گزارش آژانس بین المللی انرژی هسته ای حداقل بازگوکننده این نکته است که ایرانی ها بیش از هر زمان دیگر به لحظه تبدیل شدن به یک قدرت هسته ای نزدیک شده اند. آژانس هسته ای در قالب الفاظی غیرعادی به ناخشنودی و انتقاد از ایران پرداخته؛ از عدم همکاری تهران و مخفی ماندن فعالیت های غیرقانونی نظامی آن کشور در ارتباط با برنامه هسته ای سخن می گوید. محمد البرادعی مدیرکل آژانس می گوید پس از شش سال بررسی، «آژانس نتوانسته پیشرفت قابل توجهی» در حل نگرانی های موجود از جاه طلبی تسلیحاتی ایران بدست آورد.
بر اساس گزارش آژانس، ایران تا پایان ماه اوت حدود 480 کیلوگرم (1058 پوند) هگزافلوراید اورانیوم «با درجه خلوص» پائین تولید کرده است. گری میهولین که مسائل ایران را دنبال می کند در نیویورک تایمز نوشت ایران با چنین سرعتی، تا اواسط ژانویه مقدار اورانیوم لازم با خلوص پائین را برای تولید اورانیوم موردنیاز یک بمب هسته ای تولید خواهد کرد. از سوی دیگر، ایران اخیراً موشک های دوربرد خود را نیز آزمایش کرده و تلاش می کند در آنها برای بدست آوردن قابلیت حمل کلاهک هسته ای، تغییراتی ایجاد کند.
پنج عضو دائم شورای امنیت بعلاوه آلمان بارها اعلام کرده اند حضور یک ایران هسته ای غیرقابل پذیرش خواهد بود. طبیعتاً نشست مجمع عمومی سازمان ملل هم در هفته گذشته و چندین روز پس از انتشار گزارش آژانس هسته ای، به این موضوع واکنش نشان داد. بدیهی بود که کشورهای اروپائی و آمریکا خواهان تصویب دور تازه ای از تحریم ها شوند. چین با این موضع مخالفت کرد و مطابق انتظار روسیه هم با آن ساز مخالف زد.
شورای امنیت به نوبه خود قطعنامه ای را تصویب کرد که از ایران می خواست به سه قطعنامه قبلی گردن نهد و غنی سازی را متوقف کند. معنی دیگر این قطعنامه این بود: «کار را متوقف کنید… وگرنه ما کاری نخواهیم کرد!» کاندولیزا رایس تصویب این قطعنامه را «گام بسیار مثبتی» خواند. سرگئی لاوروف همتای روس او نیز که شباهت بسیاری به آندره ای گرومیکف (وزیر امورخارجه سابق و مذاکره کننده اصلی شوروی با آمریکا در زمان جنگ سرد) دارد، در لحن صادقانه تری گفت: «این تکراری از وضع موجود است.»
ویتالی چورکین سفیر روسیه در سازمان ملل اعتقاد داشت این قطعنامۀ بدون قطعیت، «ذهن همگان را از ماجراجوئی های نظامی به سوی اقدامات سیاسی» جلب خواهد کرد. مسأله بالقوه غم انگیز این است که شکست راه حل های موجود، وقوع یک جنگ را بسیار محتمل می کند. اگر روند هسته ای ایرانی ها با ابزارهای سیاسی یا اقتصادی متوقف نشود، بالاخره یک نفر- شاید اسرائیل- تصمیم به متوقف نمودن آن از طریق زور خواهد گرفت.
بی تفاوتی شورای امنیت به ایران فرصت ابراز تهدیدات تازه تری را داد. یک نماینده ارشد مجلس ایران به خبرگزاری دولتی آن کشور گفت ایران امکان دسترسی آژانس هسته ای به تأسیسات هسته ای شناخته شده خود را کم خواهد کرد. البته مراکز مخفی همچنان دور از دسترس هستند. به نظر می رسید به او گقته شده بود که چه چیزهائی را باید بگوید. با اینحال، کشورهای اروپائی که اخیراً دولت بوش را هم در کنار خود می بینند، همچنان اعتقاد دارند می توان ایران را با گفتگو از بمب دور کرد.
تا کنون همه نوع پیشنهادی به ایران داده شده است: از عضویت در سازمان تجارت جهانی گرفته تا میلیون ها دلار کمک غرب و حمایت از بخش انرژی که شامل تأمین رآکتورهای صلح امیز هسته ای می شود. ملاها در ایران، این رویدادها را به مسخره گرفته اند. در جدید ترین رویداد تحقیرآمیز، سوریه به عنوان مشتری تروریست دولتی ایران و صاحب جاه طلبی های هسته ای خاص خود، در هفته جاری تلاش می کند کرسی عضویت در میان 35 عضو شورای حکام آژانس هسته ای را بدست آورد. آمریکا و اتحادیه اروپا تلاش می کنند افغانستان صاحب این کرسی شود.
هر دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا می گویند نگران به راه افتادن یک مسابقه تسلیحاتی جدید هستند. بهترین راه توقف اشاعه جنگ افزارها- خصوصاً در منطقه آماده انفجار خاورمیانه، جدیت در مهار ایران از ملحق شدن به باشگاه هسته ای است.
منبع: وال استریت ژورنال- 3 اکتبر