ادعای غرامت گروگان‌ها پیگیری می‌شود

متیو ال. والد

وقتی 32 سال پیش گروگان‌ها پس از 444 روز از ایران به خانه بازگشتند، قهرمان شناخته می‌شدند و آزادی آنها خبر بسیار خوبی بود؛ در حد یک پیروزی ملی.

آن ها حالا پیرتر شده‌اند و موهایشان سپید و خلق و خویشان به خوبی زمان آزادی در سال 1981 نیست. بخشی از تلخی اخلاق آن ها مربوط به شکست تلاش 17 ساله برای دریافت غرامت است.

وزارت خارجه به آنها اجازه پیروز شدن در دادگاه برای گرفتن خسارت را نمی‌داد چون در پیمان آزادی آنها که در الجزایر امضا شد، چنین درخواستی منع شده بود. اما سال گذشته آنها 69 حامی در مجلس بدست آوردند که به آنها اجازه دریافت غرامت هر کدام به مبلغ ⁴⁄₄ میلیون دلار را می‌دهد که از محل جریمه‌های شرکت‌هایی که تحریم‌ها را نقض کرده‌اند قابل پرداخت است. حالا در سنا هم تلاش‌های دوحزبی برای انجام همین کار پیگیری می شود.

این گروگان‌ها فیلم‌هایی برای ارائه به کنگره آماده کرده‌اند. یکی از گروگان‌ها به نام فردریک ال. کوپکه، که افسر ارتباطات بوده است، اکنون از کتک‌ها، جوخه‌های اعدام دروغین، بسته شدن به تخت، روز و شب و فشار دادن بینی‌اش برای هشت ساعت به دیوار، سخن می‌گوید.

او می‌گوید، از اینکه دوام آورده بود تعجب می‌کرد. زمانی که سفارت اشغال شده بود او با تعدادی اسلحه به بام ساختمان می‌رود و بعد متوجه می‌شود اگر ایرانی‌ها او را در آن وضعیت بگیرند فکر می‌کنند او تک‌تیرانداز است. وقتی او را گرفتند، او را می‌بندند، با مشت می‌زنند و به سمت یکدیگر هل می‌دهند؛ او فکر می‌کند حتما جمعیت پاره‌پاره‌اش می‌کند.

حالا 66 ساله و بازنشسته است و می‌گوید: “وقتی مردم می‌خواهند به تروریسم فکر کنند به بحران گروگان‌گیری ایران فکر نمی‌کنند، یازده سپتامبر یادشان می‌آید.”

مورهد سی. کندی یکی دیگر از گروگان‌ها می‌گوید، هنوز کابوس آن روزها را می‌بیند. وقتی او را از جایی به جای دیگر منتقل می‌کردند او می‌پرسد مسواکش را با خودش بیاورد یا نه و به او می‌گویند دیگر لازم نیست. او را با یک ملحفه‌ روی سرش با ماشین منتقل می‌کنند. “دعایم را خواندم و باز خواندم و دوباره خواندم و آن‌ها همین‌طور من را این طرف و آن طرف می‌بردند و با خودم فکر می‌کردم چقدر می‌توانم تحمل کنم؟”

آنها به جایی می‌رسند و صدای تیراندازی می‌شنود. شروع به شمارش می‌کند و سعی می‌کند یادش بیاید که چندنفر گروگان بودند و چند نفر تا آن موقع کشته‌ شده‌اند. هیچ‌کدام کشته نشدند ولی در آن لحظه هیچ‌کدام از گروگان‌ها فکر نمی‌کردند زنده بمانند.

گروگان‌ها به دنبال این بودند از پول‌های شاه که پس از سقوط وی مسدود شده غرامت خود را برداشت کنند. لایحه جدید سنا که توسط آقای ایزاکسون ارائه شده، پول را از جریمه شرکت‌هایی که با ایران تجارت می‌کنند تامین می کند. آن‌ها برای هر روز 10 هزار دلار، یعنی معادل ⁴⁄₄ میلیون دلار دریافت می‌کنند که به گروگان‌ها یا بازماندگانشان پرداخت خواهد شد.

وزارت خارجه دیگر چندان با این اقدام مخالف نیست و وعده همکاری با کنگره را داده است.

ریچارد بلومنتال از حامیان این لایحه می‌گوید: “این کار یا حالا باید الان انجام شود یا اینکه هرگز انجام نمی‌شود. در افکار عمومی آمریکا این اعتقاد وجود دارد که ما به اندازه کافی برای این آدم‌ها تلاش نکرده‌ایم.”

منبع: نیویورک تایمز - 8 مه