علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی بار دیگر بر ادامه زندانی بودن میرحسین موسوی و مهدی کروبی تاکید کرده است. آقای خامنه ای نه فقط گفته زندانی بودن این دو کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ ادامه دارد بلکه تهدید کرده است که اگر مردم خواستار محاکمه آنان شوند ممکن است حکم آنان سنگین تر باشد.
آقای خامنه ای در پاسخ به مقام هایی در درون نظام که خواهان آزادی یا محاکمه قانونی بوده اند گفته است: “ما اکنون به اینها ملاطفت کرده‌ایم. اگر اینها محاکمه شوند حکمشان خیلی سنگین خواهد بود و قطعا شما راضی نخواهید بود”.
این نخستین بار نیست که آقای خامنه ای خود را در مقام قاضی قرار داده است و نخستین بار هم نیست که پیش از دادگاه حکم آن را صادر می کند. همچنین نخستین بار نیست که بدون رفتن به دادگاه برای افراد حکم صادر می کند چنان که برای آیت الله منتظری کرد. هیچ یک از این رفتار های مردم ستیزانه او برای مردم ایران ناشناخته نیست.
لازمه این رفتار غیر شرعی و غیرقانونی آقای خامنه ای، قوه قضاییه بی اعتباری است که برای خود وظیفه ای جز اجرای خواسته های دستگاه های امنیتی قایل نباشد و از پدیده ای به نام استقلال قضات در آن خبری نباشد. دقیقا به همین دلیل است که هفته گذشته آقای خامنه ای حکم ریاست صادق لاریجانی بر قوه قضاییه را ابلاغ کرد. انتشار خبر تاکید رهبر جمهوری اسلامی بر ادامه زندانی بودن غیر قانونی آقایان موسوی و کروبی هم نشانه ای بر تایید خبری است که پیش از این منتشر شده بود مبنی بر اینکه غلامحسین اژه ای در دیداری با آقای خامنه ای گفته آزادی این دو تن به صلاح نیست. به این ترتیب آزاد نکردن موسوی و کروبی را به نوعی می توان لازمه ادامه سیاست بی اعتنایی به قانون و حقوق بشر در قوه قضاییه دانست.
این عجیب نیست که رهبران تندرو ها، مانند آقای اژه ای و فرمانده سپاه پاسداران خواهان ادامه زندانی بودن و حتی افزایش فشار بر رهبران جنبش سبز باشند، بلکه عجیب این است که چگونه آقای خامنه ای این فرصت بی نظیر برای بازگشت آرامش و امید به کشور را به تاخیر انداخته است.
نقل این نظر رهبر جمهوری اسلامی از جانب علی مطهری به معنای این است که مجموعه تلاش های سیاسی دولت آقای روحانی برای رسیدن به مصالحه ای برای آزادی موسوی و کروبی به بن بست رسیده است. پیش از این هم محمد خاتمی رییس جمهوری پیشین ایران گفته بود که از این به بعد سخنی برای آزادی این دو نفر نخواهد گفت چون هر چه گفته شود کار را سخت تر می کند. این سخنان نشان می دهد که رهبران تندرو ها حاضر نیستند فضای سیاسی داخلی ایران در همان جهتی که انتخابات سال گذشته نشان داد به پیش برود.
جناح های اصلاح طلب و میانه روی نزدیک به دولت آقای روحانی در یک سال گذشته، به امید به نتیجه رسیدن مذاکرات دولت روحانی، از نیروهای سیاسی و فعالان جنبش سبز خواسته بودند از پیگیری مستقل برای آزادی رهبران خود خودداری کنند. اما سخنان اخیر آقای مطهری نشان می دهد که امیدی به نتیجه بخش بودن مذاکرات دولت نیست. نا امیدی از تلاش های دولت به طور طبیعی به دامن زدن به مبارزه مستقل فعالان جنبش سبز برای تاکید بر درخواست آزادی رهبران جنبش سبز منجر خواهد شد.
تجربه بی اعتنایی آقای خامنه ای و قوه قضاییه به رعایت حقوق مدنی و خواسته های مردم برای کاهش موارد نقض حقوق شهروندان در یک سال گذشته نشان داده که ظاهرا سیاست نرمش قهرمانانه آقای خامنه ای، معنایی جز کاستن از میزان تحریم هایی ندارد که امکان فعالیت دولت و ادامه فعالیت اقتصادی را از بین برده است. به تعبیر دیگر به نظر می رسد سیاست نرمش قهرمانانه، استراتژی رهاندن نظام از بن بست پیگیری غیر معقول برنامه اتمی بوده است. در عمل نیز تاکنون در سیاست نرمش قهرمانانه، جایی برای توجه به خواسته های مردم در زمینه تغییر سیاست های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی سرکوب گرانه و رعایت حقوق شهروندان وجود نداشته است.
مقاومت رهبران تندرو ها و قوه قضاییه و در نهایت آقای خامنه ای در برابر خواست عمومی برای آزادی موسوی و کروبی از طریق مذاکرات در درون سیستم اداری و با مدیریت قوه مجریه، دست برتر را به کسانی می دهد که معتقدند حاکمیت امنیتی در ایران بدون فشار گسترده افکار عمومی و اجبار روانی و سیاسی تن به اجرای خواسته های مدنی نخواهد داد. بنا بر این می توان انتظار داشت که در روزهای آینده شاهد دور تازه ای از مبارزه مردم، به طور مستقل از دولت و مشاوران امنیتی آقای روحانی، برای تاکید بر خواست آزادی میرحسین موسوی و مهدی کروبی باشیم.