اعضای ائتلاف بین المللی “زنان مدافع حقوق بشر” به مناسبت روز جهانی اقدام برای حقوق بشر در ایران، با انتشار بیانیه ای همبستگی خود را با جامعه مدنی در ایران ابراز کرد و از مسئولان نظام خواست حقوق زنان و حقوق بشر مردم ایران را رعایت کنند.
در این بیانیه تاکید شده که ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشربا شدت گرفتن اعتراضات برعلیه نتیجه اعلام شده انتخابات ریاست جمهوری، “بیشتر نگران سلامت و امنیت زنان مدافع حقوق بشر می شود که بخاطر اقدام های جسورانه در ترویج حقوق زن و آزادی های بنیادین بطور خودسرانه بازداشت شده اند و همچنان در بازداشت بسر می برند.”
مدافعان حقوق زن که در بازداشت بسر می برند عبارتند از:
شادی صدر، وکیل حقوق بشر، روزنامه نگار و مروج سرشناس حقوق زن که در روز 26 تیرماه ربوده شد و سپس بطور خشونت آمیزی بازداشت شد.
ژیلا بنی یعقوب؛ از فعالان حقوق بشر زنان و روزنامه نگاری که به همراه همسرش؛ بهمن امویی که او هم یک فعال حقوق زن و روزنامه نگار است، در روز 30 خرداد بازداشت شد.
شیوا نظر آهاری؛ فعال حقوق بشر و حقوق زن، و وب لاگ نویس، در روز 24 خرداد ماه بازداشت شد.
مهسا امرآبادی؛ روزنامه نگار و از حامیان حقوق بشر زنان، در منزل خود در تاریخ 24 خرداد ماه بازداشت شد. همسر مهسا، مسعود باستانی، روزنامه نگاری است که در تاریخ 14 تیرماه زمانی که برای پیگیری وضعیت مهسا به دادگاه انقلاب رفته بود، بازداشت شد.
هنگامه شهیدی؛ روزنامه نگار و فعال حقوق مدنی در تاریخ 28 خرداد ماه بازداشت شد.
زهرا توحیدی؛ فعال دانشجویی که در منزل خود در تاریخ 28 خرداد ماه به همراه همسرش بازداشت شد.
سمیه توحید لو؛ دانشجوی دوره دکترا، وب لاگ نویس و عضو کمپین موسوی که در تاریخ 24 خرداد ماه بازداشت شد.»
در بیانیه ای که توسط این نهاد بین المللی صادر شده همچنین آمده است : ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشر نگران دستگیری ها و بازداشت های خودسرانه زنان ایرانی مدافع حقوق بشر، به ویژه این هفت نفر است. اعضای ائتلاف بین المللی همچنین نگران تعداد دیگری از بازداشت شدگانی است که احتمالا بازداشت خودسرانه آنها به مشارکت آنها در کمپین علیه قوانین تبعیض آمیز و دفاع مسالمت آمیز شان از حقوق بشر زنان مربوط می شود.
کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران همچنین گزارش یک شاهد عینی را در مورد نقش رهبری زنان نقل کرده است که در آن زنان برای حفاظت از کسانی که مورد حمله قرار می گرفتند، روبروی نیروهای دولتی می ایستادند و مقاومت می کردند. این شاهد عینی گزارش داده که: “آنچه که در این اعتراض برخلاف اعتراضات قبلی بارز بود این بود که مردم در برابر حملات فرار نمی کردند و با هم می ماندند. به ویژه زنان در برابر نیروهای امنیتی واکنش نشان می دادند و می گفتند: “چرا ما باید فرار کنیم؟ این مملکت ماست، این سرزمین ماست، ما را نمی توانید از سرزمین خودمان بیرون کنید. این پیاده روها، پیاده روهای ماست. شما کی هستند که به ما می گید که برویم، ما نخواهیم رفت.”
ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشر، تلاش های “کمیته مادران صلح” و “مادران عزادار”را هم در این بیانیه ارج گذاشته و از فعالیت های آن ها حمایت کرده است: اعضای این کمیته ها، در راهپیمایی ها، مردم را در مقابل حملات حفاظت می کنند و به احترام فعالانی که فرزندان آنها کشته، بازداشت و یا ناپدید شده اند، اعتراضات مسالمت آمیز توام با سکوت را در روزهای شنبه هر هفته سازماندهی می کنند. در تیرماه، در اعتراضات مسالمت آمیز مادران عزادار تعدادی از آنها بازداشت شدند و بعد از دو تا سه روز همگی آنها آزاد شدند.
در ادامه بیانیه ائتلاف زنان مدافع حقوق بشر آمده است : زنان مدافع حقوق بشردر خط مقدم دفاع از حقوق بشر قرار گرفته اند و سزاوار برخوردای از حقوق تعریف شده خود در بیانیه مدافعان حقوق بشر سازمان ملل و حقوق تضمین شده در میثاق بین المللی حقوق سیاسی مدنی هستند که ایران از امضاء کنندگان این پیمان هاست. نقض مداوم سرکوبگرانه حقوق بشر تضمین شده بین المللی و افزایش خشونت بدست ماموران دولتی که در جریان آن حداقل 4000 نفر دستگیر و صدها نفر مورد ضرب و شتم قرار گرفته و تعداد نامشخصی کشته و ناپدید شده اند، باعث نگرانی عمیق ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشر شده است، بطوری که اگر جریان سیاسی بوجود آمده با رعایت کامل حقوق و آزادی های مردم ایران حل نشود، تعداد بیشتری از زنان مدافع حقوق بشر و سایر مدافعان در معرض خطر قرار خواهند گرفت. در روز جهانی اقدام برای حقوق بشر در ایران، اعضای ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشر با بیان خواسته های ذیل به جامعه بین المللی حقوق بشر می پیوندد:
1) آزادی فوری و بی قید و شرط شادی صدر، مهسا امرآبادی، ژیلا بنی یعقوب، شیوا نظر آهاری، زهرا توحیدی، هنگامه شهیدی، سمیه توحید لو، و سایر زنان مدافع حقوق بشر و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی که در برگیرنده دانشجویان، روزنامه نگاران و فعالان جامعه مدنی است.
2) دبیر کل سازمان ملل متحد باید فورا هیاتی را برای تحقیق در باره سرنوشت زندانیان و ناپدید شدگان به ایران بفرستد.
3) به خشونت مورد حمایت دولتی پایان داده شود و دولت و ماموران آن باید پاسخگوی جنایاتی باشند که مرتکب شده اند.
4) آزادی تجمع، آزادی بیان و آزادی مطبوعات همانگونه که در قانون اساسی ایران تضمین شده است و از الزامات ایران در پیمان های بین المللی ای است که ایران از امضاء کنندگان آنهاست، باید تامین شود.
