سایمون تیسدال
تظاهر کنندگان به شدت غضبناک بودند. آنها با عبور از دانشگاه تهران به سمت میدان انقلاب در حرکت بودند و درحالیکه پرچم های زرد و سبز امام حسین و حزب الله را به اهتزاز درآورده بودند، شعار می دادند و مشت هایشان را با حالتی تهدید آمیز در هوا تکان می دادند.
تعداد تظاهر کنندگان در مجموع به سیصد تا چهارصد نفر می رسید. اما سردمداران جمهوری اسلامی بر این باورند که آنها احساسات واقعی میلیون ها مرد مسلمان را منعکس کردند. این تظاهرات بطور اختصاصی تظاهراتی مردانه بود. و هدف آنها زن ها بودند.
زنان بی عفت، هرزه و بی خدا، توصیفی است که پاسداران جامعه و مذهب ایران به کار می برند. دولت آقای احمدی نژاد، از روز یکشنبه به دنبال وسوسه دیگری است. این وسوسه، نه اسرائیل است و نه انرژی هسته ای. این وسوسه طرز لباس پوشیدن زنان است.
به همه زنان بخصوص دختران جوان، هشدار داده شده است اگر از این به بعد سختگیری ها و قوانین موجود پوشش اسلامی که این اواخر به آن بی توجهی شده است را دقیقا رعایت نکنند، دستگیر و به حکم دادگاه، تنبیه می شوند.
در نتیجه در بعضی از میدان های اصلی پایتخت که جوانان برای معاشرت و تفریح به آنجا می روند، درگیری هایی با پلیس به وجود آمده که بر اثر آن، طبق گزارش ها عده ای از زنان دستگیر و بعد با تذکر و گفتن این نکته که دفعه بعد برخورد تندتری با آنها می شود، آزاد شده اند.
در ایران، بعضی از زن ها موهایشان را در جلوی سر جمع می کنند و آن را از جلو و بعضی وقت ها از پشت، به نمایش می گذارند. در واقع، هیچ زن ایرانی جرات ندارد که بدون روسری در مکان های عمومی ظاهر شود.
اما خودسری هایی که هر از گاهی صورت می گیرد و سختگیری های موردی، به نطر می رسد که خارج از کنترل روحانیون تندرو و حامیانشان است. بسیجی ها که قدرت خیابانی هستند، در میدان انقلاب شعارهای می دادند که چنین معنی می دهند:«نیروی انتظامی تو قانون را اجرا کن، ما حمایتت می کنیم». یا « حجاب در همه ادیان واجب است و کسانی که منکر این موضوع هستند، دشمن ما هستند».
به گفته اسماعیل احمدی مقدم، رئیس پلیس تهران، این اقدام ، قسمتی از استراتژی بزرگتری است که به منظور برخورد با رفتارهای ضد اجتماعی، صورت می گیرد. وی به ایسنا گفت:« در یک جامعه امن، کسانی که قواعد اجتماعی را زیر پا می گذارند و باعث ناامنی برای خانواده ها می شوند، مثل اراذل و اوباش، با آنها برخورد می شود».
طبق این ضوابط، «زنانی که مانتوهای کوتاه و تنگ پوشیده باشند و روسری هایشان کاملا موها را نپوشانده باشد، توسط پلیس به آنها اخطار می شود، اگر نسبت به این اخطار بی توجه باشند و ظاهر خود را اصلاح نکنند، دستگیر شده و به پلیس قضایی تحویل داده می شوند».
مصطفی پور محمدی، وزیر کشور تندرو با حمایت از این موضوع خواستار پاک شدن خیابان تهران از این افراد شد. وی گفت که دولت به درخواست مردم وارد عمل شده است تا به این ناامنی اجتماعی، روانی و اخلاقی پایان دهد.
این حماقت است، زیرا با مقابله با بدحجابی نمی توان واقعیت های عریان را پوشاند. یکی از این واقعیت ها این است که به گفته برخی از ساکنان تهران، تعداد جنایات جدی آنقدر زیاد است که روسری های عقب رفته نمی تواند یک اولویت تلقی باشد. موضوع دیگر این است که دولت در مهار موثر مشکلات آسیب رسان دیگر جامعه نظیر بیکاری، تورم و فساد، شکست خورده است.
غر زدن و عصبانی شدن درمورد حجاب در سطوح مقدماتی اش، به نیاز دولت به کنترل کردن مردم، پاسخ می دهد و معنی آن این است که با وجود پلیس های مخفی و همه قوانین و ظوابط، دولت با کمبود کنترل مواجه است. این عدم امنیت به وضوح در تظاهرات میدان انقلاب دیده می شد، آنها فریاد می زدند که هر کس قانون پوشش را رعایت نکند، خود را به غرب فروخته است.
تظاهرات حجاب منعکس کننده پارانویای مقامات ایران است که ریشه ای عمیق دارد. و برای کشوری که دچار تحریم است، این قسمتی ازنبردی بزرگ تر در آینده خواهد بود.
منبع: گاردین، 23 آوریل