حکم شش ماه حبس تعزیری پروین اردلان، جلوه جواهری، ناهید کشاورز و مریم حسین خواه به اتهام “تبلیغ علیه نظام از طریق فعالیت در دو سایت زنستان و تغییر برای برابری” در دادگاه تجدید نظر به شش ماه حبس تعلیقی تبدیل شد. پروین اردلان یکی از این چهار فعال در گفت و گو با روز به اظهار نظر در مورد وقایع پس از انتخابات و نقش جنبش زنان پرداخته است.
اردلان در مورد پرونده خود به روز گفت: از طرف اجرای احکام تماسی گرفته شد برای آزاد کردن چک تضمینی برای جلوه جواهری و مریم حسین خواه که هر کدام به مبلغ 5 میلیون چک ودیعه گذاشته بودند و همین طور اقدام برای پس دادن پاسپورت من. وی ادامه می دهد : قرار بود حکم را پیش از عید اعلام کنند که طول کشید و بالاخره در روزهای پرحادقه بعد از انتخابات وضعیت این پرونده روشن شد.
این فعال کمپین یک میلیون امضا در ارزیابی شرایط جدید کشور و رابطه جنبش زنان و سایر جنبش های اجتماعی با شرایط فعلی اظهار داشت: با توجه به نشانه هایی که دیده می شود مثل سختگیری های اخیر قوه قضائیه در مورد جرایم ماهواره ای و برخوردی که دارند با کانون وکلا دارند می کنند و ادامه بازداشت روزنامه نگاران و فعالان سیاسی معلوم است که قرار نیست سرکوب متوقف شود. بنابراین پیش بینی من این است که شرایط برای فعالان اجتماعی نیز سخت تر خواهد شد. زیرا تجربه نشان داده که معمولا رفتارهای پرخشونت ابتدا دامن فعالان سیاسی و جریان های اطلاع رسانی را خواهد گرفت و بعد فعالان اجتماعی. البته منظورم برخورد از نوعی است که هم اکنون صورت می گیرد وگرنه در این سالها فعالان جنبش اجتماعی همواره تحت فشار بوده اند و بابت فعالیتهای مسالمت جویانه شان بیشترین هزینه را پرداخت کرده اند.
وی درباره نقش جنبش زنان در اعتراض های مردمی تاکید کرد: این روزها این سوال را زیاد می شنویم که جنبش زنانی ها کجا هستند. جواب این است که جنبش اجتماعی جدا از مردم نیست. فعالان این جنبش هم مثل همیشه در میان مردم بوده اند. این همه دانشجویی که این روزها دستگیر شدند آیا در بدنه جنبش دانشجویی نبوده اند؟ این همه زنانی که دستگیر شده اند یا حتا جانشان را از دست داده اند آیا می شود گفت که نا آشنا با فعالیتهای اجتماعی و حقوق زنان بودند؟ حتا می خواهم بگویم که درواقع این احزاب سیاسی بودند که از مردم جا ماندند و مردم خواسته ها و بعد هم رفتار جمعی مدنی شان را جلوتر از هر تصمیم گیری سیاسی ای پیش بردند. وگرنه همین روشهای مدنی و حتا اعتراض های خیابانی را سالهاست که جنبشهای مدنی و اجتماعی و از جمله زنان داشته اند و بستر آن را فراهم کرده اند. تجربه های جنبش های اجتماعی براحتی در این حرکتها دیده می شد. در حالی که فعالان سیاسی امروز دنبال خواسته های مردم می دوند و خودشان هم اذعان دارند.
پروین اردلان با تاکید بر خوشبینی نسبت به اینکه “عمومی کردن خواسته ها امروز گسترده تر شده” اظهار داشت: درخواست تغییر وضعیت حقوقی و قانونی این روزها سرعت و وسعت بیشتری گر فته است. وی در پاسخ به این سوال که آیا روشها و خواسته های فعالان جنبش اجتماعی به طور مثال کمپین یک میلیون امضا، همراه با این گستره و وسعت تغییر می کند یا در چارچوبهای گذشته پیش خواهد رفت، می گوید: این سوال هم این روزها خیلی مطرح می شود و حتا بین خود ما هم مطرح است. اما من به تنهایی نمی توانم پاسخ دقیقی به آن بدهم و درواقع فقط تحلیل شخصی ام را ارائه می کنم. کمپین یک میلیون امضا بر دو موضوع تکیه داشته، یکی جمع آوری امضا برای تغییر قوانین و ارائه به قانون گزاران و دیگری آگاهی رسانی به مردم در مورد شرایط موجود و لزوم تغییر. خب از نظر این نکته دوم، حضور میلیونی مردم و رفتار اجتماعی آنها نشان داد که این آگاهی نسبت به لزوم تغییر، الان در جامعه ما در سطح خیلی وسیعی- خیلی بیشتر از یک میلیون- وجود دارد و فقط هم مساله سیاسی نیست. بخش عمده ای از این خواسته ها اجتماعی، حقوقی و جنسیتی است.
اردلان در خاتمه به روز گفت: از نظر ارائه به قانونگزار هم شرایطی در جامعه پیش آمده که با یک پرسش روبرو هستیم. اینکه فرق رای و امضا در چیست؟ چه اعتمادی وجود خواهد داشت به قانون گزاری که قرار است این خواسته ها را بشنود؟ بنابراین این اعتماد عمومی خدشه دار شده و کسی که امضا جمع می کند برای آن پاسخی ندارد. نظر شخصی من این است که امروز برای جواب دادن به این که آیا جنبشهای مدنی روشها و استراتژی هایشان را عوض می کنند یا نه، زود است. باید نظرها و دلیل های زیادی را مطرح کنیم و به یک راه حل معقول و عملی برسیم.
