نگاهی به فیلم “فوتبالی ها”
با کمی حالت تهوع ،سینما همچنان زنده است !
چه کسی می گوید سینمای ایران دچار مشکل است و رو به انفعال رفته است ؟ چه کسی از سخیف بودن سینمای ایران حرف می زند ؟کو ؟کجا هستند منتقدانی که از ابتذال در سینمای ایران و مقایسه آن با فیلم فارسی های قبل از انقلاب حرف می زنند .
من برای همه این منتقدان حرف های جدی و اساسی و منطقی دارم . تهیه کنندگانی مثل داریوش بابائیان نمی گذارند سینمای ایران دچار انفعال شود و از نفس بیفتد .
خودشان معتقدند که باید از آنها تقدیر و تشکر کرد چون باعث می شوند چرخ سینمای ایران به گردش دربیاید یا از گردش نیفتند .
سبک بابائیان
فیلم های داریوش بابائیان شبیه خانه های بساز بفروشی است که تعجیل دارند زود ساخته و پرداخته شوند و تحویل مشتری شوند .
اصولا فیلمنامه در فیلم های اخیر بابائیان جایگاهی ندارد و بابائیان با سنت قدیمی منتسب به اصفهانی ها سعی دارد تا جایی که ممکن است جلوی هزینه های زائد را در ساخت فیلم بگیرد و فیلم را شسته و رفته تحویل نماید .
این روش و راهکار تا انجا ادامه پیدا می کند که کیان بابائیان فرزندش که پیش از این به عنوان مدیر تولید فعالی می کرد نیز جلوی دروبین می آید و یکی از نقش ها را بر عهده می گیرد تا هزینه ها باز هم کاهش پیدا کنند .
به این ترتیب پیش بینی می شود در آینده ای نزدیک کیان بابائیان وظیفه بی اهمیت کارگردانی و احتمالا طراحی صحنه و حتی فیملمبرداری را نیز برعهده بگیرد تا فیلم به روش اصفهانی و کمترین هزینه ممکن ساخته شود و بخشی از بودجه فرهنگی مصروف شده در این راه را به خانواده بابائیان بازگرداند .
همانند فرمول آزمون شده افراطی ها محصول قبلی دفتر بابائیان اینجا نیز دو سه بازیگر فیلم های کمدی وجود دارند که قرار است گیشه را تضمین کنند .
فیلم از نظر ساخت شاهکار است و جلوی هر نقدی را می گیرد و به همین دلیل نیز تاکنون هیچ منتقدی به خودش جرئت نداده درباره این فیلم نقدی بنویسد و به نظر می رسد اصولا این فیلم و فیلم هایی از این دست در نقد را به روی خود بسته اند چرا که منتقد در نوشتن نقد درمی ماند از کجا نقدش را شروع کند و چگونه به پایان برساند .
اظهارات تهیه کننده
داریوش بابائیان تهیه کننده فیلم سینمایی فوتبالی ها پیش از این از احتمال اکران این فیلم در نیمه دوم فصل بهار خبر داده بودو گفته بود :«با توجه به شرایط اکران ، فصل و مضمون فیلم به احتمال زیاد در اوایل نیمه دوم بهار اکران می شود.»
وی افزوده بود :«مضمون این فیلم طنز اجتماعی ورزشی بوده و داستان آن درباره تیم فوتبالی است که می خواهد به دسته برتر راه یابد ، مربی این تیم در پی شکست در دیدار رفت به ظاهر سکته می کند تا یک مربی برزیلی هدایت تیم را به عهده بگیرد که طی آن ماجراهای طنز جالبی برایش رخ می دهد.»
عوامل فیلم
در این فیلم مهران غفوریان ، رضا شفیعی جم ، مهدی امینی خواه ، احمد پورمخبر ، یوسف صیادی ، سید جواد هاشمی ، سید رضا حسینی ، کیمیا بابائیان ، فرید ولی زاده ، امید متقی ، سیروس میمنت ، مهدی آریا ، شهرام دانایی و ابراهیم آرزو به ایفای نقش پرداخته اند.فیلم سینمایی «فوتبالی ها» به کارگردانی عباس خواجوند و نویسندگی کیانوش اسلامی و براساس طرحی از ابراهیم آرزو ساخته شده است.
نتیجه گیری
نتیجه گیری زیاد سخت و پیچیده نیست . بابائیان و سایر همکاران او در این ژانر می توانند ادعا کنند که سینما را زنده و سرپا نگه داشته اند و کاری می کنند که مردم با سینما قهر نکنند . این ادعا با سایر ادعاهایی که هر روز از تریبون های مختلف می شونیم ،همخوانی و هماهنگی کامل دارد .درشرایطی که بسیاری از فیلم های خوب و تحسین شده در پشت درهای اکران باقی مانده اند مافیاهایی از این دست با در اختیار گرفتن سینماهای خوب در فصل مناسب اکران تلاش می کنند به سخیف ترین شکل ممکن از بودجه فرهنگی خانواده ها کسر کنند و ابتذال به خرد آنها بدهند .
تصور کنید خانواده ای با درآمد متوسط بخواهد بخشی از درآمد خود را صرف امور فرهنگی و به ویژه سینما کند و چنین فیلمی را ببیند و باز تصور کنید درس های شگفت انگیزی که فرزندان همین خانواده از این فیلم یا فیلم هایی از این دست می گیرد و می تواند با سینما آشنا شود. در جایی که کودکی در اروپا و آسیای دور و آمریکا می تواند فیلمی مثل “اینسپشن” یا “قوی سیاه” و یا “سخنرانی پادشاه” را به اتفاق خانواده خود ببیند و در گوشه ای از ذهنش ناخودآگاه تاثیر پررنگ سینما حک شود ،در بخش دیگری از این کره خاکی به نام ایران، کودکان هویت سینمایی و دیداری خود را با فیلم هایی چون فوتبالی ها می سازند .باید تقدیر کرد از داریوش بابائیان و همکارانی چون او . باید خوشحال بود که چرخ سینما نمی ایستد و باید خدا را شکر کرد که دیده هامان هنوز سو دارند و هنوز به سینما علاقمندیم و در این جفای روزگار هنوز هم تحمل تاریکی سالن های سینما را داریم و می نشینیم پای دیدن یک فیلم هرچند به سختی و با کمی حالت تهوع!