نگاه دیگران

تاریخچه فیلم های اروتیک

تولد سوررئالیستی…..

کلوب سینمایی کن

 

تاریخچه سینمای اروتیک تنها در گذار از عمل جنسی به صحنه های پوشیده، خلاصه نمی شود. سوررئالیست ها با استفاده از میلی که برای انجام عمل جنسی وجود دارد، رو به سینمای اروتیک آوردند. ازنظر آنها، میل جنسی به عنوان یک واقعیت ویرانگر در بطن سینما قرار دارد. آندره برتون در این رابطه می نویسد: “آنچه که در شیوه های سینمایی بیشتر نمود می یابد، به تصویر کشیدن قدرت عشق است.” از دید او، سینما یعنی عشق، یعنی نیرویی که فرد در امیال خود دارد.

در سال ۱۸۹۶ اولین بوسه سینمایی بین “جان سی. رایس” و “مری ایروین” باعث خشم مطبوعات و محافل فکری شد.

در فیلم “سگ اندلسی” [۱۹۲۸] اولین ساخته لوئیس بونوئل، در یک صحنه “پیر بچف” سینه های “سیمون ماروی” را لمس می کند. فیلم “عصر طلایی” [۱۹۳۰] دومین ساخته بونوئل که پخش آن به مدت نیم قرن ممنوع بود، تصویر زنی را نشان می دهد که نه تنها به انجام رابطه جنسی رضایت دارد، بلکه با تمام وجود این رابطه را طلب می کند و به همین دلیل بسیار “رسواگرانه” به نظر می رسد. “لیا لیس“، بازیگر زن این فیلم، در صحنه ای انگشت پای مجسمه ای را با ولع هرچه تمام می مکد.

در فیلم “صدف و کشیش” [۱۹۲۸] ساخته ژرمن دولاک، آنتونن آرتو، فیلمنامه نویس، جنبه های اروتیک را در وحشیگری می بیند: “مرد به سوی زن حمله می کند و به شکلی وحشیانه می خواهد سینه بند او را باز کند. به محض باز کردن آن می بیند که دو صدف بجای سینه ها قرار گرفته اند.”

جننه های اروتیک و شهوت گرایانه که بوسیله سانسور و به ویژه “قانون هیز” از پرداختن به آن جلوگیری می شد، همواره با هتک برخی مرسومات همراه بوده است؛ به مانند دختر جوانی که در فیلم “فراموش شدگان” [۱۹۵۱] ساخته بونوئل، در دست زدن به پستان گاو تردید می کند یا زمانی که شیر از روی ران او سرازیر می شود.

اروتیسم در ایالات متحده باعث ظهور ستارگان بسیاری شد: “گرتا گاربو“، “مارلنه دیتریش“، “ریتا هیورث“، “آوا گاردنر” و “مرلین مونرو”. در هالیوود، ستاره سینما بسیار فراتر از دیگران به نظر می رسید. درواقع او زنی دست نیافتنی بود و مظهر همان عشقی بود که آندره برتون به آن اعتقاد داشت. زیباترین صحنه استریپ تیز هالیوود صحنه ای است که ریتا هیورث در فیلم “گیلدا” [۱۹۴۶] ساخته چارلز ویدور، در آن به ایفای نقش پرداخته و دست کش های سیاه خود را در می آورد.

قانون هیز در سال ۱۹۳۰ در آمریکا مطرح گردید و تنها پس از سال ۱۹۶۱ بود که قدری از سخت گیری های آن کاسته شد، ولی تا سال ۱۹۶۶ همچنان مورد اجرا بود. از سال ۱۹۶۶ به بعد، تحولاتی که در زمینه سنت ها و اخلاقیات در جامعه پدیدار شد، بازتاب خود را در تولیدات هالیوودی نشان داد.

سینمای اروتیک برای اولین بار در ژاپن متولد شد. اوایل این دوره درواقع دوران سخت سینمای ژاپن محسوب می شود. در اواسط سال های ۱۹۶۰ تلویزیون به تدریج راه خود را به منازل ژاپنی ها باز کرد، به ویژه به دلیل مسابقات المپیک تابستانی توکیو در سال ۱۹۶۴. بدین ترتیب شرکت های تولید فیلم بخش بزرگی از تماشاگران خود را ازدست دادند و به همین دلیل رو به ساخت فیلم هایی آوردند که جنبه های جنسی و خشونت آمیز در آنها لحاظ شده بود. این شروعی بود برای ژانر “پینک اگا” [به معنای “سینمای صورتی”] که فیلم های آن کم و بیش اروتیک بودند. اِگا در زبان ژاپنی به معنی سینماست. در این گونه فیلم ها اروتیسم الزاماً موضوع اصلی فیلم نبود و آلات تناسلی به وضوح به تصویر کشیده نمی شد.

کوجی واکاماتسو کارگردان ژاپنی، با ساخت ۳ فیلم در سال ۱۹۶۳ خود را به عنوان استاد مسلم این ژانر در ژاپن معرفی کرد. در سال ۱۹۶۴ فیلم “افکار پوچ” ساخته تتسوجی تاکشی، کارگردان تئاتر، منتقد و نویسنده ژاپنی، اولین فیلم پینک اگا با بودجه کلان بود. این کارگردان پس از اکران فیلم بعدی اش به نام “برف سیاه” [۱۹۶۵] ازسوی مقامات ژاپن دستگیر شد. او به کمک برخی شخصیت های سیاسی اینطور ادعا کرد که هدف اش صرفاً پرداختن به جنبه های زیبایی شناسی و هنری بوده است. او در سال ۱۹۶۷ در یک دادگاه به شدت رسانه ای تبرئه شد. او درواقع هموارکننده راه برای فیلم های بعدی در این ژانر بود. ولی محبوبیت ژانر “پینک اگا” در سال های ۱۹۸۰ به سرعت فروکش کرد.  

در ایالات متحده، فیلم پورنو “عمق گلو” [۱۹۷۲] شش سال پس از لغو قطعی “قانون هیز” به روی اکران آمد. جرارد دامیانو، کارگردان این فیلم، قبل از ساخت آن چهار فیلم سکسی ساخته بود. بودجه فیلم “عمق گلو” بین ۲۰ تا ۲۲ هزار دلار بود، ولی در حدود ۶۰۰ میلیون دلار فروش کرد. این اولین فیلم اروتیک بود که در سالن های سینمای آمریکا به نمایش درآمد. این مسأله باعث مداخله پلیس شد، سالن ها بسته شدند و در خیابان ها درگیری به وجود آمد. بازیگر مرد نقش اول فیلم نیز به ۵ سال حبس محکوم شد، ولی در دادگاه تجدیدنظر تبرئه گردید.

در اواخر سال های ۱۹۷۰، به دنبال موفقیت این فیلم و دو فیلم دیگر “شیطان در وجود خانم جونز” [۱۹۷۳] ساخته جرارد دامیانو، و “پشت در سبز” [۱۹۷۲] ساخته آرتی میچل، فیلمسازان آمریکایی به ساخت فیلم های ۳۵ میلیمتری با داستان های پیچیده تر روی آوردند تا بدین ترتیب تماشاگران بیشتری را به سینماها بکشانند. این آغاز دوران طلایی “پورنو شیک” در ایالات متحده بود که به تدریج به دیگر نقاط جهان نیز کشیده شد.

 

مهمترین فیلم های اروتیک تاریخ سینما        

 

  Dirty diaries collectif Suède 2009

collectif

2009 A l’aventure Jean-Claude Brisseau France 2008

Jean-Claude Brisseau

2008 Anatomie de l’enfer Catherine Breillat France 2004

Catherine Breillat

2004 Ma mère Christophe Honoré France 2003

Christophe Honoré

2003 Choses secrètes Jean-Claude Brisseau France 2002

Jean-Claude Brisseau

2002 Intimité Patrice Chéreau France 2000

Patrice Chéreau

2000 Romance Catherine Breillat France 1999

Catherine Breillat

1999 L’ennui Cédric Kahn France 1998

Cédric Kahn

1998 La comédie de Dieu Joao Cesar Monteiro Portugal 1995

Joao Cesar Monteiro

1995 Noce blanche Jean-Claude Brisseau France 1989

Jean-Claude Brisseau

1989 Cinq secondes avant l’extase Yojiro Takita Japon 1986

Yojiro Takita

1986 La chambre noire Kiriro Urayama Japon 1983

Kiriro Urayama

1983 La femme aux seins percés Shogoro Nishimura Japon 1983

Shogoro Nishimura

1983 Jour de rêve 2 Tetsuji Takechi Japon 1981

Tetsuji Takechi

1981 L’été de la dernière étreinte Kichitaro Negishi Japon 1979

Kichitaro Negishi

1979 Fièvre au lycée Robert McCallum U.S.A. 1978

Robert McCallum

1978 L’empire de la passion Nagisa Oshima Japon 1978

Nagisa Oshima

1978 Debbie does Dallas Jim Clark U.S.A. 1978

Jim Clark

1978 L’empire des sens Nagisa Oshima Japon 1976

Nagisa Oshima

1976 Prisonnière du vice Akira Kato Japon 1975

Akira Kato

1975 La véritable histoire d’Abe Sada Noboru Tanaka Japon 1975

Noboru Tanaka

1975 Emmanuelle Just Jaeckin France 1974

Just Jaeckin

1974 Osen la maudite Noboru Tanaka Japon 1973

Noboru Tanaka

1973 L’extase des anges Koji Wakamatsu Japon 1972

Koji Wakamatsu

1972 Le dernier tango à Paris Bernardo Bertolucci France 1972

Bernardo Bertolucci

1972 L’enfer pour miss Jones Gerard Damiano U.S.A. 1972

Gerard Damiano

1972 L’école de la sensualité Noboru Tanaka Japon 1972

Noboru Tanaka

1972 La femme scorpion Shunya Ito Japon 1972

Shunya Ito

1972 Derrière la porte verte Artie et Jim Mitchell U.S.A. 1972

Artie et Jim Mitchell

1972 Gorge profonde Gerard Damiano U.S.A. 1972

Gerard Damiano

1972 Un été 42 Robert Mulligan U.S.A. 1971

Robert Mulligan

1971 Affair in the afternoon Shogoro Nishimura Japon 1971

Shogoro Nishimura

1971 Sex jack Koji Wakamatsu Japon 1970

Koji Wakamatsu

1970 Anthologie du plaisir Alex de Renzy U.S.A. 1970

Alex de Renzy

1970 Tristana Luis Bunuel France 1970

Luis Bunuel

1970 Les anges violés Koji Wakamatsu Japon 1967

Koji Wakamatsu

1967 Belle de jour Luis Bunuel France 1966

Luis Bunuel

1966 Quand l’embryon part braconner Koji Wakamatsu Japon 1967

Koji Wakamatsu

1967 Les secrets derrière le mur Koji Wakamatsu Japon 1967

Koji Wakamatsu

1967 Neige noire Tetsuji Takechi Japon 1965

Tetsuji Takechi

1965 Jour de rêve Tetsuji Takechi Japon 1964

Tetsuji Takechi

1964 Viridiana Luis Bunuel Espagne 1961

Luis Bunuel

1961 Gilda Charles Vidor U.S.A. 1946

Charles Vidor

1946 L’ge d’or Luis Bunuel France 1930

Luis Bunuel

1930 L’Ange bleu Joseph von Sternberg Allemagne 1930

Joseph von Sternberg

1930