ایران یک کشور کوهستانی با میانگین ارتفاع ۱۲۰۰ متر است. مناظر این کشور را رشته کوه های بلند، کویرهای بسیار خشک و دشت های وسیع تشکیل می دهند. رشته های کوه های البرز و زاگرس باعث جدایی دریاچه ها، حوضچه ها و دشت ها از یکدیگر شده. بخش غربی کشور کوهستانی تر است. تمامی نقاط ایران به جز کناره های دریای خزر دارای آب و هوای خشک و نیمه خشک است.
آلودگی های این کشور بیشتر به صنایع و سوخت اتومبیل ها مربوط می شود. میزان تولید بیابان و قطع درختان جنگل به نسبت بالاست. آب خلیج فارس در جنوب ایران به شدت آلوده به نفت است. کیفیت خاک کاهش یافته و میزان نمک در آن رو به افزایش است. موج شهرسازی باعث شده تا آلودگی افزایش یابد و مدیریت مناسبی بر فاضلاب تولید شده در شهرها اعمال نشود. این کشور با مشکلات شدیدی در خصوص آب آشامیدنی روبروست.
اکثریت مردم ایران مسلمانان اند: ۸۹ درصد شیعه و ۹ درصد سنی. در میان اقلیت های دینی نیز می توان به بهاییان، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان اشاره کرد.
در قرون باستان دین های چند خدایی در این سرزمین وجود داشت. دین زرتشتی یا مزداییسم در قرن هشتم قبل از میلاد مسیح آغاز و به دین رسمی کشور تبدیل شد. این سرزمین در سال ۶۳۶ میلادی توسط اعراب فتح شد و دین رسمی آن به اسلام تغییر یافت. سلسله صفوی که در سال ۱۵۰۱ آغاز شده بود کشور را متحد کرد و اسلام شیعه دوازده امامی را به عنوان دین رسمی کشور انتخاب نمود که تا قرن بیست و یکم نیز ادامه دارد.
اقتصاد ایران
اقتصاد ایران یک اقتصاد مختلط است که دارای یک بخش قدرتمند عمومی با سهمی معادل ۵۰ درصد از اقتصاد این کشور می باشد. تولید هیروکربن سرآمد صنایع این کشور است. ایران علی رغم انزوای نسبی اش در جریانات سرمایه گذاری بین المللی، یکی از اقتصادهای بزرگ جهان محسوب می شود، چرا که بحران مالی ۲۰۰۸ چندان تأثیری بر اقتصاد آن نداشته.
بخش خصوصی اقتصاد ایران به یک سیاست نظارت بر قیمت و یارانه محدود شده و مرکزیت آن از محصولات غذایی و انرژی تشکیل می شود. دولت ایران یک برنامه اصلاحات اقتصادی را به هدف ارتقای اقتصاد بازار آغاز کرده.
نفت و گاز اکثر صادرات ایران و درآمد این کشور را تشکیل می دهد: ۸۰ درصد درآمد ارزی و ۶۰ درصد از بودجه کل [در سال ۲۰۱۰]. در سال ۲۰۱۲، تحریم های بازرگانی بین المللی علیه صادرات نفت ایران باعث شد تا درآمد نفتی این کشور از سال ۱۹۸۶ به پایین ترین حد خود برسد. این درحالی است که ارزش پول رایج کشور نیز در سپتامبر ۲۰۱۲ به کمترین حد خود رسید.
تنها ۱۰ درصد از خاک ایران قابل کشت است. با توجه به اقلیم نیمه بیابانی این کشور، در فلات ایران چراگاه و مرتع توسعه بیشتری نسبت به بخش کشاورزی نشان می دهد. در میان چهارپایان، تعداد گوسفند بیشتر از دیگر دام هاست، چرا که از پشم آن در تولید فرش های سنتی ایرانی استفاده می شود. در بخش کشاورزی بیشتر کشت غلات، پنبه و تنباکو رایج است.
افزایش تعداد کارگران با رشد اقتصادی همخوانی ندارد و همین مسأله باعث افزایش بیکاری شده. کارشناسان معتقدند که رشد اقتصادی باید بیش از ۵ درصد باشد تا بتواند به طور سالانه جوابگوی ۹۰۰ هزار کارگر جدید شود.
علاوه بر صنایع نساجی، بازار مروارید ایران نیز در تنگه هرمز غنی است. بخش های خدماتی و بازرگانی این کشور از شرکت های کوچک خصوصی تشکیل می شود. دولت درتلاش است تا سیاست ایجاد تنوع را توسعه دهد تا بدین ترتیب به نوسانات قیمت نفت در بازارهای جهانی متکی نباشد.
منبع: نوئوا تریبونا، ۳ اکتبر
