برنامه نظارت بر حمایت مدافعان حقوق بشر، به عنوان برنامه ای مشترک از “سازمان جهانی مبارزه با شکنجه” و “فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر” اطلاعات جدیدی را دریافت کرده است و از مسوولان ایرانی درخواست می کند که سریعا درخصوص وضعیت پیش آمده ذیل در جمهوری اسلامی ایران اقدام نمایید.
اطلاعات جدید
برنامه نظارت توسط کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری مطلع شده است که آقای منصور اسانلو، رییس سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه، به دنبال عدم برخورداری از مداوای فوری، بینایی یکی از چشم های خود را از دست داده است.
آقای اسانلو از تاریخ 10 ژوئیه به دنبال صدور حکمی خودسرانه، در زندان اوین بسر می برد. با توجه به اطلاعات به دست آمده، اخیرا پزشکی در زندان هشدار داده که ممکن است آقای اسانلو در صورت عدم مداوای فوری، بینایی خود را از دست بدهد.
برنامه نظارت به شدت نگران سلامت روحی و بدنی آقای اسانلو است و به علاوه، حبس وی را کاملا خودسرانه می داند. در واقع، حکم حبس آقای اسانلو به دلیل فعالیت های متعهدانه او در زمینه حقوق اقتصادی و اجتماعی در ایران صادر شده است. برنامه نظارت خاطرنشان می سازد که آقای اسانلو در گذشته بارها قربانی نقض حقوق خود، از جمله خشونت و حبس خودسرانه به دلیل فعالیت های سندیکایی، بوده است [به گزارش سالانه برنامه نظارت در سال های 2005 و 2006 مراجعه کنید].
اطلاعات اولیه
آقای منصور اسانلو روز 10 ژوئیه 2007 در حال ترک اتوبوس شرکت واحد در نزدیکی منزل خود، توسط تعدادی ناشناس ربوده شد. بنابر شواهد موجود، ربایندگان به شدت آقای اسانلو را مورد ضرب و جرح قرار داده و او را با خود در داخل یک اتومبیل پژوی خاکستری رنگ به محل نامعلومی برده اند. ظاهرا آقای اسانلو طی آن روز توسط این خودروی پژو به شکلی نامحسوس تحت تعقیب بوده است. ازطرف دیگر باید یادآوری کرد که این نوع اتومبیل ها به عنوان اتومبیل نیروهای امنیتی ایران به خوبی شناخته شده اند.
بازداشت آقای اسانلو در روز 12 ژوئیه 2007 از سوی سعید مرتضوی، دادستان تهران، مورد تأیید قرار گرفت. بر اساس گزارش های رسیده، آقای اسانلو از آن تاریخ به “توطئه برضد امنیت ملی” متهم شده است.
خانم پروانه اسانلو، همسر آقای منصور اسانلو، و خواهر ایشان نیز روز 3 سپتامبر 2007 پس از تلاش برای دیدار با خانم لوییز آربور، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل که به تهران سفر کرده بود، به مدت کوتاهی بازداشت شدند.
اقدامات مورد درخواست
از مسوولان جمهوری اسلامی درخواست داریم:
1. تحت هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی آقای منصور اسانلو و بستگان وی را تضمین کنند و اطمینان دهند که آقای اسانلو مورد مداوای فوری قرار خواهد گرفت.
2. هر چه سریعتر و بدون هیچ قید و شرطی آزادی آقای منصور اسانلو را ضمانت کنند، زیرا حبس او کاملا خودسرانه است.
3. اطمینان دهند که آقای اسانلو هر چه سریعتر در یک دادگاه عادل و بی طرف محاکمه خواهد شد تا بدین ترتیب از او رفع اتهام شود. شایان ذکر است که این اتهام ها صرفا به دلیل فعالیت های او در زمینه حقوق بشر وارد شده است.
4. سریعا به هرگونه اقدام تهدیدآمیز و آزاردهنده در قبال تمامی مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند.
5. به مواد اعلامیه مدافعان حقوق بشر، تصویب شده توسط مجمع عمومی سازمان ملل در 9 دسامبر 1998، احترام گذاشته و آن را رعایت کنند. به ویژه ماده اول آن که می گوید: “هر شخصی به صورت فردی یا گروهی این حق را دارد که در سطوح ملی و یا بین المللی اقدام به حمایت از حقوق بشر کند و آزادی های اصلی را تحقق بخشد” و همچنین ماده 12.2 که می گوید: ”دولت باید کلیه تدابیر لازم را انجام دهد تا حمایت فردی و گروهی همه کس نسبت به خشونت، تهدید، اقدامات تلافی جویانه، فشار، تبعیض های منفی شخصی و یا قانونی و هرگونه اقدام مستبدانه دیگری، توسط مراجع ذیصلاح تضمین گردد”.
6. به طور کلی، تحت هر شرایطی اطمینان دهند که مفاد حقوق بشر و آزادی های اصلی در ایران مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر عهدنامه های بین المللی و منطقه ای که ایران نیز آنها را به رسمیت شناخته رعایت خواهند شد.
رونوشت این نامه برای رهبر، رییس جمهوری و رییس قوه قضاییه و وزیر خارجه و سفیران ایران در سویس و فرانسه فرستاده شده است.
منبع: فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، 22 اکتبر
مترجم: علی جواهری