سرویس های اطلاعاتی سیاسی شدۀ ما

نویسنده

johnbolton.jpg

جان بولتون

امروز مایکل مک کانل مدیر سازمان اطلاعات ملی آمریکا در مقابل کمیته اطلاعاتی سنا برای ‏ارائه بررسی سالانۀ سازمان اطلاعات دربارۀ تهدید جهانی حاضر می شود. این قبیل جلسات ‏همیشه مهم هستند، اما در حال حاضر بخاطر ارزیابی اخیر سازمان ملی اطلاعات آمریکا دربارۀ ‏ایران، ریسک این ارزیابی بسیار بالاست.


دست کم سه چیز وجود دارند که آقای مک کانل باید انجام دهد:


توضیح دهد که گزارش نای چگونه تحریف شد و آن را بی طرفانه و با هدف منعکس کردن ‏وضعیت برنامه های هسته ای ایران بازنویسی کند. اولین عنصر مهم گزارش نای این است که “ما ‏با اطمینان کامل اعلام می کنیم که تهران در پاییز سال 2003 برنامه تسلیحات اتمی خود را ‏متوقف کرده است.” همانطور که انتظار می رفت، اکثر کشورهای جهان هرگز از این نکته فراتر ‏نرفتند. تنها جویندگان قهار پاورقی ها متوجه پاورقی چشمگیر این گزارش شدند که منظور از ‏‏”برنامه تسلیحات اتمی” ایران را صرفا ً “طرح تسلیحات اتمی و فعالیت تسلیحاتی” و فعالیت های ‏اعلام نشدۀ غنی سازی و فرآوری اورانیوم عنوان کرده است.


اولین سؤالی که در کنگره مطرح خواهد شد، این است: آیا مقدمه تند نای عمدا ً به گونه ای ‏طراحی شده است تا پیامدهای سیاسی متناسب با روحیات خود آقای مک کانل داشته باشد؟ اگر ‏اینطور نیست، پس چگونه او تبعات آشکار این گزارش را که ظرف چند دقیقه پس از انتشار آن ‏خود را نشان دادند، پیش بینی نکرده است.


اگرچه گزارش نای تصدیق کرده که توقف فعالیت تسلیحاتی ایران در سال 2003 نتیجه “فشارها” ‏بوده است، اما در عین حال عنوان کرده است که همراه کردن این فشارها با “فرصت ها برای ‏ایران” می تواند دوره توقف این فعالیت ها را تمدید کند. این امر هم فقط در صورتی میسر خواهد ‏بود که آخوندهای رژیم ایران این “فرصت ها” را “درخور اعتماد” بدانند.


یکی از دلایل مهم سیاسی شدن گزارش نای، شمار مخالفانی است که سکوت اختیار کرده اند. ‏توقف فعالیت تسلیحاتی ایران در سال 2003 می تواند نتیجه هجوم نظامی به عراق و سرنگونی ‏صدام حسین باشد، اقدامی که قطعا ً باعث بیداری معمر قذافی گردید و منجر شد لیبی از برنامه ‏تسلیحات اتمی خود صرفنظر کند. این در حالی است که موضوع جنگ عراق هرگز در گزارش ‏نای عنوان نشده است. توقف فعالیت تسلیحاتی ایران در سال 2003 صرفا ً به “افشای فعالیت های ‏اعلام نشده ایران در گذشته” نسبت داده می شود. به علاوه، گزارش نای هیچ مطلبی دربارۀ برنامه ‏ستیزه جویانۀ گسترش موشک های بالیستیک ایران، که مستقیما ً با اهداف این کشور در ارتباطند، ‏ارائه نداده است. سؤال این است که آیا ایران مبالغ هنگفت را فقط برای دستیابی به سلاح های ‏متعارف هزینه می کند؟

‏(آقای مک کانل) باید سیاست موجود را مبنی بر اینکه عناصر کلیدی نای نباید علنی شوند، مجددا ً ‏تأیید کند. سپس، به آن عمل کند و نظام عدم درز اطلاعات را تقویت کند. گزارش های مطبوعاتی ‏حاکی از آن است که کاخ سفید با افشای عناصر کلیدی نای موافقت کرده بود، در حالیکه این ‏موضوع با سیاستی که تنها چند هفته قبل از انتشار این گزارش اتخاذ شده بود، مغایرت دارد

ایران یک چالش خطرناک برای آمریکاست- این آن مطلبی است که آقای مک کانل باید صحبت ‏های خود را با تأکید بر آن آغاز کند- اما اشارات مربوط به نحوۀ نگارش این گزارش نیز جدی ‏هستند. چند تن از اعضای کنگره پیشنهاد داده اند مبنای اطلاعات گزارش نای را به طور مستقل ‏بررسی کنند. آقای مک کانل باید برای حل اختلافات و برگرداندن اعتبار مخدوش شدۀ سازمان ‏اطلاعات، با این موضوع موافقت کند.‏

منبع: وال استریت ژورنال، 5 فوریه‏