جان بولتون
امروز مایکل مک کانل مدیر سازمان اطلاعات ملی آمریکا در مقابل کمیته اطلاعاتی سنا برای ارائه بررسی سالانۀ سازمان اطلاعات دربارۀ تهدید جهانی حاضر می شود. این قبیل جلسات همیشه مهم هستند، اما در حال حاضر بخاطر ارزیابی اخیر سازمان ملی اطلاعات آمریکا دربارۀ ایران، ریسک این ارزیابی بسیار بالاست.
دست کم سه چیز وجود دارند که آقای مک کانل باید انجام دهد:
توضیح دهد که گزارش نای چگونه تحریف شد و آن را بی طرفانه و با هدف منعکس کردن وضعیت برنامه های هسته ای ایران بازنویسی کند. اولین عنصر مهم گزارش نای این است که “ما با اطمینان کامل اعلام می کنیم که تهران در پاییز سال 2003 برنامه تسلیحات اتمی خود را متوقف کرده است.” همانطور که انتظار می رفت، اکثر کشورهای جهان هرگز از این نکته فراتر نرفتند. تنها جویندگان قهار پاورقی ها متوجه پاورقی چشمگیر این گزارش شدند که منظور از ”برنامه تسلیحات اتمی” ایران را صرفا ً “طرح تسلیحات اتمی و فعالیت تسلیحاتی” و فعالیت های اعلام نشدۀ غنی سازی و فرآوری اورانیوم عنوان کرده است.
اولین سؤالی که در کنگره مطرح خواهد شد، این است: آیا مقدمه تند نای عمدا ً به گونه ای طراحی شده است تا پیامدهای سیاسی متناسب با روحیات خود آقای مک کانل داشته باشد؟ اگر اینطور نیست، پس چگونه او تبعات آشکار این گزارش را که ظرف چند دقیقه پس از انتشار آن خود را نشان دادند، پیش بینی نکرده است.
اگرچه گزارش نای تصدیق کرده که توقف فعالیت تسلیحاتی ایران در سال 2003 نتیجه “فشارها” بوده است، اما در عین حال عنوان کرده است که همراه کردن این فشارها با “فرصت ها برای ایران” می تواند دوره توقف این فعالیت ها را تمدید کند. این امر هم فقط در صورتی میسر خواهد بود که آخوندهای رژیم ایران این “فرصت ها” را “درخور اعتماد” بدانند.
یکی از دلایل مهم سیاسی شدن گزارش نای، شمار مخالفانی است که سکوت اختیار کرده اند. توقف فعالیت تسلیحاتی ایران در سال 2003 می تواند نتیجه هجوم نظامی به عراق و سرنگونی صدام حسین باشد، اقدامی که قطعا ً باعث بیداری معمر قذافی گردید و منجر شد لیبی از برنامه تسلیحات اتمی خود صرفنظر کند. این در حالی است که موضوع جنگ عراق هرگز در گزارش نای عنوان نشده است. توقف فعالیت تسلیحاتی ایران در سال 2003 صرفا ً به “افشای فعالیت های اعلام نشده ایران در گذشته” نسبت داده می شود. به علاوه، گزارش نای هیچ مطلبی دربارۀ برنامه ستیزه جویانۀ گسترش موشک های بالیستیک ایران، که مستقیما ً با اهداف این کشور در ارتباطند، ارائه نداده است. سؤال این است که آیا ایران مبالغ هنگفت را فقط برای دستیابی به سلاح های متعارف هزینه می کند؟
(آقای مک کانل) باید سیاست موجود را مبنی بر اینکه عناصر کلیدی نای نباید علنی شوند، مجددا ً تأیید کند. سپس، به آن عمل کند و نظام عدم درز اطلاعات را تقویت کند. گزارش های مطبوعاتی حاکی از آن است که کاخ سفید با افشای عناصر کلیدی نای موافقت کرده بود، در حالیکه این موضوع با سیاستی که تنها چند هفته قبل از انتشار این گزارش اتخاذ شده بود، مغایرت دارد
ایران یک چالش خطرناک برای آمریکاست- این آن مطلبی است که آقای مک کانل باید صحبت های خود را با تأکید بر آن آغاز کند- اما اشارات مربوط به نحوۀ نگارش این گزارش نیز جدی هستند. چند تن از اعضای کنگره پیشنهاد داده اند مبنای اطلاعات گزارش نای را به طور مستقل بررسی کنند. آقای مک کانل باید برای حل اختلافات و برگرداندن اعتبار مخدوش شدۀ سازمان اطلاعات، با این موضوع موافقت کند.
منبع: وال استریت ژورنال، 5 فوریه