واردات سنگ پا، پونز و سوزن

نویسنده
مریم کاشانی

» آمار جدید از واردات غیرضروری در دولت احمدی نژاد

خبرگزاری کار ایران، ایلنا، با انتشار گزارشی چند قسمتی، لیست بلندی از واردات کالاهای غیرضروری در دولت احمدی‌نژاد را منتشر کرد. بر اساس این گزارش در دورانی که هر روز از خودکفایی گفته می شد و رهبر جمهوری اسلامی هم از آن زمان به عنوان دورانی که مملکت تبدیل به کارگاه بزرگی شده یاد کرده بود، اکثر اجناس وارداتی، کالاهای ساده و آسان ساخت از چین بوده‌اند.

آیت الله خامنه ای در میانه زمانی که آمار حکایت ها می گفت و کارشناسان اشارات بسیار داشتند یک بار هم از دولت احمدی نژاد به عنوان نمونه ای از کوشش در راه اقتصاد مقاومتی یاد کرده بود.

اما اینک در  گزارش‌ها با عنوان “واردات ۱۴ تن سنگ پا در دولت پاکدست!” آمده است: “براساس اعلام سازمان توسعه تجارت ایران در آن مقطع زمانی اجناس چینی از جمله، ‌لوستر، چراغ و روشنایی، تلویزیون، LCD، بادام زمینی، سیر، مجسمه، دستگاه ضبط و پخش، مایکروویو، گوشی تلفن همراه، ‌آجر، ماشین رختشویی، پارچه، کیف مدرسه، چمدان، ‌بلندگوی خودرو، ‌ساعت مچی (دیواری، ‌جیبی)، ‌لیوان، کره، لامپ کم مصرف، ‌قاشق و چنگال، پشم حلاجی شده، دستکش جراحی، سشوار، ‌عروسک، میکروفن، ‌باطری، بیل و کلنگ، ریش تراش، شانه، ‌زیپ، بخار برقی، تیغ، میخ، پونز، پیچ، ‌اسباب‌بازی، آهن ربا، زغال، شن و ماسه، عینک و عدسی، ‌پارچه، چادر، روسری، دستمال گردن، ‌ترازو، سیم خاردار، الکل، بازی‌های ویدئویی، کاغذ و مقوا، ‌چسب، سبوس، هدفون، آچار، آرد و سویا، ‌دستکش، شیلنگ، جوراب، ‌کاشی، فرش، بلندگو، گاو صندوق، ‌لاستیک و حصیر بوده است.”

این خبرگزاری آمار دقیق‌تری هم داده است: “حجم برخی اقلام به میزان ۸۳۰ تن مداد تراش و تیغه، ۲۴۷ تن مداد پاکن، ۷۸۰ تن میخ، میخ سر پهن و پونز، ۷۸۰ کیلو رخت آویز چوبی، ۷۱۳ تن سیر، ۳۸۸ تن عدس، ۱۸۴ تن زرد چوبه، ۴۸ تن نخود فرنگی، ۱۶۰ تن قرقره و ماسوره، ۱۶۰ کیلو خمیر بازی، یک تن انواع شمع، ۱۴ تن سنگ پا، ۱۶ تن واکس کفش، ۱۰ تن زیپ و ۳۵ تن سوزن دوزندگی بوده است.”

در گزارش دیگری که ایلنا منتشر کرده خبر از “واردات ۵۲ تن چوب اره و ۶ تن درب بطری” داده شده و در گزارش سوم نیز “واردات ۲۰۲ تن ساپورت و ۴۲۴ تن دستمال گردن” برجسته شده است. نویسنده گزارش این خبرگزاری اضافه کرده است: “ شاید این قبیل آمار‌ها که ایلنا قرار است در طی هفته‌های جاری آنها را اعلام کند سرنخ‌های بخشی از دلارهای حاصل از فروش نفت طی هشت سال دولت مهرورزی باشد، چراکه تا به امروز هیچ یک مقام‌های دولت وقت در خصوص سرنوشت این دلار‌ها حرفی بیان و مطرح نکرده‌اند و مردم نمی‌دانند درآمد حاصل از فروش نفت در کجا هزینه شده است.”

مساله واردات بی‌رویه در دولت احمدی‌نزاد که در واقع موجب بوجود آمدن میلیون‌ها دلار رانت برای واردکنندگان وابسته شد، یکی از مهمترین انتقادات از دولت وی در سال‌های گذشته بوده است.

پیش از این اسحاق جهانگیری معاون اول حسن روحانی با اشاره به درآمد نفتی هنگف دولت احمدی‌نژاد گفته بود: “فرصت‌های استثنایی که در سال‌های گذشته با توجه به حجم بالای درآمدهای ارزی وجود داشت از آن استفاده نشد. به طوری‌که در فاصله زمانی سال‌های ۸۴ تا ۹۲، ۹۵۰ میلیارد دلار درآمد ارزی کشور بود که با نگاه به آثار این درآمد مشخص می‌شود که به دلیل مدیریت نامناسب آن را به سمت تولید حرکت نداده‌ایم. در مدت یاد شده ۷۰۰ میلیارد دلار واردات انجام شده است و موجودی حساب ذخیره ارزی را به پایان رسانده‌ایم.” او در عین حال اضافه کرده بود: “واردات در این زمینه بهترین دفاع از دولت گذشته است و اگر اصرار کنم که واردات از این میزان خیلی کمتر بوده مسئولان باید بیایند و اعلام کنند که بقیه این ارز حاصل شده کجاست.” جهانگیری چند روز پیش هم دوباره تاکید کرد: “وقتی من می‌گویم ۹۵۰ میلیارد تومان درآمد ارزی بوده و این پول چه شده است، مقصودم سوء مدیریت است و آنجا که مساله بابک زنجانی گفته می‌شود معلوم است که یک فسادی رخ داده. به هر حال باید بر سر این موضوعات جدی بود و رسانه‌ها هم باید کمک کنند.”

نکته قابل توجه در سیاست وارداتی دولت احمدی‌نژاد آن است که بخش مهمی از کالاهای وارداتی، اجناس بی‌کیفیت و بنجلی است که به دلیل بلوکه شدن پول‌های ایران در چین و هند ناچار به وارد کردن آنها شده‌اند. و البته در همان زمان، واردات کالاهای اساسی همانند داروهای مورد نیاز مردم، از اولویت خارج شده بود. چنانچه حتی برکناری وزیر بهداشت وقت نیز به دلیل اعتراض‌های مکرر او در اختصاص ندادن بودجه برای وارد کردن دارو اتفاق افتاد. مرضیه وحید دستجردی بعدها در یک برنامه تلوزیونی گفت: “وقتی وارد ستاد تدابیر ویژه دولت شدم، دیدم که وضع ارز به شدت وخیم است بنابراین به دوستانم گفتم به شدت به دنبال ارز برای تامین دارو باشید چرا که نیازمند ۲ و نیم میلیارد دلار برای مسائل پزشکی بودیم اما از این میزان فقط ۴۱ و نیم میلیون دلار به مسائل دارو و تجهیزات پزشکی اختصاص یافت در حالی که ارز برای لوازم پزشکی هزینه شده بود و همین امر خونم را به جوش آورد.” او اضافه کرده بود: “به این نتیجه رسیدم که اگر این موضوع را علنی نکنم از هیچ راهی نمی‌توان ارز دارو را تامین کرد چون هرچه در جلسات علنی می‌گفتم تذکر می‌دادند. آقای فلان ارز دهد اما من می‌گفتم ارزی به ما نمی‌دهند و به لوازم آرایشی اختصاصا دارد چون در اولویت بندی وزارت صنعت تجهیزات پزشکی اولویت هشتم اما خوراک سگ و دسته بیل اولویت سوم و چهارم.”