اشعار کردی مارف آقایی

نویسنده

» ناسنامه

ڕه‌شترین قوله‌ی ئافریقام،

 

بوچی به‌من پێ‌ده‌که‌نی خٶ ره‌نگم نا:

باسی به‌ختم ده‌که‌م به‌ختم.

 

ته‌نهاترین مروڤی نێو قه‌ره‌باڵغترین ئه‌م دونیایه‌م:

باسی ڕحم ده‌که‌م.

 

بێکه‌سترین له‌دایک بویی سه‌ر ئه‌م خاکه‌م.

ده‌به‌س قاقام بو بکێشه:

باسی شیعرم ده‌که‌م شیعرم.

وێنه

هه‌ور: کامێرا

بروسکه: فلاش

نم‌نمه‌ی باران:

           بو شوشتنه‌وه و

دڵی منیش: قاپ.

 

ئا…..ی نیشتمانم،

هه‌تا یه‌ک چرکه

بو لێوه‌کانت

                 بزه قه‌رزکه

خه‌ون

له‌م مێژوه پڕ دوکه‌ڵه

چون دووکه‌ڵی ماڵ سوتان و توپ‌باران و کیمیاباران

 

له‌نێو ئه‌م ڕوباره ڵێڵه

چون ئاو فومێک و خوێن

    لێم جیا ده‌کرێته‌وه؟

 

تو له‌نێو خه‌ونی ژیاندا ده‌خولێیته‌وه!

گومان

دار ڕه‌نگه بتوانێ بڵێ

چه‌ند فرمێسکی زه‌ردی

له چاوانی هه‌ڵوه‌ریون.

 

هه‌ور ڕه‌نگه بتوانێ بڵێ

چه‌ند په‌پوله‌ی سپی به‌فر

له چاوه‌کانی فڕیون.

 

نا، نا، تو ناتوانی بڵێی

که چه‌ند داری ئاواتت

                 گه‌ڵایان لێ هه‌ڵوه‌ریوه.

چه‌نده هه‌وری چاوه‌ڕوانیت

               فرمێسکیان لێ باریوه.