سورنا کیانی
دقیقا دو هفته پس از تجمع اعتراضی دانشجویان علیه محمود احمدی نژاد در دانشگاه تهران، باز فریاد مرگ بر دیکتاتور در یکی دیگر از دانشگاههای کشور طنین انداز شد: این بار پلی تکنیک.
صدها تن از دانشجویان از صبح دیروز طی تجمعی، خواهان آزادی احسان منصوری، احمد قصابان و مجید توکلی سه دانشجوی دانشگاه پلی تکنیک شدند که از اردیبشت سال جاری در زندان به سر می برند و اکنون با احکام سنگین قضایی مواجهند.
تجمع اگر چه در دانشگاه پلی تکنیک انجام شد اما، دهها تن از دانشجویان دانشگاههای تهران، علامه طباطبایی و صنعتی شریف به همراه جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد به هر ترتیب از حصارهای امنیتی گذشتند و خود را به محل این تجمع ـ دانشکده ی پلیمر دانشگاه پلی تکنیک ـ رساندند.
علیرضا موسوی عضو شورای مرکزی انجمن منتخب علامه و یکی از دانشجویان ممنوع الورود این دانشگاه به خبرنگار روز گفت: تا وقتی که ما را به خانه ی مان یعنی دانشگاه علامه راه نمی دهند، همه ی دانشگاههای کشور خانه ی ماست.
این در حالیست که انتظامات دانشگاه امیرکبیر به منظور کنترل ورود دانشجویان به دانشگاه، با همکاری نیروهای امنیتی، از صبح امروز دو در اصلی دانشگاه، درهای ولیعصر و خیابان سعید، را مسدود کرده و ورود دانشجویان تنها از درهای حافظ و خیابان رشت امکان پذیر بود.
اعمال کنترل به نحوی بود که بعضی از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و انجمن اسلامی امیرکبیر صبح امروز پس ازدرگیری شدید با نیروهای انتظامات دانشگاه توانستند وارد دانشگاه شوند. نیروهای انتظامات دانشگاه با ضرب و شتم محمداسماعیل سلمانپور، آرمان صداقتی و نریمان مصطفوی مانع ورود آن ها به دانشگاه شدند. به دنبال این درگیری هابلافاصله به درخواست مدیریت دانشگاه، نیروهای انتظامی از کلانتری میدان فلسطین مقابل درهای دانشگاه مستقر شدند.
سرانجام پس از درگیریهای پراکنده ی دانشجویان با نیروهای امنیتی و علیرغم تلاشهای فراوانی که برای جلوگیری از برگزاری این تجمع و تریبون آزاد دانشجویی تجمع با سرود یار دبستانی و فریادهای “دانشجوی زندانی، بی هیچ قید و شرطی- آزاد باید گردد” آغاز شد.
تریبون این “تریبون آزاد” از دوصندلی فلزی با روکش لاستیکی تشکیل می شد که دانشجویان روی آن می ایستادند و سخن می گفتند. بلند گوها نیز از کیفیت خوبی برخوردار نبودند اما به قول یکی از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم، صدای دانشجویان به قدر کافی “رسا” بود.
مجری برنامه که یکی از اعضای انجمن اسلامی منتخب دانشگاه امیرکبیر بود، تریبون آزاد را با شرح “داستان ستمهایی” شروع کرد که بر پلی تکنیک رفته است.
پس از آن مجید شیخ پور دانشجویی که او نیز به اتهام “دست داشتن در انتشار نشریات موهن” مدتی را به همراه توکلی، منصوری و قصابان در زندان گذرانده است به ایراد سخنانی پرداخت؛ شرح “شکنجه ی دانشجویان زندانی پلی تکنیک” بخش عمده ی صحبتهای او را تشکیل می داد: بی خوابیها و بازجویی های شبانه، شکنجه های طاقت فرسای جسمی، کتک زدن دست جمعی و ساعتها سر پا نگاه داشتن لیست شکنجه هایی را تشکیل می داد که مجید شیخ پور از آنها سخن گفت.
او همچنین این سئوال را مطرح کرد که: “ شما جز اعترافاتی که تحت این شرایط طاقت فرسا گرفته شد چه سندی برای محکومیت دوستان ما داشتید؟ چرا فیلم های دوربینهای مداربسته که می توانست ثابت کند پخش این نشریات کار کیست گم شدند؟” شیخ پور با اشاره به حرفهای احمدی نژاد که گفته بود به منتقدین خود پاداش می دهد اضافه کرد: “زندان و شکنجه پاداش شما به منتقدین است”.
لابه لای سخنان شیخ پور هم دانشجویان شعار می دادند: دانشجوی زندانی- آزاد باید گردد، مرگ بر دیکتاتور”. شعارهایی که بارها در طول این مراسم از سوی دانشجویان سر داده شد.
علی نیکونسبتی عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت دیگر سخنران این برنامه بود که سخنانش را با انتقاد شدید از محمود احمدی نژاد آغاز کرد. او صدور حکم زندان برای دانشجویان را اقدامی در راستای انحراف افکار عمومی از ”امتیازات اعطا شده به روسیه “ دانست که به عقیده ی او از ” قرارداد ترکمانچای هم ننگین تر” بودند. نیکو نسبتی دانشجویان امیر کبیر را قربانی انتقامجویی شخص محمود احمدی نژاد دانست.
همچنین علی وفقی دیگر عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت نیز با انتقاد از احمدی نژاد به خاطر سرکوب منتقدین به دفاع از دانشجویان زندانی پلی تکنیک پرداخت و انها را “قربانیان یک سناریوی بی آبروی امنیتی” توصیف کرد. وفقی خطاب به احمدی نژاد گفت: “ آقای احمدی نژاد شما با سعه ی صدر و تحمل به سخنان رییس دانشگاه کلمبیا گوش کردید. من هم به عنوان یک دانشجوی ایرانی می خواهم یک چیز خطاب به شما بگویم خواهش می کنم که با همان سعه ی صدر و تحمل به حرف من هم گوش کنید: آقای احمدی نژاد! شما یک دیکتاتور حقیر و کوچک هستید.”
این سخنان وفقی با تشویق شدید حضار رو به رو شد و بار دیگر شعار مرگ بر دیکتاتور که یک بار پیش از این در 20 آذر 1385 در سخنرانی احمدی نژاد در پلی تکنیک شنیده شده بود و دو هفته پیش همزمان با سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه تهران نیز بارها سرداده شده بود، در صحن پلی تکنیک، در حالیکه تعداد زیادی از دانشجویان دیگر دانشگاهها نیز با دانشجویان پلی تکنیک هم صدا شده بودند، طنین انداز شد.
یکی دیگر از اعضای شورای مرکزی انجمن منتخب پلی تکنیک با ایراد سخنانی “دکتر رهایی” رییس دانشگاه امیر کبیر راشدیدا مورد انتقاد قرار داد. او گفت وقتی در دانشگاه ویرجینیا یک دیوانه ی جانی وارد دانشگاه شد و دانشجویان را به رگبار بست، یک استاد دانشگاه یهودی خودش را سپر بلا کرد تا دانشجویانش را نجات دهد اما شما وقتی دانشجویانتان با هجوم مواجه شدند نه تنها از حقوق آنها محافظت نکردید بلکه خودتان شاکی آنها شدید و تن به همه جور همکاری با سرکوب کنندگان دانشجویان دادید” این اظهارات با فریاد “رهایی حیا کن، دانشگاه را رهاکن” و “رییس بی لیاقت، خجالت خجالت” دانشجویان تایید شد.
سپس بیانیه ی انجمن اسلامی دانشگاه شریف توسط علی عبدی خوانده شد که در آن آمده بود:
هنوز چند صباحی از موج صدور احکام سنگین دانشجویی برای دانشجویان دانشگاه¬های علامه و امیرکبیر و تهران و دیگر دانشگاه¬های سراسر کشور نمی¬گذرد و هنوز پروژه¬ی انحلال غیر قانونی تشکل¬های منتقد دانشجویی و خاموش کردن صدای مخالف و نیز برخورد با اساتید دگراندیش و فعالین جامعه¬ی مدنی را از یاد نبرده¬ایم که بار دیگر شمشیر استبداد از غلاف جهل بیرون آمد و سه دانشجوی دانشگاه پلی¬تکنیک، مجید توکلی، احسان منصوری و احمد قصابان را به زیر تیغ خود کشید؛ غافل از آنکه هیچ تیغی آن¬قدر برّا نیست که پویندگان راه دموکراسی و حقوق بشر را به زانو درآورد.زمانی که رئیس دولت نهم به همراهی تیم امنیتی خود پای به دانشگاه پلی¬تکنیک گذاشت و حلقه¬به¬گوشان حکومت را برای شنیدن سخنانش گردهم آورد باز این فریاد حق¬طلبانه¬ی دانشجویان آزاده¬ی پلی¬تکنیک در دفاع از آزادی آکادمیک و اعتراض به حضور مجسم خودکامگی در دانشگاه بود که چونان پتکی بر سر رئیس دولت زده شد. همان زمان می¬توانستیم حدس بزنیم که استبداد تاب تحمل آزادی¬خواهی و حق¬طلبی ندارد و عنان از کف می¬دهد و نقاب از چهره¬ی کریهش برخواهد کشید. چند ماه بعد نهادهای امنیتی حکومت با پشتیبانی سرسپردگان شبه¬نظامی¬شان در دانشگاه، دسیسه کردند و با چاپ مطالب موهن در سه نشریه¬ی دانشجویی و انتساب آن¬ها به دانشجویان آزاده¬ی امیرکبیر اقدام به ارعاب و احضار و دستگیری و بازداشت طولانی مدت آنان کردند و در نهایت با صدور احکام سنگین برای دانشجویان، خشم و حقارت خویش را به رُخ همگان کشیدند.
ما اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در کنار دانشجویان دیگر دانشگاه¬های کشور ضمن حمایت از سه دانشجوی دانشگاه پلی¬تکنیک و تأکید بر بی¬گناهی آنان، انحصارطلبان را هشدار می¬دهیم که پوشاندن ضعف خویش در اداره¬ی کشور و پنهان¬کردن بی¬تدبیری¬شان در به انزوا کشاندن ایران در عرصه¬ی بین¬المللی، با اعمال فشار به کنش¬گران جامعه¬ی مدنی و سرکوب اعتراضات نه تنها چاره¬ی درد نیست که ایران به مرز قهقرا خواهد کشاند.
بعد از آن نوبت به رشید اسماعیلی فعال دانشجوی دانشگاه علامه رسید که به نمایندگی از طیف لیبرال جنبش دانشجویی سخن بگوید. وی دانشجویان زندانی پلی تکنیک را “آزاد” توصیف و اضافه کرد: “اکنون در واقع این صادر کنندگان این حکم ننگین و غیر قانونی هستند که رفته رفته زندانی اعمال ضد حقوق بشری خود می شوند.“
او افزود: “در جمهوری اسلامی قرار بود مارکسیست ها هم از حق آزادی بیان برخوردار باشند اما حالا حتی مراجع شیعه هم از این حق برخوردار نیستند.“
اسماعیلی زندان را جایی برای قاتلین زنجیره ای و متجاوزین به حقوق مردم دانست نه دانشجویان.
پس از آن امیر حسین ایرجی دیگر دانشجوی دانشگاه علامه و عضو شورای مرکزی انجمن منتخب این دانشگاه بیانیه ی این انجمن را قرائت کرد که در قسمتهایی از آن چنین آمده بود:
”اینجا ایران است. آزادترین کشور دنیا. اما این آزادترین کشور دنیا سال نوی تحصیلی را در حالی آغاز کرد که دیگر در آن سخن از دانشجویان زندانی و محروم از تحصیل تبدیل به امری عادی و روزمره شده است. روز بیستم آذرماه سال 1385 آقای احمدی نژاد در دانشگاه پلی تکنیک، اعتراض دانشجویان به حضور خود را نشانه ی وجود آزادی بیان در کشور دانست و خدای بزرگ را شاهد گرفت که نمی خواهد برای این دانشجویان معترض مشکلی پیش بیاید. اکنون بسیاری از همان دانشجویان، طعم محرومیت از تحصیل و ممنوعیت ورود به دانشگاه را چشیده اند؛ هشت نفرشان طعم زندان را؛ و سه نفرشان که هنوز آزاد نشده اند، سه شنبه ی هفته ی گذشته پس از شش ماه بازداشت، جمعاً به هفت و نیم سال زندان محکوم شدند. مسأله وقتی دردناک تر می شود که بدانیم دادگاه بر اساس اعترافاتی که طبق گفته ی خود دانشجویان، تحت شکنجه اخذ شده اند این حکم را صادر کرده است. این آزادترین کشور دنیا سال نوی تحصیلی را در حالی آغاز کرد که دانشگاه، هرگز تا این حد فشار چکمه ی سرکوب را بر گلوی خود احساس نکرده بود. دانشگاه علامه طباطبایی هم بهار علم و دانش را با سی دانشجوی محروم از تحصیل آغاز کرد که حتی نمی توانند وارد خانه شان دانشگاه شوند. با دو دانشجوی زندانی به نام های محبوبه مقدم و هدایت غزالی آغاز کرد که همکلاسی هایشان هنوز حتی نمی دانند اتهامشان چیست و یا این که بازداشت موقتشان چرا این قدر طولانی شده است. در دانشگاههای دیگر نیز سیل احکام انضباطی و قضایی است که برای فعالان دانشجویی صادر می شود.البته این آزادترین کشور دنیا را فقط به دانشگاهش نمی شناسند. برخورد با فعالان مدنی که نمونه ی آن بازداشت عمادالدین باقی رییس کانون دفاع از حقوق زندانیان در هفته ی گذشته بود، نشان می دهد که جامعه ی مدنی هم مشمول «آزادی مطلق» دولت نهم شده است که هفته ی گذشته شاهد جلوه های بیشتری از آن نیز بودیم، مانند ممانعت از برگزاری نماز عید فطر عده یی از فعالان سیاسی در هنرستان کارآموز. حال تکلیف آزادی های آکادمیک در دولتی که برگزاری یک نماز را بر نمی تابد معلوم است. انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علامه، صدور حکم زندان برای مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری سه دانشجوی بی گناه پلی تکنیک را محکوم می کند و سوال می کند کدام قانون و کدام خرد و کدام اخلاق و کدام شرع می پذیرد که اعترافات تحت شکنجه، بعنوان مدرک برای محکوم کردن افراد استفاده شوند؟ ما خواستار آزادی هر چه سریعتر این سه دانشجو و نیز دادرسی عادلانه برای دیگر دانشجویان زندانی، بخصوص دو دانشجوی زندانی دانشگاه علامه هستیم. و به دولت آقای احمدی نژاد، دلسوزانه انذار می دهیم که دست از سرکوب دانشگاه بردارد زیرا دانشگاهی که با گورستان تفاوت نکند، بود و نبودش فرقی ندارد و بدون دانشگاه پویا و با نشاط و منتقد، شعار این دولت مبنی بر “رسیدن به قله های علمی” افسانه یی بیش نخواهد بود.“
علی عزیزی دانشجوی پلی تکنیک و عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم آخرین سخنران این تریبون آزاد بود. او با اشاره به سخنان آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی که “اعتراض و انتقاد” را حق دانشجو دانسته بود، پرسشهایی را در مورد عملکرد برخی بخشهای حکومت، خطاب به آیت الله خامنه ای مطرح و اضافه کرد که” منتظر پاسخ می ماند”.
در پایان این تریبون پیام سه دانشجوی در بند، مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری که از زندان خطاب به دانشجویان تجمع کننده صادر کرده بودند قرائت شد.آنها در این پیام بار دیگر بر بی گناهی خود تاکید کرده و کلیه ی روند دادرسی و بازپرسی خود را فاقد وجاهت قانونی دانسته بودند. این سه دانشجو بار دیگر صراحتا اعلام کرده اند که در تمام طول مدت بازداشت” شکنجه” شده اند.
پس از اتمام تریبون، دانشجویان در حالی که تصاویر سه دانشجوی در بند و پلاکاردهایی با مضامین «مرگ بر دیکتاتور» و «دانشجوی سیاسی آزاد باید گردد»، در دست داشتند به سمت در ولیعصر راهپیمایی کردند. دانشجویان شعار می دادند: «رهایی حیا کن دانشگاه رو رها کن»، «محمود احمدی نژاد- عامل تبعیض و فساد»، «رئیس بی لیاقت استعفا استعفا»، «مرگ بر دیکتاتور»، «دانشجوی زندانی آزاد باید گردد»، «ایران شده فلسطین، مردم چرا نشستین».
به غیر از یار دبستانی و ای ایران، “دوباره می سازمت وطن “نیز از دیگر شعرهایی بود که دانشجویان با هم زمزمه می کردند. در پایان این تجمع درگیریهای پراکنده ای خصوصا مقابل در خیابان رشت دانشگاه امیر کبیر روی داد. تاکنون خبر موثقی از بازداشت احتمالی دانشجویان پس از خروج از دانشگاه نرسیده است.