صفحه پشت ویترین به معرفی کتاب های تازه انتشار چاپی در داخل وخارج از ایران اختصاص دارد. ناشران یاپدید اورندگانی که علاقمند به معرفی کتاب خود در این صفحه هستند، می تواننداز هرکتاب دو نسخه به نشانی زیر بفرستند:
Rooz -PB 114 -Creteil , 94000 - France
روسلان وفادار
نویسنده: گئورگی ولادیموف
مترجم: روشن وزیری
ناشر: ماهی
تعداد صفحات: 196
شمارگان: 2000
قیمت: 7500 تومان
همه چیز از آنجا شروع می‌شود که نویسنده کتاب، گئورکی ولادیموف حکایت رویدادی عجیب را از دوستش می‌شنود:
در شهر تیمیر تائو ، در سیبری، اردوگاهی بوده که در دوران زمامداری خروشچف -معروف به عصر “ذوب شدن یخ‌ها”- برچیده می‌شود. در محل اردوگاه کارخانه‌ای می‌سازند، ولی سگ‌ها اردوگاه که بنا بوده طبق دستورالعمل کشته شوند، شاید به دلیلی احساس ترحم مأموری زنده مانده، پراکنده شده و اکنون در گوشه و کنار پرسه می‌زنند. با آنکه به شدت لاغر و تکیده‌اند، از هیچ کس غذا نمی‌گیرند، کسی جرئت ندارد جز از پهلو به آنها نگاه کند و معلوم نیست چطور تا به حال از گرسنگی تلف نشده‌اند. شگفت‌انگیزتر از همه اینکه هرگاه صفوف راهپیمایان به مناسبت عید اول ماه مه( روز جهانی کارگر)در خیابان‌های شهرک به راه می‌افتد، سگ‌ها بی‌درنگ نقش اسکورت را به عهده می‌گیرند و صفوف راهپیمایان را از هر سو محاصره می‌کنند، به احدی اجازه خروج از صف را نمی دهند و با غرش‌ها ترسناک متخلفان را به داخل صف می‌رانند، کاری بسیار حرفه‌ای و مطابق با اصول اردوگاهی “نه یک قدم به راست، نه یک قدم به چپ! تیراندازی بدون اخطار!”. این داستان که افسانه نبود و واقعیت داشت، برای مؤلف حکمی بومی را پیدا کرد که روایت خود را روی آن به تصویر کشید.
آخرین اثر ولادیموف، ژنرال و ارتش او ، که به ماجراهای جنگ جهانی دوم و حوادث واقعی و پنهان ارتش سرخ می‌پردازد، جایزه ادبی بوکر روسیه را در سال ۱۹۹۷ به خود اختصاص داد. در سال ۱۹۸۲ که ولادیموف به دعوت دانشگاه کلن راهی آلان شد، مقامات شوروی از او سلب تابعیت کردند و با مصادره خانه‌اش راه بازگشت را بر او بستند. او از آن پس در آلمان اقامت گزید.
زبان های ساختگی
نویسنده: علی اکبر عبدالرشیدی
ناشر: مسافر
تعداد صفحات: 200
شمارگان:1100
قیمت: 5500تومان
علی‌اکبر عبدالرشیدی کار پژوهش در باب زبانهای ساختگی را از آبان‌ماه ۱۳۵۵ آغاز کرد. همان‌گونه که نویسنده در بخش “روش کار” توضیح داده است، به علت پراکنده بودن داده‌ها در کشور و به سبب کم بودن دسترسی مستقیم به آگاهان و همچنین به دلیل اینکه در ابتدا این آگاهی وجود نداشت که زبان ساختگی دقیقاً در کجا می‌تواند یافت شود تا پژوهش را از آن نقطه شروع کنند، دست به دامان مرکز فرهنگ مردم رادیو تلویزیون ملی ایران شد. به این صورت که تعدادی جزوه تکثیر و برای همکاران دائمی این مرکز در سراسر کشور فرستاده شد. در این جزوه‌ها از دریافت‌کننده خواسته شده بود هرگونه اطلاعاتی را در این زمینه برای پژوهشگر بفرستد. جواب‌هایی که از سراسر کشور رسید بیش از چهل شهر و آبادی را در یازده استان پوشش می‌داد. ین کتاب شامل پنج فصل: “زبان ساختگی چیست؟”، “تصویر کلی زبانهای ساختگی”، “تغییرات آوایی”، “جابه‌جایی واج‌ها” و “اضافه شدن واج‌ها” است.
در فصل اول نویسنده توضیحات مختصری درباره‌ی زبانهای ساختگی بیان می‌کند. زبانهای ساختگی بر پایه‌ی زبان رسمی اهالی آن گروه ساخته می‌شود. دستور زبان رسمی در زبان ساختگی نیز رعایت می‌شود. آواها نیز تغییری نمی‌کند. واژه‌آرایی نیز ثابت می‌ماند. آنچه دستخوش تغییر می‌شود واژگان زبان است؛ یعنی واژه‌ای از واژگان زبان رسمی با سه نوع تغییر به صورت واژ‌ای دیگر می‌آید که فقط کسانی که از آن تغییر با خبر هستند می‌فهمند که این همان واژه است و معنی آن چیست. سه نوع زبان ساختگی وجود دارد. در نوع اول که تغییرات معنایی است، واژه به طور کامل جای خود را به واژه دیگری می‌دهد که هیچ نوع رابطه‌ی آوایی بین واژه‌ی مادر و واژه گشته وجود ندارد. نوع دوم جابه‌جایی واج‌ها در واژگان و نوع سوم اضافه شدن آواها در واژگان است. که نوع دوم و سوم، زیر مجموعه‌ی تغییرات آوایی محسوب می‌شوند. در ادامه‌ی این فصل، نویسنده به تاریخچه‌ی زبانهای ساختگی می‌پردازد و اشاره‌ای به تاریخ زبان لوتر یا لوترا دارد. همچنین در این فصل با خطوط ساختگی مانند خط ابجد آشنا می‌شویم. خط ساختگی بسیار ماندگارتر از زبان ساختگی است. زیرا زبان در طی قرون فراموش می‌شود اما از خط نوشته‌هایی به جا می‌ماند. در انتهای این فصل با برخی زبانهای ساختگی مطرح در جهان آشنا می‌شویم.
در فصل دوم تصویری کلی از زبانهای ساختگی نوع اول داده می‌شود و پس از بررسی نحوه‌ی ساخت این زبان، نمونه‌هایی از مناطق مختلف کشور می‌بینیم. در این فصل همچنین با واژه‌هایی بر می‌خوریم که از حالت گشته در زبان یک صنف خارج شده و وارد زبان رسمی جامعه شده‌اند. واژه‌هایی مثل: الکی (صنف بناها)، دوا (صنف عطار)، خیکی (صنف لبنیاتی) و …
فصل سوم و چهارم به زبانهای ساختگی نوع دوم اختصاص دارد. در این فصول با این زبان‌ها آشنا می‌شویم: زبان کولی‌ها، زبان ساختگی مردم جهرم که در آن با استفاده از انگشتان دست کلمات را انتقال می‌دهند، دستگاه عددگویی بزازان فسا که می‌توانند از یک تا هزار را بشمارند و همچنین حساب سیاق که خطی است که بر چند علامت و نشان خاص استوار بود و هر علامت یا هر مجموعه علائم در محاسبه ریاضی اعداد، عددی را نشان می‌داد.
فصل پنجم در ارتباط با نوع سوم زبانهای ساختگی است. این نوع زبان‌ها را معمولاً زرگری می‌نامند اما تحقیقات نویسنده نشان می‌دهد که زبان زرگری تنها یک نوع از این زبان‌ها است. در این فصل زبانهای زرگری، مرغی، لامی، میمی، سیدی، گوشتی، انگوری و دو زبان بی‌نام، به‌عنوان زبانهای ساختگی نوع سوم مورد بررسی قرار می‌گیرند.
تاریخ مرگ
نویسنده: فیلیپ آریس
مترجم: محمدجواد عبدالهی
ناشر: علم
تعداد صفحات: 278
شمارگان: 1500
قیمت 8500 تومان
این کتاب این‌گونه شکل گرفت که فیلیپ آریس در سال ۱۹۷۳، در پاسخ به دعوت دپارتمان دانشگاه جان هاپکینز برای ارائه‌ی درس‌گفتارهایی درباره‌ی موضوع تاریخ، فرهنگ سیاسی و آگاهی ملی، بیان داشت در حال کار روی نگرش‌های متغیر در باب مرگ در جامعه‌ی غربی از قرون وسطی به این سو است و در ارتباط با این موضوع یک سلسله سخنرانی در این دانشگاه ارائه کرد. فیلیپ آریس یکی از پیشگامان در زمینه‌ی تاریخ اجتماعی و فرهنگی است که در فرانسه “تاریخ ذهنیت‌ها” نامیده می‌شود. در این روش به جای علایق فلسفی و ادبی در فرهنگ نخبگان به بررسی نگرش‌های مردم عادی نسبت به زندگی روزمره‌شان پرداخته می‌شود. این حوزه به مکتب تاریخ‌نگاری آنال تعلق دارد. مکتب آنال از مؤثر‌ترین روش‌های تاریخ‌نگاری معاصر است که با انتشار مجله‌ی “سالنامه‌ی تاریخ اقتصادی و اجتماعی” در ۱۵ ژوئیه ۱۹۲۹ در فرانسه شکل گرفت. این شیوه، انتقادی جدی بر شیوه‌های سنتی تاریخ‌نگاری وارد کرد. مارک بلوخ، لوسین فبور و فرناندو برودل از مورخان بزرگ این مکتب هستند.
آنچه در این کتاب می‌خوانیم تحلیلی است که آریس از مفهوم مرگ در دوره‌های مختلف تاریخی دارد. او این کتاب را با فصل “مرگ رام شده” آغاز می‌کند که به تاریخ مرگ تا اوایل قرون وسطا می‌پردازد. مردمان این دوران‌ها به راحتی با مرگ خود کنار می‌آمدند و حتا نسبت به زمان فرا رسیدن آن آگاهی نسبی داشتند. نمونه‌های متعددی که نویسنده از داستان‌ها، افسانه‌ها و متون تاریخی می‌آورد نشان می‌دهد که افراد معمولاً نسبت به مرگ پیش‌آگاهی داشتند. انسان در حال مرگ، با آگاهی از آنکه زندگی‌اش رو به اتمام است، خود را برای مرگ آماده می‌کرد. مراسم مرگ را خود فرد در حال مرگ سازماندهی می‌کرد و این امری ضروری بود که والدین، دوستان و همسایگان بر بالین فرد محتضر حضور داشته باشند. انسان باستانی در مواجه با مرگ، نه ترس و نه نومیدی، بلکه احساسی بین تسلیم منفعلانه و ایمان عارفانه داشت.
“مردم برای سده‌ها یا یک هزاره این‌گونه می‌مردند. در جهانی متغیر، نگرش سنتی نسبت به مرگ، ساکن و ایستا به نظر می‌رسد. نگرش سنتی که در آن مرگ امری آشنا و نزدیک بود، ترس شدید یا بهت کسی را بر نمی‌انگیخت و این امر نشان از تقابل بسیار آشکار آن با نگرش ما به مرگ دارد. در نگرش ما مرگ آن‌چنان وحشتناک است که حتی شهامت آن را نداریم که نامش را بر زبان آوریم. به این خاطر است که من این‌چنین مرگ خانگی را مرگ رام‌شده نامیده‌ام. مقصود من این نیست که روزگاری مرگ وحشی بوده است و پس از آن دیگر این‌چنین نبوده است. به‌عکس، مقصود من این است که امروزه مرگ وحشی شده است.” (ص ۲۳)
این نوع نگاه به مرگ در قرون وسطای دوم، یعنی از آغاز سده‌های یازدهم و دوازدهم، تغییراتی پیدا کرد. این تغییرات ظریف و نامحسوس بودند و به تدریج معنایی نمایشی و شخصی به انس و الفت سنتی فرد با مرگ دادند و باعث تغییر نگرشی شد که مرگ را به‌عنوان نظم طبیعت می‌پذیرفت. آریس در بخش دوم، “مرگ خود شخص”، به تحلیل پدیده‌هایی می‌پردازد که نشانگر ویژگی‌های شخصی هر فرد در برخورد با این تصور دیرینه از سرنوشت جمعی نوع بشر است. این پدیده‌ها عبارتند از: ۱ـ تصویر روز داوری و رستاخیز در پایان جهان ۲ـ انتقال این داوری در روز رستاخیز به پایان حیات هر شخص، زمان مشخص مرگ ۳ـ مضامین نمایش داده شده در تصاویر مربوط به فساد جسمانی اجساد ۴ـ سنگ‌نوشته مزار‌ها و شخصی شدن آشکار قبر‌ها.
“فرد در اواخر قرون وسطی به شدت از این امر آگاه بود که برای او تنها اجرای حکم (مرگ) را به تعویق انداخته‌اند و این تعویق، فرصتی مختصر است. او همچنین آگاه بود که مرگ پیوسته در درون او حضور دارد، آرزو‌هایش را بر باد می‌دهد و لذت‌هایش را تباه می‌کند. فرد در آن دوره نوعی علاقه به زندگی داشت.” (ص ۵۲)
با آغاز قرن هجدهم، فرد در جوامع غربی تمایل یافت به مرگ معنای جدیدی بدهد. او مرگ را تعالی بخشید، به آن جنبه‌ای نمایشی داد و آن را به مثابه امری اشتیاق‌آور و تشویش‌زا در نظر آورد. اما حال به جای آنکه نگران مرگ خود باشد بیشتر نگران مرگ دیگری است. مرگ و یاد دیگری در سده‌های نوزدهم و بیستم الهام‌بخش مراسم جدید آرامگاه‌ها و قبرستان‌ها و برخوردی رمانتیک و پر طمطراق با مرگ شد. این موضوعات در بخش سوم کتاب با عنوان “مرگ تو” آورده شده است.
نوآوری
نویسنده: اسکات دی آنتونی
مترجم: مریم تقدیسی
ناشر: صبح
تعداد صفحات: 300
شمارگان: 1200
قیمت: 11000تومان
برای اینکه در امر نوآوری فردی موفق محسوب شوید حتماً نباید استیو جابز باشید. سال‌ها کار با شرکت‌ها، کارآفرینان و رهبران دولتی باعث ایجاد این اعتقاد راسخ در من شده است که انرژی عظیم نوآوری در همه‌ی افراد و همه‌ی شرکت‌ها وجود دارد، ولی فقط عده‌ی اندکی از پتانسیل کامل خود استفاده می‌کنند؛ در حالی که نوآوری در دسترس عده‌ی بیشتری قرار دارد. (ص ۱۷)
این کتاب از دو بخش: “پایه‌گذاری” و “برنامه‌های ۲۸ روزه‌ی نوآوری” تشکیل شده و بخش اول به ترتیب شامل چهار فصل: “ضرورت نوآوری”، “استادان نوآوری”، “کوه نوآوری راشمور” و “هفت گناه کبیره‌ی نوآوری” است.
فصل اول به توضیح درباره‌ی ضرورت نوآوری پرداخته است. اینکه نوآوری چیست و چرا همه‌ی ما باید و می‌توانیم از طریق نوآوری در زندگی پیشرفت کنیم. نوآوری راه‌های جدیدی برای ارتباط با دوستان و خانواده در اختیار ما قرار می‌دهد و به ما کمک می‌کند زندگی شادتر و سالم‌تری داشته باشیم. نوآوری تعریف روشن و ثابتی ندارد. اما تعریفی که از آن در واژه‌نامه‌ی جدید آکسفورد وجود دارد به این صورت است: “ایجاد تغییرات در چیزی جا افتاده، به خصوص با معرفی روش‌های جدید.” اما تعریفی که نویسنده در این کتاب ارائه و از آن در تمام کتاب استفاده می‌کند، در چهار کلمه خلاصه می‌شود: “چیزی متفاوت و مؤثر”. اسکات دی.آنتونی با تعریف کردن سه داستان در مورد افرادی که با نوآوری‌هایشان متفاوت و مؤثر واقع شده بودند، نشان می‌دهد که نوآوری انواع مختلفی دارد. نویسنده در ادامه‌ی این فصل این دو پرسش را مطرح می‌کند و به آنها پاسخ می‌دهد: چه کسی به نوآوری نیاز دارد؟ و چرا نوآوری دست‌یافتنی است؟ در فصل دوم دوازده استاد نوآوری معرفی شده‌اند و از خواننده خواسته می‌شود که روش‌ها و ابزار آنها را برای خلاق بودن به کار گیرند. کتاب‌های بسیاری در ارتباط با نوآوری وجود دارد و طبعاً مطالعه‌ی همه‌ی آنها و استفاده از روش‌های پیشنهادی‌اشان غیرممکن است. نویسنده در این فصل با ارائه‌ی نکات کلیدی از منابع منتخب شامل دوازده استاد نوآوری، شما را از خواندن بسیاری از آن منابع بی‌نیاز می‌کند. نویسنده همچنین فهرستی از منابع برای مطالعه در این زمینه را پیشنهاد داده است. از کسانی که در این فصل به عنوان استادان نوآوری با آنها آشنا می‌شویم، می‌توان به: توماس ادیسون، استیو بلنک، کلیتون کریستنسن، پیتر دروکر، بیل جیمز و جوزف شومپیتر اشاره کرد.
فصل سوم و چهارم این بخش به شرح و تفصیل درباره‌ی ابزاری که در فصل قبل به صورت مختصر معرفی شدند می‌پردازد و از طریق آنها چهار ذهنیت ایجاد کننده‌ی خلاقیت و هفت خطایی را که باید از آن اجتناب کنید بیان می‌شود. چهار ذهنیت ایجاد کننده‌ی خلاقیت مربوط می‌شوند به ای.جی.لافلی، رابرت ان.آنتونی سینیور، توماس ادیسون و مایک تایسون. هفت گناه کبیره‌ی نوآوری که می‌تواند شما را از مسیرتان منحرف کند عبارتند از: غرور، تنبلی، شکم‌پرستی، شهوت، حسادت، خشم و طمع.
گیلیاد
نویسنده: مرلین رابینسون
مترجم: مرجان محمدی
ناشر: آموت
شمارگان: 2000
تعداد صفحات: 312
قیمت: 12500تومان
رمان “ گیلیاد” اثر مریلین رابینسون با ترجمه مرجان محمدی از سوی انتشارات آمون منتشر شد. نامه‌های یک کشیش سالخورده به پسر خردسالش محور اصلی داستان است. در میان نامه‌های کشیشی به فرزندش هفت ساله‌اش است که در میان آن نامه‌ها به خانواده‌ای اشاره می‌شود؛ خانواده‌ای که موضوع زندگی‌شان به شکل‌گیری کتاب “خانه”، سومین رمان رابینسون هم منجر شده است. رمانی که آن هم توسط نشر آموت در ایران عرضه شده است و با استقبال نسبتا خوبی نیز مواجه شد.
به گفته مترجم، نویسنده این رمان به دلیل نگاه معنوی‌اش در جهان پرطرفدار است، ولی در ایران هنوز به خوبی معرفی نشده است. او میگوید در این رمان بخشی از ماجراهای داستان “خانه” از نگاه این کشیش روایت می‌شوند و ماجراهای کتاب در “آیووا” روی می‌دهد. راوی رمان “گیلیاد” کشیش پیری است که از بیماری قلبی رنج می‌برد و مهم‌ترین دغدغه‌اش این است که پسر هفت ساله‌اش بعد از مرگ او، خاطرات چندانی از پدرش در ذهن نخواهد داشت و به همین دلیل شروع به نوشتن نامه برای فرزندش می‌کند.
این رمان با عنوان”Gilead” در سال 2004 میلادی منتشر شد و یک سال بعد جایزه ادبی پولیتزر در بخش داستان و جایزه مجمع منتقدان کتاب ملی را از آن خود کرد. نویسنده این کتاب نیز در سال 2012 جایزه افتخاری علوم انسانی آمریکا را از ریاست جمهوری این کشور دریافت کرد و در سال 2013 نیز نامزد نهایی جایزه ادبی من بوکر شد.
آنطور که مترجم کتاب اعلام کرده، این رمان با اطلاع رابینسون از ترجمه‌اش به زبان فارسی بازگردان و منتشر شد و به طور ضمنی وی در یک نامه اجازه ترجمه آن را داده است: “با این حال من در ابتدای ترجمه‌ام بر رمان “خانه‌داری” این نویسنده که در آینده منتشر خواهد شد، متن نامه رابینسون خطاب به مخاطبان ایرانی‌اش را نیز خواهم آورد.”
مریلین رابینسون نویسنده معاصر آمریکا (1943) در شهر سنت‌پونت چشم به جهان گشود. دکترای زبان انگلیسی را در شهر واشنگتن به پایان برد و هم‌اکنون استاد کارگاه نویسندگان دانشگاه آیوواست. اولین رمان او “خانه‌داری” در سال 1980 منتشر شد و جایزه بنیاد همینگوی را از آن خود کرد. دومین رمان این نویسنده به نام “گیلیاد” در سال 2004 به چاپ رسید و جایزه کانون منتقدان کتاب ملی، امبسادور و جایزه پولیتزر سال 2005 را برد. سومین رمان مریلین رابینسون با نام “خانه” در سال 2008 منتشر شد و جایزه ملی آن سال و جایزه اورنج انگلستان را نصیب خود کرد. این کتاب از میان 156 عنوان و از سوی 123 کتابخانه از سراسر دنیا، نامزد جایزه‌ی ایمپک دوبلین 2010 شد که به عنوان گران‌ترین جایزه ادبی شناخته می‌شود. با اینکه رمان “خانه” و “گیلیاد” در راستای هم پیش می‌روند و شخصیت‌های داستان یکی هستند، اما هر یک خوانشی مستقل دارند. نام این نویسنده در فهرست نهایی نامزدهای جایزه من بوکر بین المللی 2013 نیز به چشم می‌خورد”.
آخرین پر سیمرغ
نویسنده: محمد چرمشیر
ناشر: نی
تعداد صفحات: 160
شمارگان: 2200
قیمت: 4600 تومان
بیژن سه: مادر، گفته بودی ـ در جهان ـ سرزمینی است که دیوان بر هیئت زنان، راه بر آدمی می‌بندند. گفته بودی سرزمین آدمی همان‌جایی است که دل ماندگار می‌شود… مادر، من اکنون آن سرزمین را یافته‌ام، و چه باک که آن سرزمین همان سرزمین دیوان باشد. من از اسب فرود آمده‌ام و دیگر بر آن جای نخواهم گرفت. بگذار گرازان بر زمین بتازند و پهلوانان، فاتح سرزمین‌های بسیار باشند، و من ایستاده بر سرزمینی باشم که دیوانش دل از آدمی می‌ربایند. مادر، بگذار پسری از پسران تو به‌جای شمشیر زمزمه‌ای بر لب داشته باشد، شاید جهان با همین زمزمه پسر تو، جایی شود که خون و مرگ، فاتح همیشه آن نباشند…
آخرین پر سیمرغ نمایشنامه دیگری است از نمایشنامه نویس پرکار تئاتر ایران، محمد چرمشیر. به علت تعدد و گوناگونی آثار چرمشیر، هنوز نمی توان به درستی آثار جدی و مهم او را از آثاری که به سفارش نوشته شده اند از هم تمیز داد، اما با نگاهی کلی به مجموعه آثار او می توان دریافت که محمد چرمشیر در تئاتر امروز ایران نگاه و صدایی ویژه دارد.
رویا
نویسنده: آگاتاکریستی
مترجم: حمیدرضا بلندسران
ناشر: هرمس
تعداد صفحات: 452
شمارگان: 2500
قیمت: 8500تومان
رمان جدید آگاتا کریستی در مجموعه “کارآگاه” که شامل داستان‌های پلیسی نشر هرمس است، منتشر شد. این اثر ترجمه‌ای است از یکی از آثار کریستی که نخستین بار در سال 1960 میلادی منتشر شد.
در بخشی از این کتاب آمده است: “هرکول پوآرو مثل همیشه سر وقت وارد اتاق کوچکی شد که خانم لمون، منشی پرکار او در آن منتظر شنیدن دستورات آن روز بود. در نگاه اول به نظر می‌آمد اندام خانم لمون تماما از خطوط صاف و موازی تشکیل شده و از این لحاظ برای پوآرو که طرفدار تقارن هندسی بود خیلی خوب بود. تا اینکه پوآرو در مورد اندام زن‌ها هم طرفدار نظم و دقت هندسی باشد، برعکس او آدم سنت‌گرایی بود و تعصب شدیدی روی منحنی‌ها داشت. دوست داشت زن‌ها زن باشند! ولی خانم لمون را نمی‌شد یک زن به حساب آورد. او یک انسان ماشینی بود. یک ابزار دقیق. 48 سال سن داشت و شانس آورده بود که به کلی فاقد تخیل است.
“نخستین پرونده‌های پوآرو”، “تحقیقات پوآرو”، “آواز قو”، “جنایت‌های میهن‌پرستانه” و “سوزش سر انگشتان” برخی از جدیدترین عناوینی هستند که از سوی نشر هرمس در مجموعه “کارآگاه” این ناشر ترجمه و منتشرشده است.
کریستی، نویسنده انگلیسی، در سپتامبر 1890 میلادی به دنیا آمد و 86 سالی که عمر کرد با بیش از هشتاد رمان جنایی که بر جای گذاشت توانست نام خود را به عنوان پرکارترین نویسنده ادبیات جنایی جهان در ذهن مخاطبان ثبت کند. شخصیت‌های داستانی او خیلی زود مطرح شدند و به دنیای سینما نیز راه یافتند. کمتر کسی است که هرکول پوآرو، آتور هستینگز و خانم مارپل را نشناسد و داستان‌های جنایی آنها را به خاطر نیاورد.
او که با انتشار داستان‌های پلیسی توانست لقب “ملکه جنایت” را از آن خود کند به عنوان یکی از مهم‌ترین و مبتکرترین نویسندگانی شناخته می‌شود که در راه توسعه و تکامل داستان‌های جنایی کوشیده‌اند.
