در هفته ای که گذشت، احتمال سنگسار یک زن نگرانی هایی را در پی داشت، عبدالمالک ریگی اعدام شد؛ موج جدیدی از فشارها علیه زندانیان سیاسی بند 350 اعمال شد؛ عماد الدین باقی به مرخصی آمد، همان طور که محمدنوری زاد و حسین درخشان دادگاهی شدند.
احتمال اجرام حکم سنگسار سکینه محمدی، در این هفته نگرانی و اعتراض فعالان حقوق بشر را در پی داشت. این نگرانی پس از آن شدت گرفت که پرونده وی به دایره اجرای احکام زندان تبریز منتقل شد و به گفته فعالان حقوق بشر، احتمال دارد حکم سنگسار وی به زودی اجرا شود. سکینه محمدی پیشتر از سوی دادگاه بدوی به اتهام داشتن “رابطه نامشروع” با قاتلان همسرش، به تحمل 99 ضربه شلاق محکوم شده بود اما سپس دادگاه کیفری در استان آذربایجان شرقی او را به اتهام “زنای محصنه” به سنگسار محکوم کرد.
آنسوتر اما حکم مرگ یک زندانی اجرا شد. عبدالمالک ریگی، رهبر گروه “جندالله” به اتهام “محاربه” و “افساد فی الارض” در زندان اوین به دار آویخته شد. بدنبال اعدام عبدالمالک ریگی، هشت تن از “اعضای جندالله” نیز در زاهدان محاکمه شدند.
آنطرف تر، پلیس اعلام کرد که تنها در خرداد ماه امسال یک هزار و 524 نفر در راستای طرح “عفاف و حجاب” دستگیر شده اند که از این میان 67 درصد دستگیر شدگان بین 16 تا 20 سال سن داشته اند.
در همین حال خبر رسید که فشارها علیه زندانیان سیاسی بند 350 اوین شدت گرفته است. “قطع تلفن ها”، “بیگاری”، “بیماری” و “گرسنگی” از جمله موارد گزارش شده در خصوص وضعیت زندانیان سیاسی این بند است. به گزارش “کلمه”، “روزهاست که به دلیل شروع ساخت و سازهایی در این بند، زندانیان جای مناسبی برای استراحت و خواب ندارند و ناچارند در زیر آفتاب و در حیاط به‌سر برند. این زندانیان مجبور شده‌اند برای سر و سامان دادن به کارهای ساختمانی موجود، بنایی و بیگاری کنند. برخی خانواده‌های این زندانیان با مراجعه به دادستانی، نسبت به کار اجباری عزیزان‌شان اعتراض کرده‌اند”.
شورای فعالان ملی مذهبی، در سالگرد بازداشت احمد زیدآبادی در بیانیه ای نوشت: “آیا سزاوار و قابل دفاع است که زید آبادی به جرم داشتن نگاهی انتقادی به عملکرد حاکمیت و ابراز آن به صورت شفاف در روزنامه ها و هم چنین اعتقاد به مشی مسالمت آمیز درچالش های سیاسی و هم چنین مقاومت و صبوری در زندان، با چنان برخوردها و صدور احکامی این چنین روبرو و حتی از حق استفاده از مرخصی نیز محروم شود؟ آیا مفهوم عدالت گستری اسلام در دستگاه قضای این کشور باید چنین تفسیر و کارکردی داشته باشد؟”
بعلاوه، فعالان افغانستان هم به صدور حکم یک سال حبس و محرومیت 30 ساله از فعالیت های مطبوعاتی برای ژیلا بنی یعقوب واکنش نشان دادند و پرسیدند: “آیا هرگز به این اندیشیده اید که اگر ژیلا ۳۰ سال ننویسید ایران ۳۰ سال از داشتن قلمی که برای وصل کردن آمده محروم می ماند؟”
در همین حال، در هفته ای که گذشت، کمیته انضباطی دانشگاه بین المللی قزوین، برای 35 تن از دانشجویان این دانشگاه احکامی صادر کرد.
در مهاباد، نیروهای امنیتی چند فعال مدنی به نام های اسماعیل احمدزاده، حسین نوجوان، سالار قهرمانی، هیوا غزال و جمال جلالی را بازداشت کردند.
از سوی دیگر، جلسه دادگاه حسین درخشان، پس از 21 ماه بازداشت، برگزار شد. رسانه های دولتی در ایران اتهامات این وبلاگ نویس را “همکاری با دول متخاصم”، “تبلیغ علیه نظام اسلامی” و “توهین به مقدسات” ذکر کرده اند.
همچنین جلسه رسیدگی به اتهامات علی ملیحی، مسئول روابط عمومی سازمان دانش آموختگان ایران نیز برگزار شد.
در چنین اوضاعی، حسین مرعشی و عماد باقی با تودیع وثیقه به مرخصی آمدند. گزارشگران بدون مرز پس از آزادی باقی طی اطلاعیه ای نوشت: “بدون شک آزادی هر چند موقت عمادالدین باقی پس شش ماه انفرادی و بازجویی مداوام و شرایط جسمی دشوار، خبری خوشحال کننده است. اما ایران همچنان با ۳۶ روزنامه‌نگار و وب‌نگار زندانی بزرگترین زندان خاورمیانه برای روزنامه نگاران است”.
و در این “بزرگترین زندان روزنامه نگاران” سرویس وبلاگ “بلاگفا” که میزبانی بیش از یک میلیون وبلاگ را بر عهده دارد، در این هفته فیلتر شد.
و بالاخره اینکه، سازمان عفو بین الملل در سالگرد کشته شدن ندا آقا سلطان، از قصور مقامات ایران در رسیدگی به پرونده قتل وی، انتقاد کرد. در سالگرد کشته شدن نداآقا سلطان، ایرانیان در داخل و خارج از ایران، با روشن کردن شمع، یاد او را گرامی داشتند.