دیدار

هفت هنر، هشت هنرمند…  

هفته گذشته نخستین نمایشگاه خانوادگی خسرو سینایی با عنوان “در آن جهان که منم” درگالری “راه ابریشم” تهران افتتاح شد. گزارش همکارمان از این نمایشگاه را در صفحه ی دیدار این هفته از پی بگیرید…

در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه حضور انبوه دوستداران سینمای سینایی درکنار هنرمندانی چون منوچهر طیاب، نورالدین زرین کلک، محسن امیریوسفی، امید روحانی، افلیا پرتو فضای گالری را دلنشین تر از همیشه کرده بود.

برپاکنندگان اصلی این نمایشگاه هشت نفر از اعضای خانوادگی خسرو سینایی هستند که هریک با گوشه ای از سلیقه های شخصی خود قدم به میدان گذاشته اند. یاسمین مجسمه ای را با سبک و سیاق اینستالیشن وبا نام  ”آرزوی پرواز” دربخش مرکزی گالری قرار داده و با ذوق مثال زدنی خود نورافشانی جذابی را برآن طراحی کرده است.

یاسیمن دربروشور کناری مجسمه خود درباره حال و هوای اثرش با مخاطب درد دل می کند ومی نویسد: “چند سالی است فرشتگان درونم را در قفس محبوس کرده ام. آنها را به سوگند نشانده ام و بال پروازشان را با میخ هایی بزرگ به سقف کوبیده ام. زمزمه کنان آواز سکوتشان را در گوشم خواندم و با آنها هم‌آواز شدم. وقت آن است تا درب قفس را برایشان بگشایم. با سپیدی رنگ مرهمی بر بال های زخمی شان بگذارم تا با آواز، پروازشان را تجربه کنند. “تهیه و تنظیم ویدئو آرتی با عنوان “پرچم های وطنم” توسط سمیرا سینایی دربخشی دیگر از گالری به دیدگان عموم گذاشته شده است. طرح مشترک گیزلا فرح اصولی ووارگا سینایی ازیک اثر مشترک با عنوان “در آن جهان که منم” هم درنوع خود ستودنی است. این دو عضو خانواده سینایی هر یک به تنهایی نیز یازده قاب از نقاشی ها و طرح پیکره های انسانی را بر قاب هایی به ابعاد مختلف درکنار آثار دیگر جای داده اند. کارهای خانم اصولی با عناوینی همچون پرنده، تبار، باغچه، خاک، طغیان و… ارائه شده بودند.

مهم ترین ویژگی تابلوهای اصولی توجه به اصول جزیی نگارگری ایرانی محسوب می شد. سام و آلما سینایی هم هر یک مجموعه عکس و “مسیح سینایی” نوه ۱۸ ساله خانواده سینایی ویدئو آرتی با عنوان “مسیح” را به تماشا گذاشته اند. مسیح درباره فیلم خود برای بازدیدکنندگان از نمایشگاه نوشته است: “ پاییز بود. چشم هایم را بسته بودم و به تصویرم در آینه نگاه می کردم. پنجره بود و من و دلتنگی هایم. گوشهایم بود، صدایم و دلتنگی هایم. تصویرم و دلتنگی هایم. پایان پاییز شد. چشم هایم را باز کردم و تصویر تو را دیدم. پنجره ای بود و تو. گوشهایم بود و صدای تو. چشم هایم بود و تصویر تو. پایان پاییز مرگ تصویر من بود. “

دراین میان خسروسینایی هم به عنوان بزرگ خاندان، اثری ۱۳ دقیقه ای با عنوان”شرح حال”را به دوستداران خود هدیه داده است. این فیلم که درباره “ژازه طباطبایی” است حوالی سال 1347 ساخته شده است واز آن دسته آثار تصویری در ایران است که شباهت زیادی به تجاربی همچون ویدئو آرت دارد. سینایی در یادداشت اختصاصی اش درباره ویدئو آرت می نویسد: شرح حال را بیش از 40 سال قبل براساس مجسمه های آهنی دوست هنرمندم، ژازه طباطبایی ساختم و دوستش دارم چون تا امروز نمادی است از آهنی شدن آزاده ها در چنگال موجودات آهنی.

سینایی خود درباره بهانه های برپایی نمایشگاه می گوید: این نمایشگاه در واقع تجلی جهانی است که ما در خانواده مان برای خود ساخته ایم. جهانی که شاید بیرون از جمع ما و دوستانمان برای عده بسیار زیادی قابل درک نباشد. حدود 50 سال پیش کار هنری‌ام را با شعر گفتن آغاز کردم و از همان روز از میان دو رویکرد زندگی کردن برای هنر خلق کردن و با هنر زیباتر زندگی کردن رویکرد دوم را برگزیدم و بر همین اساس همیشه از رقابت‌ها و حسادت‌ها فاصله گرفتم تا با هنر زیباتر و بهتر زندگی کنم لذا همیشه به خانواده‌ام گفته‌ام هر شغلی و هر راهی را برمی‌گزینند؛ نسبت به هنر شناخت و آگاهی نسبی داشته باشند تا با آن زندگی بهتری را سپری نمایند. خوشبختانه شرکای زندگی من هر دو هنرمند هستند و برهمین اساس بچه‌ها در یک فضای هنری رشد کردند.

این هنرمند همچنین از اعتقادش به همراهی آموزش و پرورش سخن گفت و افزود: عمیقا معتقدم که در مملکت ما اگرچه همیشه آموزش مورد توجه قرار گرفته، اما هیچ وقت به پرورش توجه نشده است. من فکر می کنم هنر، ورزش و پدیده هایی از این دست به گونه ای هستند که فرد لازم نیست در آنها تبدیل به ستاره شود. لازم نیست هنر حتما حرفه ی افراد باشد. وقتی انسان با هنر سر و کار داشته باشد حتی اگر یک پزشک و مهندس هم باشد قطعا پزشک و مهندس بهتری می شود. این چیزی است که ما در خانواده سعی کرده ایم، همواره مورد توجه قرار دهیم. یعنی توجه داشته ایم که به طور مثال اگر بچه ها پیانو می زنند قرار نیست حتما پیانیست شوند اما قرار است از موسیقی و هنر در جهت پرورش روانشان بهره بگیرند.

سینایی سپس درباره اثر شخصی خود در نمایشگاه به خبرنگاران گفت: این کار یک فیلم تجربی است که از میان ۱۲۰ فیلمم انتخاب شده است. البته این فیلم از اولین کارهایم و متعلق به ۴۲ سال پیش است، اما از آنجا که حس می کردم ایده ی آن بیش از بقیه آثارم به این نمایشگاه نزدیک است آن را انتخاب کرده ام. البته من فیلم هایی درباره “گیزلا” (نقاش وهمسر مجارستانی اش)، “ فرح اصولی”( نقاش و همسر دیگر خسرو سینایی)، یاسمین دخترم و همه ی اعضای خانواده ساخته ام که از نظر موضوعی با این نمایشگاه همخوانی داشت. اما اگر قرار بود از یکی از آنها استفاده کنم بر روی یک نفر تمرکز می شد و به همین دلیل و با توجه به نزدیکی این فیلم به آنچه امروز ویدئو آرت نامیده می شود، این فیلم را برای حضور در این گالری انتخاب کردم.

گیزلا سینایی نیز درباره انگیزه های برپایی این نمایشگاه درایران می گوید: دو سال است که همه ی ما تلاش می کنیم تا چنین نمایشگاهی راه بیافتد، چرا که به هر حال همه خانواده ما از زمان کودکی با هنر بزرگ شده اند و اکنون قرار دادن آثار خانواده در یک نمایشگاه مشترک حس خوبی منتقل می کند و علاوه بر آن موجب می شود که ما از اینکه توانسته ایم نتیجه گیری خوبی از کارهایمان بکنیم خوشحال تر شویم. حضور در چنین نمایشگاه هایی برای من جدید نیست، چرا که ما دائم با هنر زندگی می کنیم و همواره در خانه مان هم بحث های هنری مطرح است. به هر حال اکنون خوشحالم که این نمایشگاه باعث شده آثار دو عضو جدیدتر خانواده یعنی “سام” و “آلما” هم در معرض دید قرار بگیرد. بعد از دانشگاه و آشنایی با خسرو سینایی به ایران آمدم و اولین نمایشگاه من در ایران برگزار شد. در واقع اینجا بود که من نقاش شدم و شدیدا اعتقاد دارم که ایران سرشار از موضوعات جالب وسوژه های خوبی است که می تواند برای هنر الهام بخش باشد. این سوژه ها الهام بخش من بوده اند و همانطور که من در کشورم هم گفته ام هنر ایران چنان غنی است که برای تمام دنیا و من جالب است.

گفتنی است قیمت آثار هنری خانواده سینایی در این نمایشگاه از 150 هزار تومان تا 4 میلیون و 500 هزار تومان می باشد.