جاناتان توبین
اگر دولت اوباما تلاش می کرد تا طرفداران اسرائیل در آمریکا را مطمئن کند، تصمیم وزیر امورخارجه این کشور، هیلاری کلینتون، مبنی بر شرکت در برنامه ای مشترک با جیمز بکر در برنامه چارلی رز، کنجکاوی برانگیز بود. بیکر که یکی از مشهورترین طرفداران اسرائیل در میان پیشینیان کلینتون است، در این برنامه حاضر شد تا برای دولت یهود این نکته را روشن کند که تحت هیچ شرایطی اجازه ندارند به تنهایی به تاسیسات اتمی ایران حمله کنند. بیکر زمانی به درستی می گفت که متوقف کردن برنامه های اتمی ایران کار آمریکاست نه اسرائیل. اما با شکست گفتگو های دیپلماتیک با ایران، تلاش های وزیر امورخارجه فعلی آمریکا برای ادامه گفتگو با ایران و منتظر ماندن تا زمانی که کمر ایران زیر فشار تحریم ها خم شود، نه وی و نه رئیس جمهور آمریکا هیچ راهی برای مقابله با تهیدی اتمی ایران به ذهنشان نمی رسد.
گفته های کلینتون مبنی بر این که “ما تلاش می کردیم که در هر نشست، کم کم فشار را بر ایران بیشتر کنیم” نشان می دهد که دولت آمریکا احساس خطر فوری در مورد ایران نداشته است. به نظر می رسد که کلینتون با این عقیده اشتباه که رئیس جمهور آمریکا در مورد “باز بودن پنجره های دیپلماسی به روی ایران” دارد، تلاش می کند تا مجامع بین المللی را در گفتگو و تحریم ایران همراه کند، اگرچه هرگز قادر نیست راه حلی برای مسئله اتمی ایران پیدا کند. حتی بعد از مذاکرات گروه 1+5 در مسکو هم دولت آمریکا متقاعد نشده است که دولت ایران آنها را جدی نگرفته است.
بیکر که در دوران ریاست جمهوری جورج بوش در مورد اسرائیل سختگیرانه و واقعگرایانه برخورد می کرد و سیاست های خارجی اش باعث ناراحتی وزارت کشور می شد، اما با این وجود اصرار دارد که درصورت شکست دیپلماسی این وظیفه آمریکاست که برنامه های اتمی ایران را متوقف کند. این موضعگیری فراتر از موضعگیری کلینتون است که همواره تاکید دارد که همه گزینه ها مطرح است. اما دلیل اینکه ایران در نشست مسکو چنان رفتار کرد که گویی همه برگ های برنده را در دست دارد، به این دلیل بود که گمان می کرد دولت اوباما هرگز نمی پذیرد که راه دیپلماسی با پایان رسیده است.
این درست است که درپایان این ماه اولین قدم ها برای تحریم نفتی ایران آغاز خواهد شد. این تحریمی است که باید سال ها پیش بجای سیاست های احمقانه دولت بوش و تلاش های بی ثمر اوباما برای گفتگو با ایران، اعمال می شد. متاسفانه ایران به مرحله غنی سازی اورانیوم و پاک کردن شواهد تحقیقات اتمی رسیده است و احتمالا برای تحریم های شدیدتر برای متوقف کردن این کشور، بی فایده خواهد بود.
معنایش این است که هرچه اوباما و کلینتون بیشتر به گفتگو و نشست ها ادامه بدهند، ایران به اهداف اتمی خود نزدیک تر می شود و پنجره های دیپلماسی را قبل از آمریکا خواهند بست. کلینتون باید بداند که متقاعد کردن روسیه و چین بی فایده است زیرا آنها دلشان نمی خواهد در این مورد درکنار آمریکا قرار بگیرند.
اگرچه برای همه طرفین بخصوص ایران بهتر بود که قبل از اینکه کار به اعمال زور برسد، اکنون زمان آن رسیده است که کلینتون بیشتر شبیه جیمز بیکر عمل کند. تا زمانی که ایران درک نکند که زمان پایان رسیدن دیپلماسی فرا رسیده است، هیچ اقدامی انجام نخواهند داد.
مجله کامنتری، 22 ژوئن
