سورنا کیانی
”اگر دوستان ما را که امروزبازداشت شدند، هر چه زود تر و بی هیچ قید و شرط آزاد نکنید، تجمعات نه تنها به سطح کلیه ی دانشکده های علامه که به تمام دانشگاههای تهران کشیده خواهد شد.” این واپسین جملات آخرین سخنران تجمع اعتراضی و تریبون آزاد دانشجویان دانشگاه علامه در هفته گذشته بود.این وعده عملی شد؛ و این بار دانشکده ی مدیریت دانشگاه تهران، جایی که بهنام سپهرمند، یکی از دستگیر شدگان در آن تحصیل می کند میزبان دانشجویان معترض بود.
تجمع دانشجویان دانشگاه علامه ی که در اعتراض به “زندانی شدن دانشجویان و محروم شدنشان از تحصیل برگزار شده بود” در پایان بازداشت 7 دانشجوی دیگر را هم در پی داشت. از آن هفت دانشجو سه تن به بند 209 زندان اوین منتقل شدند: آرمان صداقتی، مازیار سمیعی و بهنام سپهرمند.
دانشجویان دانشگاههای تهران حالا تبدیل به یک خانواده شده اند؛ خانواده ای که فرزندانش در بندند. هر روز هم عضوی جدید به این خانواده اضافه می شود. این بار دانشجویانی از دانشگاه تربیت معلم هم آمده بودند تا در کنار دانشجویان علامه، تهران، پلی تکنیک، شریف، خواجه نصیر و دانشجویان دانشگاه آزاد قرار بگیرند.
به اعتقاد البرز زاهدی، عضو انجمن دموکراسی خواه دانشگاه تهران “فشار بر دانشجویان آنها را متحد کرده است، امروز طیفهای مختلف جنبش دانشجویی در کنار هم خواستار آزادی یاران در بند و حفظ استقلال دانشگاه هستند.“
سراسر دانشکده ی مدیریت دانشگاه تهران با عکسهایی از 9 دانشجوی زندانی پوشیده شده بود:احمد قصابان، مجید توکلی، احسان منصوری، آرمان صداقتی، مازیار سمیعی، بهنام سپهرمند، هدایت غزالی، صباح نصری و یاسر گلی.
پلاکاردهایی با مضمون تقاضای آزادی دانشجویان در بند و تاکید بر حفظ استقلال دانشگاه روی دیوارهای دانشکده ی مدیریت خود نمایی می کرد.
دانشجویان دیگر دانشگاهها اما باز هم با مشکل ورود مواجه بودند. نگهبانان از ساعات ابتدایی صبح با کنترل درب ورودی دانشکده از ورود دیگر دانشجویان جلوگیری می کردند، ولی همیشه راهی هست. دانشجویان هر کدام به طریقی وارد دانشکده شدند: برخی از روی سر نگهبانان نگهبانان و برخی با پرش از روی نرده ها، که به قول یکی از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم “دیگر به یکی از تخصصهای اصلی فعالین دانشجویی تبدیل شده است.“
دانشجویان دانشگاه تهران اگر چه توانسته بودند “تریبون” این مراسم را تدارک بینند اما به دستور رییس دانشکده و به رغم دستور کتبی یکی از معاونتها از تهیه ی “میکروفون” بازمانده بودند . روی تریبون دانشجویان نوشته بود: دانشگاه زنده است. تریبون آزاد با سخنرانی فرید هاشمی، عضو انجمن دموکراسی خواه دانشگاه تهران آغاز شد:
”ما اینجا جمع شده ایم تا صدای اعتراض خود را نسبت به محدود کردن آزادی های آکادمیک، بازداشت سه اهورایی در بند پلی تکنیک و سه دانشجوی بازداشت شده در دانشگاه علامه به گوش مسئولین برسانیم. این تریبون آزاد برای نشان دادن این است که داشگاه هنوز زنده است و تا ما زنده ایم مستبدین از دست ما آسایش نخواهند داشت. ما اینجا جمع شده ایم تا صدای فریاد ما را دوباره بشنوند. ما بار دیگر تاکید می کنیم که تجمعات ما تا آزادی همه ی دانشجویان زندانی ادامه خواهد داشت.“
فرید هاشمی همچنین با نام بردن از دانشجویان زندانی کرد- نصری، گلی و غزالی- خواهان آزادی آنها شد. در این هنگام جمعیت شعار می داد: دانشجوی زندانی آزاد باید گردد. شعاری که بارها و بارها طی هفته های اخیر در جریان تجمعات دانشجویی سر داده شده است.
روی یکی از پلا کاردها نوشته بود؛جای دانشجو در زندان نیست.
مضمونی که فرناز معیریان، دانشجوی دانشگاه علامه از دیگر سخنرانان این تریبون آزاد آن را باز تر می گوید: “رفتاری که در دانشگاه علامه با دانشجویان شد از جمله کشیدن گونی بر سر دانشجویان و ضرب و شتم آنان با هیچ اراذل و اوباشی صورت نگرفته است. اگر امروز ما ساکت بنشینیم به جایی می رسیم که دانشجو بودن جرم خواهد شد، مگر دانشجویان چه کرده اند که با آنان این چنین سفاکانه برخورد می کنید؟”
در گوشه دیگری جمعیت پلاکاردی بود که روی آن نوشته شده بود “صدور حکم شلاق و دوسال و شش ماه حبس برای دلارام علی را محکوم می کنیم”. پلاکارد را نیلوفر گلکار، از فعالین کمپین یک میلیون امضا در دست گرفته بود. گلکار که خود برای 25 آذر به دادگاه انقلاب فرا خوانده شده، به عنوان یکی از سخنرانان این تریبون آزاد گفت: “این حکم را به چه جرمی برای دلارام علی صادر کردید؟ به جرم کتک خوردن از نیروی انتظامی؟ به جرم مطالبه ی حقوق برابر؟ به چه جرمی؟”
مجید دری، دانشجوی دیگر دانشگاه علامه نیز طی سخنانی با محکوم کردن بازداشت سمیعی، صداقتی و سپهرمند که به دنبال برگزاری تجمع هفته ی پیش دانشگاه علامه روانه ی زندان شدند، و با اشاره به وضعیت اسفناک دانشگاه علامه تحت ریاست صدر الدین شریعتی، طی سخنانی گفت: “شاهد بودیم که در دانشگاه تهران به دانشجویان اجازه پرسیدن سوالات خود از احمدی نژاد را ندادند. چندی پیش در دانشگاه علامه دانشجویان بازداشت شدند و امروز در دانشگاه تهران شاهد تجمع دیگری هستیم و این نشان دهنده اتحاد و انسجام دانشجویان است. ما در دانشگاه علامه جهت ملغی کردن احکام انضباطی و آزادی دانشجویان جمع شده بودیم که باز هم ۴ دانشجوی دیگر بازداشت شده اند. آن ها بدانند که ما خسته نیستیم بلکه کسانی که هر روز دانشجویان را تهدید می کنند، از دست دانشجویان خسته شده اند.“
حالا نوبت شعار اصلی جنبش دانشجویی از 16 به این سو بود: “مرگ بر دیکتاتور”. و اینکه: “دانشجو می رزمد- استبداد می لرزد” و یا: “دانشجو می میرد- ذلت نمی پذیرد”، “می میریم می میریم- ذلت نمی پذیریم”.
مجتبی بیات، عضو سابق شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و دانشجوی دانشگاه تهران سخنران دیگر این تجمع بود که ضمن انتقاد شدید از حاکمیت، انجمن سنتی دانشگاه تهران را نیز به خاطر سکوت در برابر سرکوب دانشجویان مورد انتقاد قرار داد و گفت: “متاسفانه امروز در دولت نهم شاهد رشد روز افزون انجمن های موازی هستیم که داعیه دار پیگیری مطالبات دانشجویی هستند. اما آن ها ثابت کرده اند که کارکردی جز حرکت در سوی اهداف جریان اقتدارگرا ندارند.“
عضو سابق شورای مرکزی دفتر تحیکم وحدت در ادامه از همه تشکل های مستقل دانشجویی و از اساتید دانشگاه خواست پیگیر وضعیت دانشجویان بازداشتی باشند.
مهرداد بزرگ، فعال دانشجویی لیبرال دانشگاه تهران، دیگر سخنران این تریبون آزاد دانشجویی نیز با برشمردن موارد نقض گسترده ی حقوق دانشجویان طی ماههای اخیر تاکید کرد که: “دانشجویان لحظه ای از مبارزه ی پیگیرشان در راه آزادی، دموکراسی و حقوق بشر پا پس نخواهند کشید.“
در ادامه برنامه یکی از دانشجویان دانشکده مدیریت ضمن قرائت بیانیه شورای صنفی این دانشگاه اعلام کرد که شورای صنفی پیگیر وضعیت بهنام سپهرمند خواهد بود. همچنین مجری تریبون اعلام کرد کلاس های ساعت ۱۳:۳۰ در اعتراض به بازداشت دانشجویان تعطیل است. دانشجویان حاضر در این تجمع با سر دادن شعار “همکلاسی زندانه، کلاس فایده نداره” و “کلاسهای پادگان، تعطیل باید گردند” با این تصمیم شورای صنفی همراهی کردند.
گفتنی است طی تمام مدت برگزاری تجمع چند دستگاه از خودروهای پلیس امنیت، محوطه ی دانشکده ی مدیریت دانشگاه تهران را زیر نظر داشتند. این تجمع اما به ارامی و بدون بازداشت هیچ دانشجویی تا لحظه ی تنظیم این گزارش خاتمه یافت. تلاش برخی اعضای بسیج دانشجویی برای بر هم زدن این تجمع نیز با مقاومت دانشجویان راه به جایی نبرد. بسیج دانشجویی طی مدت تجمع، از طریق بلندگو دانشجویان را به شرکت در مراسم 13 آبان- سالروز اشغال سفارت امریکا- دعوت می کردند، اما دانشجویان حضور در تجمعی را که به خاطر “اعتراض به نقض حقوق دانشجویان” برگزار شده بود ترجیح دادند. به این ترتیب برنامه ی بسیج دانشجویی به دلیل عدم استقبال دانشجویان برگزار نشد.
در پایان این مراسم بیانیه انجمن اسلامی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران قرائت شد. در این بیانیه به ادامه بازداشت دانشجویان و شکنجه آنان در بند ۲۰۹ شدیدا اعتراض شده بود. همچنین در ادامه ی این بیانیه گفته شده بود که یکی از دلایل بازداشت سپهرمند، عضویت او در انجمنی بود که هیچ گاه تسلیم طیف سنتی انجمن اسلامی دانشگاه تهران نشد.
دانشجویان در پایان تریبون آزاد با سر دادن سرودهای یار دبستانی و ای ایران به راهپیمایی در صحن دانشکده ی مدیریت پرداختند و با از سر گیری فریاد های “مرگ بر دیکتاتور” و “دانشجوی زندانی- آزاد باید گردد” به این دور از تجمعات خود پایان دادند. آنها اما دوباره تاکید کردند که اگر دوستانشان آزاد نشوند اعتراضات در سطح وسیع تری “ادامه” خواهد داشت. این در حالیست که در آخرین لحظات تنظیم این گزارش، خبر رسید که علی عزیزی، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم به نحو خشونت آمیزی در منزل خود بازداشت شده است. عزیزی در تجمع سی تیر پلی تکنیک سئوالاتی خطاب به ”آیت الله خامنه ای” مطرح کرده بود. باید دید در روزهای آینده دانشجویان چه واکنشی به این اقدام نهادهای امنیتی نشان خواهند داد.