در روزهایی که ممنوعیت ورود بانوان تماشاگر به ورزشگاهها و تالارهای ورزشی به واکنشهای جهانی کشیده شده است و سازمانهای بین المللی درگیر این رویدادها، فدراسیونهای مختلف ورزشی را به واکنش وادار کرده اند، گفته یک مربی شناخته شده والیبال ایران در مورد نقش منفی بانوان خبرنگار در سرنوشت او و تیمش، خبرساز شد.
در جریان مسابقه مهم مرحله رفت پلی آف لیگ برتر والیبال ایران بین تیم مطرح پیکان و تیم وزارت دفاع حاشیه ای رخ داد که نخست تا مرحله اعتراض و پرخاش چند بازیکن تیم پیکان به داور انجامید؛ موردی که در ورزش امروز ایران ایران عادی می نمود. اما واکنش ناگهانی پیمان اکبری نسبت به خانمهای حاضر در جایگاه خبرنگاران و فریاد این که “اینجا سالن مد است یا خانه والیبال؟”، خبر و جنجال رایج در یک بازی والیبال را دارای گستره ای فراتر کرد.
خبرگزاری دانشجویان ایران در واکنش به کنش پیمان اکبری، مربی تیم پیکان، عنوان کرد: “در جریان بازی تیم‌های پیکان و وزارت دفاع حاشیه هایی روی داد که مثل همیشه افراد خاطی برای فرار به جلو، رسانه‌ها به ویژه خبرنگاران خانم حاضر در سالن را متهم کردند؛ چند نفر از بازیکنان پیکان در اعتراض به رای داوری به سوی او هجوم بردند و تا این جا اتفاق خاصی روی نداده بود اما به یکباره بازیکنان و سرمربی این تیم با اشاره به جایگاه خبرنگاران مکتوب فریاد زدند که به چه حقی فیلم برداری می کنید؟ اعتراضی که با بیان جمله “این جا سالن مد است یا خانه والیبال” ادامه پیدا کرد.”
ایسنا اشاره می کند که خبرنگاران بانوی حاضر در این مسابقه نسبت به این پرخاش خارج از مساله داوری و بازی والیبال و مرسوم تا به امروز دنیای ورزش، هیچ واکنشی نشان نداند و در پایان تالار مسابقه را ترک کردند.
در پایان خبرنگار ایسنا در مورد این برخورد ناهنجار با خانمهای خبرنگار با پیمان اکبری گفت و گو کرد. اکبری در تایید درستی واکنش خود و در گفته ای فراتر از وظیفه یک مربی گفت: “بازیکن من در یک شرایط پراسترس توپ می زند و بعد یک خبرنگار خانم در همان لحظه فیلم می گیرد و می خندد. اگر شما جای بازیکن من باشید چکار می‌کنید؟ به نظرم اگر قانونی برای ممنوعیت ورود خانم ها به سالن های والیبال وجود دارد باید شامل همه خانم‌ها شود و در این شرایط چرا باید خبرنگاران خانم با سالن بروند؟ اگر هم چنین موضوعی مطرح نیست همه خانم‌ها را به سالن والیبال راه دهند.”
ایسنا در مورد کمبود ریشه یابی در این ناهنجاریها یادآور شد: باید ریشه چنین برخوردهایی را از سوی جامعه ورزش جست و جو کرد چونان که سال گذشته پیش از یکی از بازی های لیگ جهانی سعید معروف کاپیتان تیم ملی نیز رسماً خبرنگار یکی از خبرگزاری‌ها را تهدید کرد. اگر چه این موضوع بعدها در جلسه‌ای با حضور رئیس فدراسیون پیگیری شد، اما هرگز پرونده آن بسته نشد.
خبرگزاری ایسنا به درگیری پرشمار بازیکنان فوتبال هم اشاره می کند که به تازگی حنیف عمران‌زاده (بازیکن استقلال) و افشین اسماعیل زاده (بازیکن پرسپولیس) به خبرنگاران حمله ور شدند و ده‌ها نمونه دیگر که همچنان در حافظه تاریخی جامعه مطبوعات مانده است. و این که این درگیری‌ها در پایان نه تنها به عذرخواهی ورزشکار خاطی ختم نشده که “با غش کردن یک طیف دیگر از جامعه خبر به سویش، خیلی زود به فراموشی سپرده شده است… و در نهایت سر خبرنگار به عنوان مقصر بریده شده است.”
ایسنا به این نکته هم اشاره می کند که پس از موفقیتهای چهار سال اخیر مردان والیبال ایران، شمار خبرنگاران زن این رشته بر خبرنگاران مرد برتری یافته است تا آن جا که “در جریان مسابقات لیگ جهانی والیبال حدود ۱۵۰ آی دی کارت برای خبرنگاران و عکاس ها صادر شد. شماری که حتی در مسابقات جهانی لهستان هم سابقه نداشت و بسیاری را در این اندیشه به فکر برد که واقعا والیبال اولویت چندم کشور است که این تعداد خبرنگار درگیر تماشای زنده مسابقات آن باشند؟”
