آخرین گزارش مدیر مصری آژانس بین المللی انرژی اتمی، که اوائل ژوئن منتشر شد غافلگیر کننده بود. گزارش صریحاً به امکان نظامی بودن برنامه هسته ای ایران اشاره داشت و از عدم پیشرفت تهران که متهم به عدم ارائه اطلاعات اساسی در این زمینه است،” ابراز تأسف “می کرد.
باگذشت یک ماه از انتشار گزارش محمد البرادعی جوّ سوءظن همچنان حاکم است علیرغم آنکه آیت الله خامنه ای رهبر ایران روز بعد از انتشار گزارش با رد موارد مندرج در آن تأکید کرد که دستیابی به سلاح هسته ای “ به هیچ دردی نمی خورد”.
در یک مورد یقین مسلم وجود دارد و آن اینکه تهران قصد ساخت سلاح هسته ای را داشته است. حتی آژانس انرژی اتمی که همواره محتاطانه حرکت می کند و در زمینه توافق های سیاسی خبره است، با تأئید این مسئله از تهران به خاطر تحقیق در زمینه طراحی کلاهک هسته ای قابل نصب بر روی موشک شهاب 3 انتقاد کرد. این برنامه که احتمال داده می شد در سال 2003 پایان یافته باشد در همین تاریخ از سر گرفته شده است.
از تاریخ فوق، درصورت باور به آخرین گزارش سازمان های اطلاعاتی آمریکا، هیچ مدرک محکمی در این مورد علیه تهران به دست نیامده است. به گفته یکی از دیپلمات های دست اندر کار پرونده ایران
:” تنها احتمالی که می توان داد اینست که تهران در تمام این سال ها با توجیه غنی سازی اورانیوم در جهت استفاده صلح آمیز از آن، دروغ گفته باشد. ما با بحران بزرگی روبرو هستیم”. و این وحشت وجود دارد که بحران کنونی به حمله واشینگتن یا تل آویو منجر شود.
در مورد مسئله سانتریفوژها کارشناسان در مجموع بر این نظرند که برنامه ایران به کندی پیش می رود:” 3000 سانتریفوژ p1 ( پاکستان 1) که دانشمندان ایرانی سوار کرده اند خوب عمل نمی کنند”. قطعات این سانتریفوژهای حساس درست سوار نشده اند و به همین دلیل یکی یکی می شکنند. از قرائن پیداست که ایران نتواسته است از طریق شبکه عبدالقادر خان به سانتریفوژهای p2 (پاکستان 2 ) که بسیار پیشرفته ترند دست پیدا کند و به همین جهت تلاش می کند نوع جدیدی از سانتریفوژ را که حد وسط p1 وp2 است بسازد.
منبع: لیبراسیون 2 ژوئیه