با گذشت یک روز از مسابقه جنجالی تبریز، ماجرای آن قهرمانی قلابی مبهم است. صدماتی به ورزشگاه یادگار تبریز وارد شده و چندین نفر نیز مصدوم شده‌اند و میلیونها هوادار این تیم ناراحت و عصبانی هستند. به این ترتیب مقصر هر که بوده و به هر دلیل مرتکب این فریب شده باشد، نتیجه کارش نه مدیریت بحران که دامن زدن به بحران بوده است.
