شاگرد اول کابینه مردودی احمدی نژاد

دکتر کامران باقری لنکرانی جوان ترین وزیر دولت نهم بود. او که به نظر می رسید جای محکمی در دولت دهم داشته باشد، با مخالفتی که  در جریان معاون اولی مشائی از خود نشان داد، این جایگاه را از دست داد. روز 4 مرداد رسانه های خبری گزارش دادند که وزرای مخالف معاونت مشائی و آنهایی که به رئیس جمهوری تذکر داده اند تا سریع تر دستور رهبری را اجرایی کند مناصب شان را از دست داده اند؛ نخستین نام محسنی اژه ای بود، سپس صفار هرندی و سرانجام در اخبار برخی پایگاه های خبری مانند جهان نیوز منتسب به کاتوزیان و سایت الف متعلق به احمد توکلی اعلام شد که لنکرانی و جهرمی نیز از برکنار شدگانی هستند که تنها تا پایان روزهای کاری دولت نهم با احمدی نژاد همکاری خواهند داشت. آینده نشان خواهد داد جوانترین عضو کابینه در دولت دهم ماندنی است یا خیر.

کامران باقری لنکرانی کیست؟
کامران باقری لنکرانی 25 شهریورماه سال 1344 در تهران و در خانواده ای بازاری و مذهبی متولد شد. پدرش علاقمند بود فرزندش دروس امروزی را بخواند. کودکی را در تهران گذراند و مقطع دبستان رابه صورت جهشی درس خواند و آن را زودتر به پایان رساند. پیش از انقلاب وی تنها 13 سال داشت بنابراین از فعالیت های سیاسی دور بود و پس از انقلاب نیز بیش از آنکه به امور دیگر بپردازد به درس و مطالعه پرداخت. وی سال 61 و در سن 17 سالگی دیپلم علوم تجربی خود را اخذ کرده و همان سال در کنکور پزشکی دانشگاه شیراز پذیرفته شد. در این مدت عضو انجمن اسلامی شد و در زمینه های سیاسی- مذهبی با این گروه دانشجویی همکاری کرد.
او در سال 68 و در سن 24 سالگی توانست با رتبه ممتاز مدرک دکترای حرفه ای خود را از دانشگاه شیرازاخذ کند. همان سال در دوره تخصص بیماری های داخلی در دانشگاه پزشکی شیراز پذیرفته شد. کامران باقری در سال 71 و در 27 سالگی مدرک تخصص بیماری های داخلی را با رتبه اول دریافت کرد. پایان نامه او در خصوص بیماری بهجت بود. او همان سال در کنکور فوق تخصص بیماری‌ های گوارش و کبد پذیرفته شد و همزمان به عضویت هیات علمی دانشگاه شیراز-استادیار گروه پزشکی-داخلی- در آمد. خود او در این باره می گوید؛ “من 20 سال از همسن هایم جلوتر بودم”! یک سال بعد و در سال 72 در حالی که تنها 28 سال سن داشت از سوی دکتر مرندی وزیر بهداشت به ریاست بیمارستان نمازی شیراز منصوب شد.
در همان زمان وی برد پیشرفته ای.سی.آر.پی را با بورس موسسه المپیوس به پایان رساند. او همزمان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز مقدمه ای بر علم پزشکی را تدریس می کرد که تا سال 75 ادامه داشت. مدیریت او بر بیمارستان نمازی دیری نپایید و سال 73 با ترک صندلی ریاست این بیمارستان به دانشگاه علوم پزشکی بازگشت و در سمت معاونت پشتیبانی این دانشگاه مشغول به کار شد. او تا سال 75 در همین سمت ماند. آن سال وی توانست مدرک فوق تخصص  بیماری‌ های گوارش و کبد را از دانشگاه علوم پزشکی شیراز اخذ کند. از همان زمان تا انتصاب به عنوان وزیر بهداشت در سال 84، مدیریت گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی را عهده دار بود.
سال 75 وی به عضویت هیأت مدیره سازمان نظام پزشکی شهرستان شیراز و دادستانی هیأت انتظامی رسیدگی به تخلفات پزشکی بیمارستان شیراز برگزیده شد. تا سال 79 وی در این دو نهاد نیز در کنار دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان نمازی مشغول به کار بود. در خلال همان سال ها وی به عنوان دبیر انجمن اسلامی پزشکان فارس انتخاب شد. پس از دوم خرداد 76 وی که گرایش به جناحی دیگر داشت و دیگر انجمن اسلامی دانشگاه را هم جهت با افکار خود نمی دید، به همراه دوستانش، قهرمانی و جلیلی، جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه شیراز را تاسیس کرد.
 لنکرانی در نشریات تخصصی فعالیت داشت و از سال 71 عضو شورای دبیران مجله خاص بود. 4 سال بعد به عضویت شورای سردبیری مجله ارمغان دانش درآمد و در سال 78 به عضویت شورای دبیران مجله تخصصی اطلاع رسانی پزشکی انتخاب شد. طی همان سال ها عضو جامعه پزشکان، هپاتولوژیست ها نیز بود. در فاصله سال های 77 و 78 عضو کمیته ملی در بازنگری مداوم پزشکی و خدمات بهداشتی در آموزش و پرورش بود.

دانشیار جوان گروه علوم پزشکی
آغاز سال تحصیلی 80 اما سال دیگری در زندگی وی بود. در آن سال کامران باقری لنکرانی به رتبه دانشیاری ارتقا یافت. طی سال 71 تا 79 بیش از 13 مقاله به کنفرانس های داخلی و خارجی در خصوص بیماری های داخلی، گوارش و کبد از جمله در خصوص بیماری بهجت، در کوربیوپسی کبد، اثرات فشار خون بالا، عفونت در بیماری های مزمن کبدی، اختلالات در دستگاه گوارش به دلیل استعمال مواد مخدر و سوء هاضمه ارائه داد.
عضویت در مجامع علمی داخلی و خارجی از جمله انجمن بین‌المللی پیوند کبد ـ انجمن آمریکایی ـ متخصصین گوارش ـ انجمن متخصصین گوارش و کبد ایران، انتشار دو کتاب پژوهشی به زبان انگلیسی و مقالات پژوهشی فارسی در مجلات علمی پزشکی داخلی و بین‌المللی، تأسیس و سردبیری مجله الکترونیک پزشکی شیراز اولین مجله الکترونیک، از سال 1379، ارائه مقالات پزشکی در شش کنگره خارج از کشور، عضویت در هیأت ممتحنه امتحانات دانشنامه فوق تخصصی گوارش و کبد، تخصصی اورژانس ـ پذیرش دستیار و امتحان جامع کارورزی ـ گواهینامه تخصصی داخلی و عضویت در کمیته اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز از دیگر فعالیت های وی در عرصه تخصصی هستند. او در عین حال هیچ گاه پزشکی را رها نکرده و همزمان با مشاغل دیگر به معالجه بیماران پرداخته است.

خانواده و علایق
باقری لنکرانی متاهل است و سه فرزند دارد. او غیر از موضوعات تخصصی مطالعات سیاسی نیز دارد، به زبان انگلیسی مسلط است و به جناح راست گرایش دارد. از وی به عنوان کاندیدای آبادگران جوان و رایحه خوش خدمت در انتخابات ریاست جمهوری در سال 1392 نام برده می شود.

احمدی نژاد به لنکرانی رسیده بود
هیچ کس فکر نمی کرد انتخاب احمدی نژاد برای وزارت بهداشت، لنکرانی40 ساله باشد. گویا زاهدی، وزیر علوم او را به هیات انتخاب وزرا و احمدی نژاد معرفی کرد. لنکرانی تاکید دارد که تا پیش از آن، با هیچ یک از آقایان آشنایی نداشت. خود وی  در این باره می گوید: “روزی که دکتر احمدی نژاد بنده را احضار کرد و به من گفت تصمیم گرفته است بنده را به عنوان وزیر بهداشت انتخاب کند، آنچه در ذهن من بود این بود که من حوزه وزارت بهداشت را می شناسم و می دانم مشکلات ریشه ای و قدیمی دارد. همچنین یقین داشتم که هر کسی وزیر بهداشت شود در پایان فعالیت با موجی از انتقاد روبرو خواهد بود. به همین دلیل اگر می خواستم مصلحت خود را در نظر بگیرم باید جواب رد به دکتر احمدی نژاد می دادم چرا که ظرفیت اصلاح وزارت بهداشت و نظام سلامت در مدت چهار سال ظرفیت محدودی است و نمی توان همه مشکلاتی که در این مدت و از سالهای قدیم انباشته شده و برخی از آنها نیز در سالهای اول دهه 80 تشدید شده است را حل کرد. اینها دلایلی بود برای اینکه سمت وزارت را نپذیرم اما نکته این بود که من داوطلب وزارت بهداشت نشدم و خیلی پیگیر هم نبودم وزیر شوم اما اصرار می شد که «ما به تو رسیده ایم. » 40 نفر آمده بودند و بحث شده بود اما رئیس جمهور هیچ یک از این افراد را نپذیرفته بود. چند روز مانده بود به معرفی کابینه من این مسئولیت را قبول کردم. مفروض من این بود که خدا انشاء الله کمک می کند تا قدمی به جلو برداریم. هیچ وقت ادعا نکردم ما می توانیم تمام مشکلات نظام سلامت را برطرف کنیم. به هیچ عنوان این در ذهن من نبود اما در ذهنم این موضوع مطرح بود که می توانیم قدمی به پیش برداریم و کارها را ولو کمی بهتر از گذشته کنیم. البته در زمان اخذ رای اعتماد هم گفتم مهمترین چالش وزارت بهداشت وجود جزایر متعدد و پراکنده تصمیم گیری در نظام سلامت است. این چالش را از همان زمان می شناختم. در ارزیابی این چهار سال می توانم بگویم نظام سلامت قوی تر از زمانی است که من آن را تحویل گرفتم و کارهای نیمه تمام بسیاری اتمام پیدا کرد. فضاهای جدیدی در برابر ما گشوده شده و ما در آستانه یک جهش بزرگ در سلامت کشور قرار گرفته ایم و اکنون دیگر تقریباً بخشی زیادی از ابزار این جهش فراهم شده و خواهندگی آن نیز حاصل شده است.”
احمدی نژاد از میان چهل نامزد وزارت بهداشت او را انتخاب و به مجلس معرفی کرد. جوانی وی و ناآشنا بودن نمایندگان با لنکرانی سبب شد تا مجلس موضعی منفی در قبال وی بگیرد. نمایندگان با سخنانی مانند اینکه «بهتر است نخبه ای چون آقای لنکرانی به کارهای تحقیقاتی بپردازند تا وقت شان صرف وزارت شود!» خواستند هم او و هم احمدی نژاد را از این اقدام منصرف کنند. ولی وی خود را در معرض رای اعتماد نمایندگان قرار دادو توانست از 284 نماینده حاضر در مجلس، 169 رای را در روز دوم شهریورماه کسب کند و بر کرسی وزارت بهداشت تکیه بزند.
او همچنین خردادماه 87، طی حکمی از سوی احمدی نژاد به عنوان “نماینده ویژه رئیس جمهور” و رئیس کارگروه ساماندهی بیمه پایه، همگانی و توسعه پزشک خانواده منصوب شد. اما طی این مدت تلاش وی برای بهبود وضعیت به جایی نرسید.

کارنامه کاری
این وزیر غیر سیاسی کارنامه ای نه چندان بد از خود برجای گذاشت؛ او معتقد است که در زمان مدیریت وی تعداد مجلات با نمایه بین المللی بیش از 6 برابر شد، تعداد مراکز تحقیقاتی دو برابر، برای اجرای طرح ملی پزشک خانواده تلاش شد، تولید داروی درمان ایدز [!]، و تولید داروی زخم پای دیابتی به نتیجه رسید، عرضه داروهای پیشرفته برای درمان بیماری های خاص از جمله ام اس و بیماران سرطانی برای اولین بار صورت پذیرفت، طرح واکسیناسیون هپاتیت بی و کنترل بیماری های جنینی و خردسالی با موفقیت پیگیری شد و پیشرفت های بسیاری در تجهیزات اورژانس حوادث کشور به وقع پیوست. با این همه باید گفت که طی این مدت بدهی بیمارستان های دولتی رو به افزایش گذاشت، سهم مردم از پرداختی‌های نظام سلامت به بیش از 60 درصد افزایش پیدا کرد (دو برابر بیشتر از قانون 30 درصد)، مردم نسبت به خدمات ارائه شده پزشکی، کلینیکی، تخصصی و بیمارستانی ناراضی بودند و تعلل در امضای تفاهم نامه میان وزارت خانه های رفاه و بهداشت برای اجرای طرح ملی پزشک خانواده، منجر به جدا شدن بخش عظیمی از نیروهای استخدامی و هدر رفتن بودجه شد.
دکتر علیرضا مرندی، وزیر سابق بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درباره وزیر بهداشت دولت احمدی نژاد می گوید: “اگر کامران باقری لنکرانی شهامت دست زدن به کارهای بزرگتری را می داشت و از روزمرگی های بی مورد دوری می جست، نظر نمایندگان مجلس را بیشتر جلب می نمود.” حسین علی شهریاری رئیس کمیسیون پزشکی مجلس نیز معتقد است که آموزش پزشکی در کشور در دوران وزارت لنکرانی تضعیف شده است.

برخی نظرات حاشیه ای
لنکرانی جزو وزرایی است که یا سخن نمی گوید و یا نظراتی در خصوص بی ربط ترین مسائل با تخصصش ابراز می کند: “میزان رشد تورم در کشورهای همسایه ما به طور متوسط بالای 70 درصد بوده است. کشور ما هم تورمی داشته اما میزان افزایش تورم در مقایسه با همه کشورهای همسایه کمتر بوده است البته تورم پایه ما بالاتر بوده ولی باید گفت در هر صورت اینکه رشد تورم در کشور ما مثل کشورهای همسایه مان نبوده و این موج کنترل شده است تدبیر و تلاشی را نشان می دهد و نشان می دهد که زحمت کشیده شده و نگذاشته اند که آن نرخ ها وارد ایران شود.” یا: “اوایل دهه هفتاد نرخ تورم 50 درصدی را هم دیده ایم که این نرخ آن زمان تسامح اعلام شد اما جالب است که همان افراد امروز طوری وانمود می کنند که گویی در زمان مسوولیت شان نرخ رشد تورم صفر بوده است. یکسری افراد خیال می کنند کسانی که با آنها روبه رو هستند هیچ چیزی نیستند.”
او نظراتی نیز درباره زالو درمانی مطرح کرده: “ما در وزارت بهداشت در جایگاهی هستیم که هر حرفی می زنیم، باید مستندات علمی آن را هم داشته باشیم، ما نوکر مستندات هستیم، بنابراین درباره زالو درمانی چون تاکنون هیچ مستند علمی ندیده ایم جلوی آن را می گیریم.”
در حوادث پس از انتخابات، او تحلیل خود را در این باره چنین ارائه داده است: “وقایع اخیر و اغتشاشات بوجود آمده اخیر برنامه ای ناگهانی و یکی دو روزه نبود، بلکه روندی طولانی بود که توسط دشمنان از سال ها پیش برنامه ریزی شده بود. هدف از ایجاد این اتفاقات، گرفتن درخشندگی و کم جلوه دادن انتخابات بود و از سال های قبل به ویژه از نیمه دوم سال گذشته برنامه ریزی شده بود. این چهار سال یکی از موفق ترین عرصه های ما در عرصه سیاست خارجی بود. [اقدامات احمدی نژاد] موجب شد که با نداشتن مرز مشترک، دین مشترک و دیگر مشترکات، در برخی از کشورها از رییس جمهورمان استقبال شود که همین امر یکی از دلایل عدم حمله آمریکا به ایران از سوی کارشناسان این کشور مطرح شد.”
وزیر بهداشت مشروعیت و کارآمدی را دو مشخصه اصلی احمدی نژاد دانسته و گفته است: “در هر دو مورد به دولت هجمه وارد شد، در چهار سال گذشته هجمه به کارآمدی بود که در این عرصه نیز موفق نشدند، چرا که کارهای دولت ملموس بود و واقعیت داشت و هجمه دوم از سال گذشته در زمینه مشروعیت شروع شد و طرح هایی از سوی برخی گروه های خارجی برنامه ریزی شد و از سوی دیگر گروه های تروریست و بمب گذار با حجم تقریبا زیاد شروع به فعالیت کردند و هرچند در این فعالیت ها چندان موفق نشدند، اما برخی از افراد بدون آگاهی از داخل کشور نیز در این مسیر قرار گرفتند. نظرسنجی های انجام شده در هیچ یک از مراکز رسمی فاصله کمتر از 20 درصد را نشان نمی داد و احمدی نژاد همیشه 20 درصد جلوتر بود، این درحالی است که برخی از افرادی که با موسوی همکاری می کردند اعتراف نموده اند که نظرسنجی ها را تغییر می دادند و در برخی از شنودهای اطلاعاتی نیز این مقوله وجود دارد. غربی ها اعتراف می کنند که این نظام با این حرکت ها تکان نمی خورد و با این کارها نمی توان نظام ایران را تضعیف کرد، چراکه نظام ها در دنیا یا مردمی، مردم سالاری و حکومت دینی است که نظام جمهوری اسلامی هر سه این مشخصه را دارد و باید تنها از طریق مذاکرات به ایران فشار آوریم.”