جنیفر روبین
هر چند دموکرات های آمریکا اهمیت انتخابات میان دوره ای را انکار می کنند ولی آنچه بطور قطع غیر قابل انکار خواهد بود اثر اکثریت سنای آمریکا بر سیاست های مربوط به ایران است. نشریه سیاست خارجی می نویسد: “تنش میان سیاست سازشکارانه دولت آمریکا در قبال ایران و تلاش دولت برای خاموش کردن صدای کنگره در زمینه دیپلماسی هسته، در ۲۴ نوامبر، یعنی مهلت به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای با ایران، باید به پایان برسد”. کنگره چه کاری می تواند انجام دهد؟
قانونگذاران کنگره می توانند از قبول توافقی که به حداقل خواسته های آن ها پاسخ نگوید سر باز زنند و از برداشتن تحریم ها جلوگیری کنند. حداقل خواسته آن ها مسدود کردن مسیر ایران در غنی سازی اورانیوم و پلوتونیوم برای رسیدن به سلاح هسته ای و برقراری نظامی از بازرسی های منظم و قابل تائید است که بتواند تضمین کند که ایران چه آشکارا و چه به صورت پنهانی قادر به تولید سلاح هسته ای نیست. قانونگذاران در نامه ای در ژوئیه ۲۰۱۴ اشاره کردند که چنین برخوردی از حمایت اکثریت مجلس نمایندگان برخوردار است.
در این زمینه تحریم هایی پیش بینی شده است که در صورت عدم پذیرش ایران بتواند اعمال شود. هر چند بعید است با وجود تهدید اوباما به وتو کردن رای کنگره، مجلس بتواند قانون مربوط به سلاح های هسته ای ایران را به مورد اجرا بگذارد، ولی سناتور مارک کرک و سناتور رابرت منندز، می توانند در کنگره جدید خواستار رای گیری مجدد در باره آن لایحه یا لایحه های مشابه آن شوند. چنین قوانینی تحریم های فلج کننده ای را بر تهران اعلام خواهد کرد که در صورت عدم پایبندی به توافق موقت قابل اجرا خواهد بود.
علاوه بر آن کنگره می تواند از پذیرش توافق نهایی سر باز زند. (این موضوع از این جهت مهم است که تحریم ها شامل بسیاری مسائل دیگر، غیر از مساله هسته ای می شود، مانند موضوع موشک های دوربرد ایران، نقض حقوق بشر و حمایت این کشور از تروریسم).
و بالاخره کنگره می تواند کاهش های چشمگیری در بودجه نظامی اعمال کند و “هزینه های نظامی را به حداقل پیشنهادی رابرت گیتس، وزیر دفاع برساند. اگر آمریکا بخواهد به نحو معنی داری ایران و سایر مهاجمین بالقوه را کنترل کند باید منابع کافی برای دفاع از خود و متحدان خود را داشته باشد.”
از آن گذشته مخالفان، سال ۲۰۱۶ هم نقشی برای بازی کردن خواهند داشت. آن ها می توانند بگویند که هر توافق مصوب کنگره در انتهای دوره ریاست جمهوری اوباما لغو می گردد. آن ها هم می توانند حداقل های مورد قبول خود را تعیین کنند. اگر هیلاری کلینتون آن قدر که طرفدارانش می گویند قوی باشد می تواند از این راه حل استفاده کند. در غیر این صورت در انتخابات ۲۰۱۶ باید ایران را کاملا بپذیریم.
و در آخر این که کنگره در زمینه روابط با اسرائیل هم مطالب زیادی برای گفتن دارد. در این زمینه کنگره می تواند بگوید که کاخ سفید را از وجود رئیس جمهوری که مانع حمله اسرائیل به ایران شد، پاک کرده است. و می تواند مجددا حمایت خود را از حمله احتمالی اسرائیل به ایران اعلام کند و تجهیزات ضروری را در اختیار آن قرار دهد.
نحوه برخورد اوباما با ایران و اسرائیل با آنچه اکثریت آمریکائیان احساس می کنند تفاوت اساسی دارد. پس از انتخابات، کنگره می تواند در کنار آمریکائیان قرار گیرد. و شاید بار دیگر اعلام کند که هدف اصلی ما تغییر رژیم در ایران است و دولت فعلی موجود اجازه چنین کاری را نمی دهد. کنگره، در صورتی که سناتور هری رید (دموکرات از نوادا) دیگر رئیس مجلس سنا نباشد، کارهای زیادی می تواند انجام دهد.
منبع: واشنگتن پست - 5 نوامبر 2014
