در حالی که تاکنون بسیاری از مقامات جمهوری‌اسلامی درباره شیوع پدیده زنان خیابانی هشدار داده‌اند، سردار روزبهانی، رییس پلس امنیت اخلاقی تهران، برای نخستین بار از تقسیم‌بندی جدیدی درباره این افراد خبر داده است: “پلیس به‌عنوان مجری قانون بررسی می‌کند که آیا این زن‌ها محتاج نان شب هستند یا خیر. در واقع بعضی از این افراد احتیاجی به خود فروشی ندارند و در بهترین جای تهران بهترین ماشین را دارند و در واقع مجرم هستند اما برخی از آنها واقعا نیازمندند وبرای گذران زندگی خودفروشی می‌کنند که باید دست آنها را گرفت.”
این برای نخستین بار است که یک مقام انتظامی جمهوری‌اسلامی، به صراحت چنین سخنانی رh به زبان می‌آورد. وی همچنین ادامه داده است: “این زن‌ها تحویل مقامات قضایی می‌شوند اما در جلساتی که با متولیان آنها یعنی وزارت کشور، بهزیستی، ستاد مبارزه مواد مخدر و پلیس برگزار شد، مصوب شد که مکان‌هایی برای این افراد پیش‌بینی شود که در آن به اینها کمک شود. در این مراکز زنان باید بتوانند روز و شب را بگذرانند و با مشاوره‌های مرتب به زندگی عادی برگردند، برای آنها کار پیش‌بینی شود و به آغوش خانواده باز گردند که قرار است این مراکز تا چند ماه آینده افتتاح شود.”
سخنان روزبهانی، در راستای سخنان سردار ساجدی‌نیاست که هفته گذشته اعلام کرده بود: “پلیس می‌تواند ظرف مدت یک هفته تمام زنان خیابانی را که به صورت علنی مرتکب جرم می‌شوند جمع آوری کند به شرط آنکه دستگاهی مسئولیت این زنان را برعهده بگیرد. این زنان اگر مرتکب خلافی شوند مجرم هستند اما در حال حاضر موضوع زنان خیابانی یک مشکل اجتماعی است و باید به این ناهنجاری اجتماعی به شکل خود نگاه کرد.”
پیش از این نگاه مقامات مسوول جمهوری اسلامی به این پدیده متفاوت بودتا جایی که چند سال پیش یک نماینده مجلس اعلام کرده بود راه حلی قطعی برای از میان بردن فحشا در جامعه دارد: “اگر ده زن خیابانی را اعدام کنید، فحشا از میان می‌رود.”
در هنگام آغاز طرح گشت ارشاد در خیابان‌ها، سردار رادان با اعلام ایجاد شعبه خاص برای رسیدگی به پرونده “زنان خیابانی و بدحجاب”، این افراد را چنین توصیف کرده بود: “یا بیمار روانی هستند که از اختلال شخصیتی رنج می‌برند یا فاقد هویت که به دنبال انحرافات اخلاقی هستند و یا گروهی هیجان‌مدار که فقط می خواهند هیجان خود را تخلیه کنند.”
توجه به مساله زنان خیابانی، چند سالی است که در جمهوری اسلامی مطرح شده. این در حالی است که آمار موجود در این زمینه، روند صعودی داشته است. برای نخستین بار در سال ۸۶ بود که یک مقام رسمی، نسبت به بحرانی بودن سن فرار دختران در ایران هشدار داد. در آن زمان مدیر کل دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی اعلام کرد که میانگین سن دختران فراری ۹ تا ۱۷ سال و شرایط آنان بحرانی است.
این سخنان، باعث شد بسیاری سخنان موسوی لاری، وزیر کشور دوران اصلاحات را به خاطر آورند که پیش ترها اعلام کرده بود زمان دسترسی به زنان “روسپی” در شهر تهران، کمتر از ۱۰ دقیقه است.
خبرگزاری ایلنا نیز در گزارشی از یک کارشناس آسیب های اجتماعی، آمار مراکز فحشا در سطح شهر تهران را ۸ هزار باند اعلام کرد. معینی در همایش بررسی آسیب های اجتماعی، گفت: “طبق آمار در مدت ۷ سال متوسط سن فحشا از ۲۸ سال به زیر ۲۰ سال رسیده ودر حال حاضر کف این سن تا ۱۳ سالگی پایین آمده یعنی در میان نوجوانان به طور روزافزونی گسترش یافته است.”
این کارشناس مسائل اجتماعی تصریح کرده بود: “بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار زن خودفروش در جامعه ما قابل ردیابی هستند و بسیاری از دانش آموزان دبیرستانی این معضل اجتماعی را به طور رسمی می‌پذیرند.”
پیش از این در تحقیقی که توسط دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی بهزیستی در یک جامعه آماری شش هزار و 53 زن خیابانی که در کل کشور زندانی بودند، انجام گرفته بود، بیشترین تعداد این افراد شامل دختران در رده سنی 12 تا 25 سال می شدند.
سازمان ملی جوانان هم در تابستان سال ۸۷ با انتشار گزارشی در سایت رسمی خود اعلام کرد که “۱۲ میلیون از ۱۸ میلیون کاربر اینترنت در ایران به «سکس‌گردی» و «جستجوی عکس‌ها و فیلم‌های سکسی» مشغولند.”
این گزارش اضافه می‌کرد که: “بیشترین میزان عبارات سرچ شده در اینترنت از سوی کاربران ایرانی کلماتی شامل عبارات سکس و یا ابزار جنسی بوده است و ۸۰ درصد ترافیک سایت‌های داخل ایران مربوط به سایت‌های مساله‌دار و دوست یابی بوده است… بیشترین مواردی که درسایت های مساله دار مورد توجه گردانندگان قرار داشت به ترتیب اهمیت برای کاربران و بیشترین میزان کلیک بر روی آنها عبارت بودند از: تصاویر دختران جوان، تصاویر دوربین مخفی از محیط‌های خصوصی، تصاویر غیراخلاقی هنرپیشه، تصاویر دختران فراری، پارتی دختران دانشگاهی، ورزش دختران، داستان‌های مبتذل و دیگر مواردی که ماهیتی جنسی دارند”.
