ونزوئلا همچنان درحال استحکام بخشیدن به روابط خود با ایران است؛ ائتلافی که از نظر مخالفان حاضر در “امپراطوری امریکا” کاملاً بحث انگیز به نظر می رسد. مخالفان این روابط حتی حاضرند مخاطبان بیشتری را در صحنه بین المللی برای رییس جمهور هوگو چاوز درنظر بگیرند؛ مخاطبانی که مایلند از پیشرفت برنامه هسته ای ایران جلوگیری کنند.
به گفته شورای ملی گسترش و ارتقای سرمایه گذاری ونزوئلا [Conapri]، همکاری میان این دو کشور در بیش از دویست پروژه سرمایه گذاری به ارزش بیش از 7 میلیارد دلار در سال گذشته مشاهده می شود: بانک های دوملیتی، توافق نامه های مربوط به تأمین انرژی، کارخانه های مختلف.
ریموندو کابچی، استاد مؤسسه مطالعات عالی دیپلماتیک به عنوان یک نهاد رسمی، در این خصوص می گوید: “امروز ایران یک متحد استراتژیک برای ونزوئلا محسوب می شود. روابط ما که ازنظر تاریخی از عضویت در سازمان اوپک آغاز شده اکنون حوزه های دیگری مانند اقتصاد، فن آوری و کشاورزی را نیز شامل می شود.”
این ائتلاف، فراتر از مسایل اقتصادی، به یک فاز سیاسی میان آقای چاوز و همتای ایرانی اش محمود احمدی نژاد نیز وارد شده. این درحالی است که این دو رییس جمهور یکدیگر را “برادر” می نامند. رییس جمهور ایران حتی اظهار داشت که همکاری دوجانبه ایران و ونزوئلا یک “الگوی مبارزه ضد امپرسیالیستی” است.
از نظر السا کاردوسو، سیاستمدار ونزوئلایی، “داشتن رابطه با ایران علی رغم تحریم هایی که از سوی سازمان ملل به این کشور اعمال شده، نوعی چالش و مبارزه طلبی است”.
ماروخا تاره، تحلیلگر، در این خصوص می گوید: “دو کشور همیشه در سازمان اپک با یکدیگر در ارتباط بوده اند، ولی ایران امروز بسیار متهاجم و خطرناک به نظر می رسد.“
البته کشورهای دیگری، مانند برزیل، کلمبیا یا مکزیک نیز در امریکای لاتین هستند که با ایران روابط بازرگانی دارند و برخلاف ونزوئلا، روابط خود را در بوق و کرنا نمی کنند.
کابچی با طعنه می افزاید: “باید چاوز را خلع کرد، چون کسی که مواضعش با منافع ایالات متحده همسو نیست، جزو محور شرارت دسته بندی می شود.”
ازطرف دیگر، سودی که از قبال این ائتلاف عاید ونزوئلا شد این بود که این کشور ازنظر دیپلماتیک در نزد فرانسه به عنوان یکی از اعضای دائمی شورای امنیت به رسمیت شناخته شد. برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه فرانسه، خواستار میانجی گری ونزوئلا در پرونده هسته ای ایران گردید. کابچی در این رابطه می گوید: “این درخواست نشان می دهد که اروپا روی چاوز و سیاست خارجی اش حساب کرده.” البته ایالات متحده و اروپا نمی توانند از او در متقاعد ساختن جمهوری اسلامی به تعلیق برنامه هسته ای اش، “استفاده” کنند.
یک گروه اپوزیسیون ونزوئلایی تحت عنوان “400+“، متشکل از وزاری سابق، سیاستمداران، روشنفکران، بازرگانان و هنرمندان، طی نامه سرگشاده ای به فرانسه نوشتند: “نزدیکی دیپلماتیک میان کشور شما و حکومت ونزوئلا به نفع دو حکومتی است [ونزوئلا و ایران] که در اهداف خود برای نابودی صلح در جهان همسو هستند.“
به گفته کارلوس رومرو، کارشناس در امور بین الملل، “فرانسه با درخواست از مشارکت ونزوئلا مرتکب اشتباه شده، زیرا بدین ترتیب مسأله داشتن اتفاق نظر با دیگر اعضای شورای امنیت را زیر سؤال می برد.“
منبع: آ ب ث، 12 نوامبر
مترجم: علی جواهری