درست نوشته این برادر حسین. ماشاالله نام و نشان آقایان را هیچ تریلی نمی تواند بکشد: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی، حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی، حضرت آیت الله العظمی محقق داماد، حضرت آیت الله العظمی مظاهری، حضرت آیت الله العظمی مبشر کاشانی، حضرت آیت الله العظمی نورمفیدی، حضرت آیت الله العظمی زرندی، حضرت آیت الله العظمی محمدی گیلانی، حضرت آیت الله العظمی راستی کاشانی و حضرت آیت الله العظمی قس علی هذا …
طبیعی است که تاختن و نواختن این آیات الهی، آنهم تنها در یک وجیزه، دل شیر می خواهد و پشت گرم که به حمدالله برادر حسین هر دوی اینها را با هم دارد.
آقایان البته نه مرحوم منتظری هستند که در مظلومیت خودش و خانواده اش، سنگ خون می گردید و نه یوسف صانعی که نجیبانه و قهرمانانه جفای دوزخیان را به جان دل بریزد و در درون غمباد کند. نه محمدرضا توسلی هستند که از غصه بی کسی یادگار مرادش، دق کند و نه مهدی کروبی و محمد خاتمی و موسوی خوئینی و موسوی اردبیلی و … که روزگاری یاران غار بنیادگر این نظام بودند و حالا به وسیله نااهلان و نامحرمان، طلحه و زبیر خطاب می شوند.
اینها روحانیون چپ خط امام بوده و هستند و آن آقایان، اکثرا روحانیت سنتی. اما آیات الهی فوق، همین الان هم تمام اعتبار حوزه علمیه قم و نهاد روحانیت هستند. چه بسیار مومنان و متدینانی که روی سر این آقایان قسم می خورند. چه فراوان طلبه ها و تازه آخوندهایی که پشت سر این آقایان نماز می خوانند و آرزویشان نشستن پای درس ایشان است. چه پرشمار نیروهای امنیتی و نظامی که هنوز که هنوز است این آیات الهی را به راستی آیات الهی می دانند.
برادر حسین باید هم از هشدار دادن به جوادی آملی دلش بلرزد؛ نام این معلم روحانی برجسته هنوز زینت بخش محافل دینی و قرآنی همفکران برادر حسین است. آقای خامنه ای هنوز به نام او قسم می خورد. وحید خراسانی که در روز فاطمیه پیاده به سمت حرم حضرت معصومه راه می افتد، نیمی از مردم قم و طلبه هایش به دنبالش روان می شوند. صافی گلپایگانی عمری گل سر سبد صفحات کیهان بود و هست. خدمات محمدی گیلانی به نظام و رهبر مورد علاقه حاجی شریعتمداری کم نبوده. یا راستی کاشانی یا دیگران ….
حالا همین آیات الهی نه تنها رئیس دولت کودتاچیان را به نزد خود راه نمی دهند و حاضر به تایید آرای خنده دار او نمی شوند که در محکومیت اهانت اراذل و اوباش همفکر برادر حسین به سید حسن خمینی، نامه می نویسند و ابراز انزجار می کنند.
نماینده ولی فقیه در کیهان باید هم از این آش شور هراس داشته باشد و لرزش قلم خود در نواختن این آیات الهی را انکار نکند و به ژرفای دل از خدای مهربان بخواهد که از لغزش مصونش بدارد.
اما آنها که برادر حسین را می شناسند خوب می دانند که وقتی نماینده ولی فقیه در کیهان قلم بر می دارد و در هشدار و انذار دیگران می نویسد ـ هرچقدر هم که تلاش کند از در احترام وارد شود و حرمت نگاه دارد- یعنی یک خبرهایی هست.
کیهانی که از بدو اعطای مسئولیتش به حسین شریعتمداری توسط آیت الله خامنه ای، از روزنامه به شب نامه تبدیل شده و بار عمده ای از پرونده سازی و زمینه چینی علیه روشنفکران و دگراندیشان را از دوش نهادهای مسئول برداشته، نمی تواند بی منظور هشدار دهد.
برادر حسین خود خوب می داند که آقایان مراجع هم این را می دانند. مدیر مسئول کیهان می داند که وقتی با آیات الهی از در هشدار وارد می شود، آقایان به خود می آیند و نگران عاقبتی می شوند که عمرشان را در راه آن صرف کرده اند و از قبل آن به مردان خدا و دین شهره گشته اند.
به این قسمت از نوشته مدیر مسئول کیهان دقت کنید:
“چرا مراجع عظامی که اعتراض مردم به آقای سیدحسن خمینی را اهانت به حضرت امام(ره) و بیت معظم ایشان تلقی فرموده و محکوم کرده اند، در مقابل اهانت سران فتنه و حامیان آنها به ساحت مقدس حضرت امام حسین علیه السلام، حضرت صاحب الزمان- روحی له الفدا- حضرت امام(ره)، ائتلاف با منافقین و بهایی ها و سلطنت طلب ها و مارکسیست ها علیه اسلام و انقلاب و امام(ره)، همراهی آشکار و بی پرده آنان با رژیم صهیونیستی، آمریکا، انگلیس، نفی اسلام، حمایت رسما اعلام شده آنان از تروریست هایی که عزاداران حسینی(ع) را در حسینیه شیراز به خاک و خون کشیده بودند، دروغ بزرگ تقلب در انتخابات، مقابله با جمهوریت نظام و… دهها و صدها خیانت و جنایت دیگر از این دست، سکوت فرموده و احساس خطر نکرده اند؟! و اگر احساس خطر کرده اند- که به یقین کرده اند- چرا به عنوان یک مرجع دینی برای اعلام این خطر و مقابله با فتنه گران احساس تکلیف نفرموده اند؟!”
حیوانات درنده هم این درس را به خوبی می دانند. آنها هم هنگام خطر ابتدا چنگ و دندان خود را به رخ رقیب می کشند. اگر این نمایش مثمر ثمر واقع شد و رقیب میدان را وا گذاشت که هیچ، اما در صورت عدم افاقه است که با همان چنگ و دندان حمله ور می شوند.
چنگ و دندان برادر حسین هم اگرچه در پشت این سطور پنهان شده اما به وضوح قابل مشاهده است و رئیس قبیله کیهانیان امیدوار به اینکه آقایان مراجع به پشت پرده قضایا هم نظری داشته باشند.