در خاورمیانه‌ای که مناطق بسیاری از آن درگیر جنگ‌های فرقه‌ای و داخلی است، ایران انتخاباتی برگزار کرد که امیدهایی را برای آینده‌ای بهتر زنده کرده؛ آینده‌ای بهتر برای ایرانیان که می‌توانند آن را با کشورهای دیگر منطقه شریک شوند. این نظر باربارا اسلوین تحلیلگر امور خاورمیانه و ایران است.
خانم اسلوین عضو شورای آتلانتیک است که با واشنگتن پست و ال مانیتور نیز کار می‌کند. متن پیش رو مصاحبه‌ای با او در مورد دیپلماسی ایران است.
شما در آخرین مقاله‌تان ایران را به عنوان نقطه‌ای روشن در خاورمیانه توصیف کرده‌اید. آیا فکر می‌کنید ایران می‌تواند نقطه شروع یافتن راه‌حلی برای منطقه باشد؟
ایران باید بخشی از راه حل باشد اما متاسفانه بخاطر حمایت از رژیم وحشی اسد و گروه‌هایی مثل جهاد اسلامی فلسطین در غزه و برنامه هسته‌ای که از لحاظ تولید انرژی خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد، هنوز بخشی از مشکل است.
همانطور که قبلا گفتید، کلید توافق ایران و آمریکا مسئله هسته‌ای است. آیا با وجود روحانی توافق هسته‌ای امکان‌پذیر است؟
من نسبت به هشت سال پیش خوش‌بین ترهستم که ممکن است بتوانیم به توافق برسیم. توافقی که حق ایران را برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای به رسمیت بشناسد اما برنامه را به نحوی محدود کند که جامعه بین‌المللی اطمینان داشته باشد که ایران نمی‌تواند به سرعت به مواد لازم برای ساخت سلاح هسته‌ای دست پیدا کند.
اخیر مجلس آمریکا تحریم‌های جدیدی علیه ایران تصویب کرده است. ممکن است سنا هم چنین کاری بکند؟ اگر تحریم‌های جدید تایید شود، چه بر سر مذاکرات و روند دیپلماتیک می‌آید؟
اگر در مذاکرات پیشرفت حاصل شود من اعتقاد دارم که دولت اوباما کنگره را متقاعد می‌کند که تحریم‌ها را تصویب نکند.
تعلیق تحریم‌ها در مقابل تعلیق غنی‌سازی؛ آیا این فرمول کار می‌کند؟
بله قطعا. حتی فقط تعلیق غنی‌سازی 20 درصدی هم به تعلیق تحریم‌ها می‌انجامد.
شما خودتان در اولین کنفرانس مطبوعاتی روحانی با او ملاقات کردید. به نظر می آید شما در مورد او و کابینه‌اش خیلی خوش‌بین هستید. دلیل این خوش‌بینی چیست؟
این دومین بار است که روحانی را می‌بینم. اولین بار در سال 2005 که مشاور امنیت بود او را دیدم. از این‌که واقع‌گرا و خواستار روابط بهتر با آمریکا بود شگفت‌زده شده بودم. همچنین بعضی از اعضای گروهش را هم می‌شناسم و دید مثبتی نسبت به آنها دارم. آدم‌های توانا و باتجربه‌ای هستند.
شش سال پیش در دوران احمدی‌نژاد شما کتابی در مورد رابطه عشق و نفرت بین ایران و آمریکا، که آنها را تا آستانه جنگ کشانده، نوشتید. حالا که دولت جدیدی بر سر کار آمده گمانه‌زنی شما در مورد رابطه دو کشور چیست؟
من به این امید دارم که می‌توانیم از جنگ اجتناب و بالاخره شروع به درک بهتر یکدیگر کنیم. کمبود ارتباط بین دو کشور به هر دو جامعه آسیب رسانده و باعث شده تاثیر کشورهایی مثل چین و عربستان سعودی که رابطه کمتری نسبت به ایرانی‌ها با ما دارند افزایش یابد. ایران و آمریکا باید با هم همکاری کنند تا شرایط برای تمام مردم منطقه بهتر شود و تروریسم و گسترش سلاح‌های خطرناک را متوقف کنند.
منبع: پانوراما - 26 اوت 2013
