بن بیرباوم
یک مقام سابق افغانستان می گوید که ایران از ابتدای سال 2003 به کرزای پول می داده است. عبدالله عبدالله که رقیب انتخاباتی کارزای بود و امروز یکی از رهبران مخالف دولت اوست در مصاحبه با سردبیران و خبرنگاران واشنگتن تایمز گفت: “این مسئله ابتدا بصورتی شفافی آغاز شد. در آن زمان من وزیر خارجه بودم.”
وی در ادامه گفت: “در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی بود که وی به پرزیدنت کرزای گفت که دفتر من بودجه ای دارد که در اختیار خود من است و من دوست دارم از این بودجه به دفتر شما پول بدهم.”
آقای عبدالله که از سال 2001 تا 2005 وزیر خارجه بود گفت که این بودجه در سال 2003 یا 2004 پرداخت شد. او گفت که آقای کرزای شورای امنیت ملی را از این موضوع مطلع کرده بود و به وی گفته بود که در مورد این مسئله با مقامات آمریکایی هم حرف زده است.
آقای عبدالله گفت که پرداخت های ایران به آقای کرزای بدین شرح بوده است: “در سال اول دوبرابر یا سه برابر و در حدود یک میلیون دلار بوده است.”
اولین گزارش از پرداخت پول به کرزای در ماه اکتبر در نیویورک تایمز منتشر شد و نوشته شد که آقای خاتمی از این بودجه برای مطمئن شدن از وفاداری نمایندگان مجلس افغانستان، سران اقوام و حتی فرماندهان طالبان استفاده کرده است.
آقای عبدالله گفت که اعضای کابینه هم مقداری از این پول را ماهانه و بعنوان هدیه دریافت می کردند که مبلغ آن چهار برابر حقوقشان بود.
وی گفت: “گاهی اوقات آقای کرزای در مورد مبالغ اهدایی می گفت که منبع آن همان پول های ایران است.”
آقای کرزای در مورد این پول که گزارش شده است بصورت کیسه کیسه دریافت می شده، حرف زده است و اعلام کرده است که این پول از ایران است و روند دریافت آن “شفاف” است.
مقامات کنونی و سابق آمریکا پرداخت پول از سوی ایران به دولت افغانستان را وسیله ای برای مطمئن شدن از نفوذشان در این کشور جنگ زده تلقی می کنند و به این موضوع اشاره دارند که که مقامات ایرانی به طالبان هم کمک می کنند.
الیوت آبرامز، دبیر شورای امنیت ملی آمریکا در دوران ریاست جمهوری جورج بوش می گوید:“ما نمی گوییم که ایران از نابود شدن و بی دولت شدن افغانستان و بدل شدن این کشور به سومالی سود می برد اما معتقدیم که با نگاه به گذشته می توان به این رسید که ایران اگرچه کاری نکرده است که از افغانستان یک سومالی دیگر بسازد اما تا آنجا که توان داشته برای کم کردن نفوذ آمریکا و سخت کردن و پرهزینه کردن حضور ما در این کشور، تلاش کرده است.”
آقای عبدالله که برای یک دیدار ده روزه وارد واشنگتن شده است رقیب اصلی آقای کرزای در انتخابات سال 2009 بوده است که بسیاری از ناظران می گویند که در آن انتخابات تقلب شده است. آقای کرزای تحت فشار های غرب حاضر شد انتخابات را دوباره برگزار کند اما آقای عبدالله کنار کشید و گفت اطمینان ندارد که انتخابات دوم هم منصفانه باشد.
او حالا رهبر بزرگترین حزب مخالف دولت، ائتلاف تغییر و امید، است و به روزنامه تایمز گفته است که بار دیگر در سال 2014 در مقابل کرزای قرار خواهد گرفت.
او با اشاره به تصمیم آقای کرزای در مورد مطرح کردن موضوع مجلس و مقر آمریکایی ها در لویه جرگه ابراز نگرانی کرد که وی در صدد است تا از لویه جرگه بخواهد که دوران ریاست جمهوری اش را افزایش بدهند.
آقای عبدالله گفت که او مطمئن است که آمریکایی ها طبق زمانبندی در ماه ژوئیه از افغانستان می روند اما نمی داند آخرین نیروهای خارجی چه زمانی قادر خواهند بود افغانستان را ترک کنند.
او گفت: “در حال حاضر زمانبندی کار دشواری است اما او مطمئن است که نیاز به حضور نیروهای خارجی تا بعد از سال 2014 نیز احساس می شود”. منظور وی زمانبندی ناتو برای واگذاری کامل امنیت کشور به نیروهای افغان است.
واشنگتن تایمز، 14 آوریل
